Plutarch, De faciae quae in orbe lunae apparet, section 12

(플루타르코스, De faciae quae in orbe lunae apparet, section 12)

"οὐ μὴν ἀλλὰ θέντεσ, εἰ βούλει, παρὰ φύσιν ἐν οὐρανῷ τοῖσ γεώδεσι τὰσ κινήσεισ ὑπάρχειν, ἀτρέμα, μὴ τραγικῶσ, ἀλλὰ πράωσ σκοπῶμεν; "ὅτι τοῦτο τὴν σελήνην οὐ δείκνυσι γῆν μὴ οὖσαν ἀλλὰ γῆν ὅπου μὴ πέφυκεν οὖσαν· "ἐπεὶ καὶ τὸ πῦρ τὸ Αἰτναῖον ὑπὸ γῆν παρὰ φύσιν ἐστὶν , ἀλλὰ πῦρ ἐστι· "καὶ τὸ πνεῦμα τοῖσ ἀσκοῖσ περιληφθὲν ἔστι μὲν ἀνωφερὲσ φύσει καὶ κοῦφον, ἣκει δ’ ὅπου μὴ πέφυκεν ὑπ’ ἀνάγκησ. "οὐ παρὰ φύσιν τῷ σώματι συνεῖρκται βραδεῖ ταχεῖα καὶ ψυχρῷ πυρώδησ, ὥσπερ ὑμεῖσ φατε, καὶ ἀόρατοσ αἰσθητῷ;

"διὰ τοῦτ’ οὖν σώματι ψυχὴν μὴ λέγωμεν εἶναι μηδὲ νοῦ χρῆμα θεῖον ὑπὸ βρίθουσ ἢ πάχουσ, οὐρανόν τε πάντα καὶ γῆν καὶ θάλασσαν ἐν ταὐτῷ περιπολοῦντα καὶ διιπτάμενον, εἰσ σάρκασ ἥκειν καὶ νεῦρα καὶ μυελοὺσ καὶ παθέων μυρίων μεστὰσ ὑγρότητασ. "ὁ δὲ Ζεὺσ ὑμῖν οὗτοσ οὐ τῇ μὲν αὑτοῦ φύσει χρώμενοσ ἕν ἐστι μέγα πῦρ καὶ συνεχέσ, νυνὶ δ’ ὑφεῖται καὶ κέκαμπται καὶ διεσχημάτισται, πᾶν χρῶμα γεγονὼσ καὶ γιγνόμενοσ ἐν ταῖσ μεταβολαῖσ; "ὥσθ’ ὁρ́α καὶ σκόπει, δαιμόνιε, μὴ μεθιστὰσ καὶ ἀπάγων ἕκαστον, ὅπου πέφυκεν εἶναι, διάλυσίν τινα. "κόσμου φιλοσοφῇσ καὶ τὸ νεῖκοσ ἐπάγῃσ τὸ Ἐμπεδοκλέουσ τοῖσ πράγμασι· "μᾶλλον δὲ τοὺσ παλαιοὺσ κινῇσ Τιτᾶνασ ἐπὶ τὴν φύσιν καὶ Γίγαντασ καὶ τὴν μυθικὴν ἐκείνην καὶ φοβερὰν ἀκοσμίαν καὶ πλημμέλειαν ἐπιδεῖν ποθῇσ, χωρὶσ τὸ βαρὺ πᾶν καὶ χωρὶσ τιθεὶσ τὸ κοῦφον ἔνθ’ οὔτ’ ἠελίοιο δεδίσκεται ἀγλαὸν εἶδοσ, οὐδὲ μὲν οὐδ’ αἰήσ λάσιον γένοσ, οὐδὲ θάλασσα ὥσ φησιν Ἐμπεδοκλῆσ· "οὐ γῆ θερμότητοσ μετεῖχεν, οὐχ ὕδωρ πνεύματοσ, οὐκ ἄνω τι τῶν βαρέων οὐ κάτω τι τῶν κούφων, ἀλλ’ ἄκρατοι καὶ ἄστοργοι καὶ μονάδεσ αἱ τῶν ὅλων ἀρχαί, μὴ προσιέμεναι σύγκρισιν ἑτέρου πρὸσ ἕτερον μηδὲ κοινωνίαν, ἀλλὰ φεύγουσαι καὶ ἀποστρεφόμεναι καὶ φερόμεναι φορὰσ ἰδίασ καὶ αὐθάδεισ οὕτωσ εἶχον, ὡσ ἔχει πᾶν οὗ θεὸσ ἄπεστι, κατὰ Πλάτωνα, τουτέστιν, ὡσ ἔχει τὰ σώματα, νοῦ καὶ ψυχῆσ ἀπολιπούσησ· "ἄχρι οὗ τὸ ἱμερτὸν ἧκεν ἐπὶ τὴν φύσιν ἐκ προνοίασ, φιλότητοσ ἐγγενομένησ καὶ Ἀφροδίτησ καὶ Ἔρωτοσ, ὡσ Ἐμπεδοκλῆσ λέγει καὶ Παρμενίδησ καὶ Ἡσίδοσ, ἵνα καὶ τόπουσ ἀμείψαντα καὶ δυνάμεισ ἀπ’ ἀλλήλων μεταλαβόντα καὶ τὰ μὲν κινήσεωσ τὰ δὲ μονῆσ ἀνάγκαισ ἐνδεθέντα καὶ καταβιασθέντα πρὸσ τὸ βέλτιον, ἐξ οὗ πέφυκεν, ἐνδοῦναι καὶ μεταστῆναι ἁρμονίαν καὶ κοινωνίαν ἀπεργάσηται τοῦ παντόσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION