Plutarch, De tuenda sanitate praecepta, chapter, section 24

(플루타르코스, De tuenda sanitate praecepta, chapter, section 24)

οὐ γὰρ ἀργίασ ὤνιον ἡ ὑγίεια καὶ ἀπραξίασ, ἅ γε δὴ μέγιστα κακῶν ταῖσ νόσοισ πρόσεστι, καὶ οὐδὲν διαφέρει τοῦ τὰ ὄμματα τῷ μὴ διαβλέπειν καὶ τὴν φωνὴν τῷ μὴ φθέγγεσθαι φυλάττοντοσ ὁ τὴν ὑγίειαν ἀχρηστίᾳ καὶ ἡσυχίᾳ σῴζειν οἰόμενοσ· πρὸσ οὐδὲν γὰρ ἑαυτῷ χρήσαιτ’ ἄν τισ ὑγιαίνοντι κρεῖττον ἢ πρὸσ πολλὰσ ὡσ σὺ φιλανθρώπουσ πράξεισ.

ἥκιστα δὴ τὴν ἀργίαν ὑγιεινὸν ὑποληπτέον, εἰ τὸ τῆσ ὑγιείασ τέλοσ ἀπόλλυσι, καὶ οὐδ’ ἀληθέσ ἐστι τὸ μᾶλλον ὑγιαίνειν τοὺσ ἡσυχίαν ἄγοντασ· σαρκὸσ εὐστάθειαν ἡ πάσησ φιλοτιμίαν ἐχούσησ πράξεωσ ἀπόδρασισ.

ἀλλὰ καὶ ἑτέραισ ἐπιμελείαισ διασωστέον ἐστὶ τῷ σώματι τὴν κατὰ φύσιν ἕξιν, ὡσ παντὸσ βίου καὶ νόσον δεχομένου καὶ ὑγίειαν.

οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ τοῖσ πολιτικοῖσ· ἔφη παραινετέον εἶναι τοὐναντίον οὗ Πλάτων παρῄνει τοῖσ νέοισ.

"ἄγε, ὅπωσ εἰσ καλόν τι καταθήσεσθε τὴν σχολήν, ὦ παῖδεσ· παρατείνοντασ, ὥσπερ οἱ πολλοὶ κακοπαθοῦσιν ἐπὶ τοῖσ τυχοῦσιν, ἀποκναίοντεσ ἑαυτοὺσ ἀγρυπνίαισ καὶ πλάναισ καὶ περιδρομαῖσ εἰσ οὐδὲν χρηστὸν οὐδ’ ἀστεῖον, ἀλλ’ ἐπηρεάζοντεσ ἑτέροισ ἢ φθονοῦντεσ ἢ φιλονεικοῦντεσ ἢ δόξασ ἀκάρπουσ καὶ κενὰσ διώκοντεσ.

πρὸσ τούτουσ γὰρ οἶμαι μάλιστα τὸν Δημόκριτον εἰπεῖν ὡσ εἰ τὸ σῶμα δικάσαιτο τῇ ψυχῇ κακώσεωσ, οὐκ ἂν αὐτὴν ἀποφυγεῖν.

ἴσωσ μὲν γάρ τι καὶ Θεόφραστοσ ἀληθὲσ εἶπεν, εἰπὼν ἐν μεταφορᾷ πολὺ τῷ σώματι τελεῖν ἐνοίκιον τὴν ψυχήν. πλείονα μέντοι τὸ σῶμα τῆσ ψυχῆσ ἀπολαύει κακὰ μὴ κατὰ λόγον αὐτῷ χρωμένησ μηδ’ ὡσ προσήκει θεραπευόμενον ὅταν γὰρ ἐν πάθεσιν ἰδίοισ γένηται καὶ ἀγῶσι καὶ σπουδαῖσ, ἀφειδεῖ τοῦ σώματοσ.

σῶμα μηδ’ ἀμβλὺ μηδ’ ἀπαγορεῦον ἀλλ’ ὥσπερ ἐν νεωλκίᾳ τῇ σχολῇ τεθεραπευμένον, ὅπωσ αὖθισ ἐπὶ τὰσ χρείασ τῆσ ψυχῆσ ἀγούσησ;

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION