Plutarch, De faciae quae in orbe lunae apparet, section 19

(플루타르코스, De faciae quae in orbe lunae apparet, section 19)

"ὅτι καλῷ λόγῳ καλὴν ἀναλογίαν προσέθηκασ· "καὶ δεύτερον ἀναλογίᾳ προσχρηστέον, ὅπωσ μὴ τῷ ταὐτὰ πάσχειν ὑπὸ ταὑτοῦ μόνον ἀλλὰ καὶ τῷ ταὐτὰ ποιεῖν ταὐτὸν ἀποδείξωμεν τῇ γῇ τὴν σελήνην προσεοικυῖαν. "ὅτι μὲν γὰρ οὐδὲν οὕτωσ τῶν περὶ τὸν ἥλιον γιγνομένων ὅμοιόν ἐστιν, ὡσ ἔκλειψισ ἡλίου δύσει, δότε μοι, ταύτησ ἔναγχοσ τῆσ συνόδου μνησθέντεσ, ἣ πολλὰ μὲν ἄστρα πολλαχόθεν τοῦ οὐρανοῦ διέφηνεν εὐθὺσ ἐκ μεσημβρίασ ἀρξαμένη, κρᾶσιν δ’ οἱάν τὸ λυκαυγὲσ τῷ ἀέρι παρέσχεν· "εἰ δὲ μή, Θέων ἡμῖν οὗτοσ τὸν Μίμνερμον ἐπάξει καὶ τὸν Κυδίαν καὶ τὸν Ἀρχίλοχον, πρὸσ δὲ τούτοισ τὸν Στησίχορον καὶ τὸν Πίνδαρον, ἐν ταῖσ ἐκλείψεσιν ὀλοφυρομένουσ ἄστρον φανερώτατον κλεπτόμενον καί μέσῳ ἄματι νύκτα γινομένην καὶ τὴν ἀκτῖνα τοῦ ἡλίου σκότου ἀτραπὸν" φάσκοντασ· "τοῦ μὲν φθίνοντοσ μηνὸσ τοῦ δ’ ἱσταμένοιο" .

τὰ λοιπὰ δ’ οἶμαι ταῖσ μαθηματικαῖσ ἀκριβείαισ εἰσ τὸν ἐξῆχθαι καὶ βέβαιον, ὡσ ἥ γε νύξ ἐστι σκιὰ γῆσ, ἡ δ’ ἔκλειψισ τοῦ ἡλίου σκιὰ σελήνησ, ὅταν ἡ ὄψισ ἐν αὐτῇ γένηται. δυόμενοσ γὰρ ὑπὸ τῆσ γῆσ ἀντιφράττεται πρὸσ τὴν ὄψιν, ἐκλιπὼν δ’ ὑπὸ τῆσ σελήνησ·

ἀμφότεραι δ’ εἰσὶν ἐπισκοτήσεισ, ἀλλ’ ἡ μὲν δυτικὴ τῆσ γῆσ ἡ δ’ ἐκλειπτικὴ τῆσ σελήνησ, τῇ σκιᾷ καταλαμβανούσησ τὴν ὄψιν. ἐκ δὲ τούτων εὐθεώρητον τὸ γιγνόμενον.

εἰ γὰρ ὅμοιον τὸ πάθοσ, ὅμοια τὰ ποιοῦντα· τῷ γὰρ αὐτῷ ταὐτὰ συμβαίνειν ὑπὸ τῶν αὐτῶν ἀναγκαῖόν ἐστιν. εἰ δ’ οὐχ οὕτω τὸ περὶ τὰσ ἐκλείψεισ σκότοσ βύθιόν ἐστιν οὐδ’ ὁμοίωσ τῇ νυκτὶ πιέζει τὸν ἀέρα, μὴ θαυμάζωμεν· οὐσία μὲν γὰρ ἡ αὐτὴ τοῦ τὴν νύκτα ποιοῦντοσ καὶ τοῦ τὴν ἔκλειψιν σώματοσ, μέγεθοσ δ’ οὐκ ἴσον·

ἀλλ’ Αἰγυπτίουσ μὲν ἑβδομηκοστόδυον οἶμαι φάναι μόριον εἶναι τὴν σελήνην, Ἀναξαγόραν δ’ ὅση Πελοπόννησοσ. Ἀρίσταρχοσ δὲ τὴν διάμετρον τῆσ γῆσ πρὸσ τὴν διάμετρον τῆσ σελήνησ λόγον ἔχουσαν ἀποδείκνυσιν, ὃσ ἐλάττων μὲν ἢ ἑξήκοντα πρὸσ δεκαεννέα, μείζων δ’ ἢ ὡσ ἑκατὸν ὀκτὼ πρὸσ τεσσαράκοντα τρί’ ἐστίν.

ὅθεν ἡ μὲν γῆ παντάπασι τῆσ ὄψεωσ τὸν ἣλιον ἀφαιρεῖται διὰ μέγεθοσ· μεγάλη γὰρ ἡ ἐπιπρόσθησισ καὶ χρόνον ἔχουσα τὸν τῆσ νυκτόσ·

ἡ δὲ σελήνη κἂν ὅλον ποτὲ κρύψῃ τὸν ἣλιον, οὐκ ἔχει χρόνον οὐδὲ πλάτοσ ἡ ἔκλειψισ, ἀλλὰ περιφαίνεταί τισ αὐγὴ περὶ τὴν ἴτυν, οὐκ ἐῶσα βαθεῖαν γενέσθαι τὴν σκιὰν καὶ ἄκρατον. Ἀριστοτέλησ δ’ ὁ παλαιὸσ αἰτίαν τοῦ πλεονάκισ τὴν σελήνην ἐκλείπουσαν ἢ τὸν ἣλιον καθορᾶσθαι πρὸσ ἄλλαισ τισὶ καὶ ταύτην ἀποδίδωσιν·

ἥλιον γὰρ ἐκλείπειν σελήνησ ἀντιφράξει, σελήνην δὲ .

"ἔκλειψίσ ἐστιν ἡλίου σύνοδοσ σκιᾶσ σελήνησ, ἧσ τὴν ἔκλειψιν ἐκείνοισ γὰρ μόνοισ ἔκλειψίσ ἐστιν, ὧν ἂν ἡ σκιὰ τῆσ σελήνησ καταλαβοῦσα τὴν ὄψιν ἀντιφράξαι πρὸσ τὸν ἥλιον· "ὁμολογῶν δὲ σκιὰν τῆσ σελήνησ φέρεσθαι πρὸσ ἡμᾶσ, οὐκ οἶδ’ ὅ τι λέγειν ἑαυτῷ καταλέλοιπεν ἄστρου δὲ σκιὰν ἀδύνατον γενέσθαι· "τὸ γὰρ ἀφώτιστον σκιὰ λέγεται, τὸ δὲ φῶσ οὐ ποιεῖ σκιὰν ἀλλ’ ἀναιρεῖν πέφυκεν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION