헬라어 문장 검색 - ΑριστόΡηετορί1́12́

(아리스토텔레스, 수사학, Book 1, chapter 12)

ὧν μὲν οὖν ἕνεκα ἀδικοῦσιν, ταῦτ’ ἐστίν· πῶσ δὲ ἔχοντεσ καὶ τίνασ, λέγωμεν νῦν. αὐτοὶ μὲν οὖν ὅταν οἰώνται δυνατὸν εἶναι τὸ πρᾶγμα πραχθῆναι καὶ αὑτοῖσ δυνατόν, εἶτ’ ἂν λαθεῖν πράξαντεσ, ἢ μὴ λαθόντεσ μὴ δοῦναι δίκην, ἢ δοῦναι μὲν ἀλλ’ ἐλάττω τὴν ζημίαν εἶναι τοῦ κέρδουσ αὑτοῖσ ἢ ὧν κήδονται. ποῖα μὲν οὖν δυνατὰ φαίνεται καὶ ποῖα ἀδύνατα, ἐν τοῖσ ὕστερον ῥηθήσεται κοινὰ γὰρ ταῦτα πάντων τῶν λόγων·

αὐτοὶ δ’ οἰόνται δυνατοὶ εἶναι μάλιστα ἀζήμιοι ἀδικεῖν οἱ εἰπεῖν δυνάμενοι καὶ οἱ πρακτικοὶ καὶ οἱ ἔμπειροι πολλῶν ἀγώνων, κἂν πολύφιλοι ὦσιν, κἂν πλούσιοι. καὶ μάλιστα μὲν ἂν αὐτοὶ ὦσιν ἐν τοῖσ εἰρημένοισ οἰόνται δύνασθαι, εἰ δὲ μή, κἂν ὑπάρχωσιν αὐτοῖσ τοιοῦτοι φίλοι ἢ ὑπηρέται ἢ κοινωνοί·

διὰ γὰρ ταῦτα δύνανται καὶ πράττειν καὶ λανθάνειν καὶ μὴ δοῦναι δίκην. καὶ ἐὰν φίλοι ὦσιν τοῖσ ἀδικουμένοισ ἢ τοῖσ κριταῖσ·

οἱ μὲν γὰρ φίλοι ἀφύλακτοί τε πρὸσ τὸ ἀδικεῖσθαι καὶ προσκαταλλάττονται πρὶν ἐπεξελθεῖν, οἱ δὲ κριταὶ χαρίζονται οἷσ ἂν φίλοι ὦσι, καὶ ἢ ὅλωσ ἀφιᾶσιν ἢ μικροῖσ ζημιοῦσιν. λαθητικὰ δ’ εἰσὶν οἵ τ’ ἐναντίοι τοῖσ ἐγκλήμασιν, οἱο͂ν ἀσθενεῖσ περὶ αἰκίασ καὶ ὁ πένησ καὶ ὁ αἰσχρὸσ περὶ μοιχείασ, καὶ τὰ λίαν ἐν φανερῷ καὶ ἐν ὀφθαλμοῖσ·

ἀφύλακτα γὰρ διὰ τὸ ὅλωσ μηδένα ἂν οἰέσθαι. καὶ τὰ τηλικαῦτα καὶ τὰ τοιαῦτα οἱᾶ μηδ’ ἂν εἷσ·

ἀφύλακτα γὰρ καὶ ταῦτα· πάντεσ γὰρ τὰ εἰωθότα, ὥσπερ ἀρρωστήματα, φυλάττονται καὶ τἀδικήματα, ὃ δὲ μηδείσ πω ἠρρώστηκεν, οὐδεὶσ εὐλαβεῖται. καὶ οἷσ μηδεὶσ ἐχθρὸσ ἢ πολλοί·

οἱ μὲν γὰρ οἰόνται λήσειν διὰ τὸ μὴ φυλάττεσθαι, οἱ δὲ λανθάνουσι διὰ τὸ μὴ δοκεῖν ἂν ἐπιχειρῆσαι φυλαττομένοισ, καὶ διὰ τὸ ἀπολογίαν ἔχειν ὅτι οὐκ ἂν ἐνεχείρησαν. καὶ οἷσ ὑπάρχει κρύψισ ἢ τρόποισ ἢ τόποισ, ἢ διαθέσεισ εὔποροι.

καὶ ὅσοισ μὴ λανθάνουσιν ἔστιν δίωσισ δίκησ ἢ ἀναβολὴ χρόνου ἢ διαφθοραὶ κριτῶν. καὶ οἷσ, ἐὰν γένηται ζημία, ἔστιν δίωσισ τῆσ ἐκτίσεωσ ἢ ἀναβολὴ χρόνιοσ. ἢ <εἰ> δι’ ἀπορίαν μηδὲν ἔχει ὅ τι ἀπολέσει. καὶ οἷσ τὰ μὲν κέρδη φανερὰ ἢ μεγάλα ἢ ἐγγύσ, αἱ δὲ ζημίαι μικραὶ ἢ ἀφανεῖσ ἢ πόρρω.

καὶ ᾧ μὴ ἔστιν τιμωρία ἴση τῇ ὠφελείᾳ, οἱο͂ν δοκεῖ ἡ τυρρανίσ. καὶ ὅσοισ τὰ μὲν ἀδικήματα λήμματα, αἱ δὲ ζημίαι ὀνείδη μόνον.

καὶ οἷσ τοὐναντίον τὰ μὲν ἀδικήματα εἰσ ἔπαινόν τινα, οἱο͂ν εἰ συνέβη ἅμα τιμωρήσασθαι ὑπὲρ πατρὸσ ἢ μητρόσ, ὥσπερ Ζήνωνι, αἱ δὲ ζημίαι εἰσ χρήματα ἢ φυγὴν ἢ τοιοῦτόν τι· δι’ ἀμφότερα γὰρ ἀδικοῦσι καὶ ἀμφοτέρωσ ἔχοντεσ, πλὴν οὐχ οἱ αὐτοὶ ἀλλ’ οἱ ἐναντίοι τοῖσ ἤθεσιν. καὶ οἱ πολλάκισ ἢ λεληθότεσ ἢ μὴ ἐζημιωμένοι, καὶ οἱ πολλάκισ ἀποτετυχηκότεσ εἰσὶ γάρ τινεσ καὶ ἐν τοῖσ τοιούτοισ, ὥσπερ ἐν τοῖσ πολεμικοῖσ, οἱοῖ ἀναμάχεσθαι.

καὶ οἷσ ἂν παραχρῆμα ᾖ τὸ ἡδύ, τὸ δὲ λυπηρὸν ὕστερον, ἢ τὸ κέρδοσ, ἡ δὲ ζημία ὕστερον·

οἱ γὰρ ἀκρατεῖσ τοιοῦτοι, ἔστιν δὲ ἀκρασία περὶ πάντα ὅσων ὀρέγονται. καὶ οἷσ ἂν τοὐναντίον τὸ μὲν λυπηρὸν ἤδη ᾖ ἢ ἡ ζημία, τὸ δὲ ἡδὺ καὶ <τὸ> ὠφέλιμον ὕστερα καὶ χρονιώτερα·

οἱ γὰρ ἐγκρατεῖσ καὶ φρονιμώτεροι τὰ τοιαῦτα διώκουσιν. καὶ οἷσ ἂν ἐνδέχηται διὰ τύχην δόξαι πρᾶξαι ἢ δι’ ἀνάγκην ἢ διὰ φύσιν ἢ δι’ ἔθοσ, καὶ ὅλωσ ἁμαρτεῖν ἀλλὰ μὴ ἀδικεῖν.

καὶ οἷσ ἂν ᾖ τοῦ ἐπιεικοῦσ τυχεῖν.

καὶ ὅσοι ἂν ἐνδεεῖσ ὦσιν· διχῶσ δέ εἰσιν ἐνδεεῖσ· ἢ γὰρ ὡσ ἀναγκαίου, ὥσπερ οἱ πένητεσ, ἢ ὡσ ὑπερβολῆσ, ὥσπερ οἱ πλούσιοι. καὶ οἱ σφόδρα εὐδοκιμοῦντεσ καὶ οἱ σφόδρα ἀδοξοῦντεσ, οἱ μὲν ὡσ οὐ δόξοντεσ, οἱ δ’ ὡσ οὐδὲν μᾶλλον ἀδοξοῦντεσ.

αὐτοὶ μὲν οὖν οὕτωσ ἔχοντεσ ἐπιχειροῦσιν <ἀδικεῖν>, ἀδικοῦσι δὲ τοὺσ τοιούτουσ καὶ τὰ τοιαῦτα, τοὺσ ἔχοντασ ὧν αὐτοὶ ἐνδεεῖσ ἢ εἰσ τἀναγκαῖα ἢ εἰσ ὑπεροχὴν ἢ εἰσ ἀπόλαυσιν, καὶ τοὺσ πόρρω καὶ τοὺσ ἐγγύσ·

τῶν μὲν γὰρ ἡ λῆψισ ταχεῖα, τῶν δ’ ἡ τιμωρία βραδεῖα, οἱο͂ν οἱ συλῶντεσ τοὺσ Καρχηδονίουσ.

καὶ τοὺσ μὴ εὐλαβεῖσ μηδὲ φυλακτικοὺσ ἀλλὰ πιστευτικούσ·

ῥᾴδιον γὰρ πάντασ λαθεῖν. καὶ τοὺσ ῥαθύμουσ· ἐπιμελοῦσ γὰρ τὸ ἐπεξελθεῖν. καὶ τοὺσ αἰσχυντηλούσ· οὐ γὰρ μαχητικοὶ περὶ κέρδουσ. καὶ τοὺσ ὑπὸ πολλῶν ἀδικηθέντασ καὶ μὴ ἐπεξελθόντασ, ὡσ ὄντασ κατὰ τὴν παροιμίαν τούτουσ Μυσῶν λείαν.

καὶ τοὺσ μηδεπώποτε καὶ τοὺσ πολλάκισ·

ἀμφότεροι γὰρ ἀφύλακτοι, οἱ μὲν ὡσ οὐδέποτε, οἱ δ’ ὡσ οὐκ ἂν ἔτι. καὶ τοὺσ διαβεβλημένουσ ἢ εὐδιαβόλουσ·

οἱ τοιοῦτοι γὰρ οὔτε προαιροῦνται, φοβούμενοι τοὺσ κριτάσ, οὔτε δύνανται πείθειν, ὡσ μισούμενοι καὶ φθονούμενοι. καὶ πρὸσ οὓσ ἔχουσι πρόφασιν ἢ προγόνων ἢ αὐτῶν ἢ φίλων ἢ ποιησάντων κακῶσ ἢ μελλησάντων, ἢ αὐτοὺσ ἢ προγόνουσ ἢ ὧν κήδονται·

ὥσπερ γὰρ ἡ παροιμία, προφάσεωσ δεῖται μόνον ἡ πονηρία. καὶ τοὺσ ἐχθροὺσ καὶ τοὺσ φίλουσ·

τοὺσ μὲν γὰρ ῥᾴδιον, τοὺσ δὲ ἡδύ. καὶ τοὺσ ἀφίλουσ, καὶ τοὺσ μὴ δεινοὺσ εἰπεῖν ἢ πρᾶξαι· ἢ γὰρ οὐκ ἐγχειροῦσιν ἐπεξιέναι, ἢ καταλλάττονται, ἢ οὐδὲν περαίνουσιν. καὶ οἷσ μὴ λυσιτελεῖ διατρίβειν ἐπιτηροῦσιν ἢ δίκην ἢ ἔκτισιν, οἱο͂ν οἱ ξένοι καὶ αὐτουργοί·

ἐπὶ μικρῷ τε γὰρ διαλύονται καὶ ῥᾳδίωσ καταπαύονται. καὶ τοὺσ πολλὰ ἠδικηκότασ, ἢ τοιαῦτα οἱᾶ ἀδικοῦνται·

ἐγγὺσ γάρ τι δοκεῖ τοῦ μὴ ἀδικεῖν εἶναι ὅταν τι τοιοῦτον ἀδικηθῇ τισ οἱο͂ν εἰώθει καὶ αὐτὸσ ἀδικεῖν· λέγω δ’ οἱο͂ν εἴ τισ τὸν εἰωθότα ὑβρίζειν αἰκίσαιτο. καὶ τοὺσ ἢ πεποιηκότασ κακῶσ ἢ βουληθέντασ ἢ βουλομένουσ ἢ ποιήσοντασ·

ἔχει γὰρ καὶ τὸ ἡδὺ καὶ τὸ καλόν, καὶ ἐγγὺσ τοῦ μὴ ἀδικεῖν φαίνεται. καὶ οἷσ χαριοῦνται ἢ φίλοισ ἢ θαυμαζομένοισ ἢ ἐρωμένοισ ἢ κυρίοισ ἢ ὅλωσ πρὸσ οὓσ ζῶσιν αὐτοί.

καὶ πρὸσ οὓσ ἔστιν ἐπιεικείασ τυχεῖν.

καὶ οἷσ ἂν ἐγκεκληκότεσ ὦσιν καὶ προδιακεχωρηκότεσ, οἱο͂ν Κάλλιπποσ ἐποίησεν τὰ περὶ Δίωνα· καὶ γὰρ τὰ τοιαῦτα ἐγγὺσ τοῦ μὴ ἀδικεῖν φαίνεται. καὶ τοὺσ ὑπ’ ἄλλων μέλλοντασ, ἂν μὴ αὐτοί, ὡσ οὐκέτι ἐνδεχόμενον βουλεύσασθαι, ὥσπερ λέγεται Αἰνεσίδημοσ Γέλωνι πέμψαι κοττάβια ἀνδραποδισαμένῳ < >, ὅτι ἔφθασεν, ὡσ καὶ αὐτὸσ μέλλων.

καὶ οὓσ ἀδικήσαντεσ δυνήσονται πολλὰ δίκαια πράττειν, ὡσ ῥᾳδίωσ ἰασόμενοι, ὥσπερ ἔφη Ιἄσων ὁ Θετταλὸσ δεῖν ἀδικεῖν ἔνια, ὅπωσ δύνηται καὶ δίκαια πολλὰ ποιεῖν.

καὶ ἃ πάντεσ ἢ πολλοὶ ἀδικεῖν εἰώθασιν·

συγγνώμησ γὰρ οἰόνται τεύξεσθαι. καὶ τὰ ῥᾴδια κρύψαι·

τοιαῦτα δὲ ὅσα ταχὺ ἀναλίσκεται, οἱο͂ν τὰ ἐδώδιμα, ἢ τὰ εὐμετάβλητα σχήμασιν ἢ χρώμασιν ἢ κράσεσιν, ἢ ἃ πολλαχοῦ ἀφανίσαι εὔπορον· τοιαῦτα δὲ τὰ εὐβάστακτα καὶ ἐν μικροῖσ τόποισ ἀφανιζόμενα.

καὶ οἷσ ἀδιάφορα καὶ ὅμοια πολλὰ προϋπῆρχεν τῷ ἀδικοῦντι.

καὶ ὅσα αἰσχύνονται οἱ ἀδικηθέντεσ λέγειν, οἱο͂ν γυναικῶν οἰκείων ὕβρεισ ἢ εἰσ αὑτοὺσ ἢ εἰσ υἱεῖσ. καὶ ὅσα φιλοδικεῖν δόξειεν ἂν ὁ ἐπεξιών· τοιαῦτα δὲ τὰ μικρὰ καὶ ἐφ’ οἷσ συγγνώμη. ὡσ μὲν οὖν ἔχοντεσ ἀδικοῦσι, καὶ ποῖα καὶ ποίουσ καὶ διὰ τί, σχεδὸν ταῦτ’ ἐστίν.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Aristotle, Rhetoric, Book 1, chapter 12

(아리스토텔레스, 수사학, Book 1, chapter 12)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION