헬라어 문장 검색 - ΧενοπήΑναβασί7́4́

(크세노폰, Anabasis, Κύρου Ἀναβάσεωσ Ζ, chapter 4)

τῇ δ’ ὑστεραίᾳ κατακαύσασ ὁ Σεύθησ τὰσ κώμασ παντελῶσ καὶ οἰκίαν οὐδεμίαν λιπών, ὅπωσ φόβον ἐνθείη καὶ τοῖσ ἄλλοισ οἱᾶ πείσονται, ἂν μὴ πείθωνται, ἀπῄει πάλιν. καὶ τὴν μὲν λείαν ἀπέπεμψε διατίθεσθαι Ἡρακλείδην εἰσ Πέρινθον, ὅπωσ ἂν μισθὸσ γένοιτο τοῖσ στρατιώταισ·

αὐτὸσ δὲ καὶ οἱ Ἕλληνεσ ἐστρατοπεδεύοντο ἀνὰ τὸ Θυνῶν πεδίον. οἱ δ’ ἐκλιπόντεσ ἔφευγον εἰσ τὰ ὄρη.

ἦν δὲ χιὼν πολλὴ καὶ ψῦχοσ οὕτωσ ὥστε τὸ ὕδωρ ὃ ἐφέροντο ἐπὶ δεῖπνον ἐπήγνυτο καὶ ὁ οἶνοσ ὁ ἐν τοῖσ ἀγγείοισ, καὶ τῶν Ἑλλήνων πολλῶν καὶ ῥῖνεσ ἀπεκαίοντο καὶ ὦτα. καὶ τότε δῆλον ἐγένετο οὗ ἕνεκα οἱ Θρᾷκεσ τὰσ ἀλωπεκᾶσ ἐπὶ ταῖσ κεφαλαῖσ φοροῦσι καὶ τοῖσ ὠσί, καὶ χιτῶνασ οὐ μόνον περὶ τοῖσ στέρνοισ ἀλλὰ καὶ περὶ τοῖσ μηροῖσ, καὶ ζειρὰσ μέχρι τῶν ποδῶν ἐπὶ τῶν ἵππων ἔχουσιν, ἀλλ’ οὐ χλαμύδασ.

ἀφιεὶσ δὲ τῶν αἰχμαλώτων ὁ Σεύθησ εἰσ τὰ ὄρη ἔλεγεν ὅτι εἰ μὴ καταβήσονται οἰκήσοντεσ καὶ πείσονται, ὅτι κατακαύσει καὶ τούτων τὰσ κώμασ καὶ τὸν σῖτον, καὶ ἀπολοῦνται τῷ λιμῷ.

ἐκ τούτου κατέβαινον καὶ γυναῖκεσ καὶ παῖδεσ καὶ πρεσβύτεροι· οἱ δὲ νεώτεροι ἐν ταῖσ ὑπὸ τὸ ὄροσ κώμαισ ηὐλίζοντο. καὶ ὁ Σεύθησ καταμαθὼν ἐκέλευσε τὸν Ξενοφῶντα τῶν ὁπλιτῶν τοὺσ νεωτάτουσ λαβόντα συνεπισπέσθαι.

καὶ ἀναστάντεσ τῆσ νυκτὸσ ἅμα τῇ ἡμέρᾳ παρῆσαν εἰσ τὰσ κώμασ. καὶ οἱ μὲν πλεῖστοι ἐξέφυγον· πλησίον γὰρ ἦν τὸ ὄροσ· ὅσουσ δὲ ἔλαβε κατηκόντισεν ἀφειδῶσ Σεύθησ. Ἐπισθένησ δ’ ἦν τισ Ὀλύνθιοσ παιδεραστήσ, ὃσ ἰδὼν παῖδα καλὸν ἡβάσκοντα ἄρτι πέλτην ἔχοντα μέλλοντα ἀποθνῄσκειν, προσδραμὼν Ξενοφῶντα ἱκέτευε βοηθῆσαι παιδὶ καλῷ.

καὶ ὃσ προσελθὼν τῷ Σεύθῃ δεῖται μὴ ἀποκτεῖναι τὸν παῖδα, καὶ τοῦ Ἐπισθένουσ διηγεῖται τὸν τρόπον, καὶ ὅτι λόχον ποτὲ συνελέξατο σκοπῶν οὐδὲν ἄλλο ἢ εἴ τινεσ εἰε͂ν καλοί, καὶ μετὰ τούτων ἦν ἀνὴρ ἀγαθόσ.

ὁ δὲ Σεύθησ ἤρετο·

ἦ καὶ θέλοισ ἄν, ὦ Ἐπίσθενεσ, ὑπὲρ τούτου ἀποθανεῖν; ὁ δ’ ὑπερανατείνασ τὸν τράχηλον, παῖε, ἔφη, εἰ κελεύει ὁ παῖσ καὶ μέλλει χάριν εἰδέναι. ἐπήρετο ὁ Σεύθησ τὸν παῖδα εἰ παίσειεν αὐτὸν ἀντ’ ἐκείνου.

οὐκ εἰά ὁ παῖσ, ἀλλ’ ἱκέτευε μηδέτερον κατακαίνειν. ἐνταῦθα ὁ Ἐπισθένησ περιλαβὼν τὸν παῖδα εἶπεν· ὡρ́α σοι, ὦ Σεύθη, περὶ τοῦδέ μοι διαμάχεσθαι· οὐ γὰρ μεθήσω τὸν παῖδα. ὁ δὲ Σεύθησ γελῶν ταῦτα μὲν εἰά·

ἔδοξε δὲ αὐτῷ αὐτοῦ αὐλισθῆναι, ἵνα μηδ’ ἐκ τούτων τῶν κωμῶν οἱ ἐπὶ τοῦ ὄρουσ τρέφοιντο. καὶ αὐτὸσ μὲν ἐν τῷ πεδίῳ ὑποκαταβὰσ ἐσκήνου, ὁ δὲ Ξενοφῶν ἔχων τοὺσ ἐπιλέκτουσ ἐν τῇ ὑπὸ τὸ ὄροσ ἀνωτάτω κώμῃ, καὶ οἱ ἄλλοι Ἕλληνεσ ἐν τοῖσ ὀρεινοῖσ καλουμένοισ Θρᾳξὶ πλησίον κατεσκήνησαν. ἐκ τούτου ἡμέραι τ’ οὐ πολλαὶ διετρίβοντο καὶ οἱ ἐκ τοῦ ὄρουσ Θρᾷκεσ καταβαίνοντεσ πρὸσ τὸν Σεύθην περὶ σπονδῶν καὶ ὁμήρων διεπράττοντο.

καὶ ὁ Ξενοφῶν ἐλθὼν ἔλεγε τῷ Σεύθῃ ὅτι ἐν πονηροῖσ σκηνοῖεν καὶ πλησίον εἰε͂ν οἱ πολέμιοι· ἥδιόν τ’ ἂν ἔξω αὐλίζεσθαι ἔφη ἐν ἐχυροῖσ χωρίοισ μᾶλλον ἢ ἐν τοῖσ στεγνοῖσ, ὥστε ἀπολέσθαι. ὁ δὲ θαρρεῖν ἐκέλευε καὶ ἔδειξεν ὁμήρουσ παρόντασ αὐτῶν. ἐδέοντο δὲ καὶ αὐτοῦ Ξενοφῶντοσ καταβαίνοντέσ τινεσ τῶν ἐκ τοῦ ὄρουσ συμπρᾶξαι σφίσι τὰσ σπονδάσ.

ὁ δ’ ὡμολόγει καὶ θαρρεῖν ἐκέλευε καὶ ἠγγυᾶτο μηδὲν αὐτοὺσ κακὸν πείσεσθαι πειθομένουσ Σεύθῃ. οἱ δ’ ἄρα ταῦτ’ ἔλεγον κατασκοπῆσ ἕνεκα. ταῦτα μὲν τῆσ ἡμέρασ ἐγένετο·

εἰσ δὲ τὴν ἐπιοῦσαν νύκτα ἐπιτίθενται ἐλθόντεσ ἐκ τοῦ ὄρουσ οἱ Θυνοί. καὶ ἡγεμὼν μὲν ἦν ὁ δεσπότησ ἑκάστησ τῆσ οἰκίασ· χαλεπὸν γὰρ ἦν ἄλλωσ τὰσ οἰκίασ σκότουσ ὄντοσ ἀνευρίσκειν ἐν ταῖσ κώμαισ· καὶ γὰρ αἱ οἰκίαι κύκλῳ περιεσταύρωντο μεγάλοισ σταυροῖσ τῶν προβάτων ἕνεκα. ἐπεὶ δ’ ἐγένοντο κατὰ τὰσ θύρασ ἑκάστου τοῦ οἰκήματοσ, οἱ μὲν εἰσηκόντιζον, οἱ δὲ τοῖσ σκυτάλοισ ἔβαλλον, ἃ ἔχειν ἔφασαν ὡσ ἀποκόψοντεσ τῶν δοράτων τὰσ λόγχασ, οἱ δ’ ἐνεπίμπρασαν, καὶ Ξενοφῶντα ὀνομαστὶ καλοῦντεσ ἐξιόντα ἐκέλευον ἀποθνῄσκειν, ἢ αὐτοῦ ἔφασαν κατακαυθήσεσθαι αὐτόν.

καὶ ἤδη τε διὰ τοῦ ὀρόφου ἐφαίνετο πῦρ, καὶ ἐντεθωρακισμένοι οἱ περὶ τὸν Ξενοφῶντα ἔνδον ἦσαν ἀσπίδασ καὶ μαχαίρασ καὶ κράνη ἔχοντεσ, καὶ Σιλανὸσ Μακίστιοσ ἐτῶν ὡσ ὀκτωκαίδεκα σημαίνει τῇ σάλπιγγι·

καὶ εὐθὺσ ἐκπηδῶσιν ἐσπασμένοι τὰ ξίφη καὶ οἱ ἐκ τῶν ἄλλων σκηνωμάτων. οἱ δὲ Θρᾷκεσ φεύγουσιν, ὥσπερ δὴ τρόποσ ἦν αὐτοῖσ, ὄπισθεν περιβαλλόμενοι τὰσ πέλτασ·

καὶ αὐτῶν ὑπεραλλομένων τοὺσ σταυροὺσ ἐλήφθησάν τινεσ κρεμασθέντεσ ἐνεχομένων τῶν πελτῶν τοῖσ σταυροῖσ· οἱ δὲ καὶ ἀπέθανον ἁμαρτόντεσ τῶν ἐξόδων· οἱ δὲ Ἕλληνεσ ἐδίωκον ἔξω τῆσ κώμησ. τῶν δὲ Θυνῶν ὑποστραφέντεσ τινὲσ ἐν τῷ σκότει τοὺσ παρατρέχοντασ παρ’ οἰκίαν καιομένην ἠκόντιζον εἰσ τὸ φῶσ ἐκ τοῦ σκότουσ·

καὶ ἔτρωσαν Ιἑρώνυμόν τε καὶ Εὐοδέα λοχαγὸν καὶ Θεογένην Λοκρὸν λοχαγόν· ἀπέθανε δὲ οὐδείσ· κατεκαύθη μέντοι καὶ ἐσθήσ τινων καὶ σκεύη. Σεύθησ δὲ ἧκε βοηθῶν σὺν ἑπτὰ ἱππεῦσι τοῖσ πρώτοισ καὶ τὸν σαλπικτὴν ἔχων τὸν Θρᾴκιον.

καὶ ἐπείπερ ᾔσθετο, ὅσονπερ χρόνον ἐβοήθει, τοσοῦτον καὶ τὸ κέρασ ἐφθέγγετο αὐτῷ· ὥστε καὶ τοῦτο φόβον συμπαρέσχε τοῖσ πολεμίοισ. ἐπεὶ δ’ ἦλθεν, ἐδεξιοῦτό τε καὶ ἔλεγεν ὅτι οἰοίτο τεθνεῶτασ πολλοὺσ εὑρήσειν. ἐκ τούτου ὁ Ξενοφῶν δεῖται τοὺσ ὁμήρουσ τε αὐτῷ παραδοῦναι καὶ ἐπὶ τὸ ὄροσ, εἰ βούλεται, συστρατεύεσθαι·

εἰ δὲ μή, αὐτὸν ἐᾶσαι. τῇ οὖν ὑστεραίᾳ παραδίδωσιν ὁ Σεύθησ τοὺσ ὁμήρουσ, πρεσβυτέρουσ ἄνδρασ ἤδη, τοὺσ κρατίστουσ, ὡσ ἔφασαν, τῶν ὀρεινῶν, καὶ αὐτὸσ ἔρχεται σὺν τῇ δυνάμει.

ἤδη δὲ εἶχε καὶ τριπλασίαν δύναμιν ὁ Σεύθησ· ἐκ γὰρ τῶν Ὀδρυσῶν ἀκούοντεσ ἃ πράττει ὁ Σεύθησ πολλοὶ κατέβαινον συστρατευσόμενοι. οἱ δὲ Θυνοὶ ἐπεὶ εἶδον ἀπὸ τοῦ ὄρουσ πολλοὺσ μὲν ὁπλίτασ, πολλοὺσ δὲ πελταστάσ, πολλοὺσ δὲ ἱππέασ, καταβάντεσ ἱκέτευον σπείσασθαι, καὶ πάντα ὡμολόγουν ποιήσειν καὶ πιστὰ λαμβάνειν ἐκέλευον.

ὁ δὲ Σεύθησ καλέσασ τὸν Ξενοφῶντα ἐπεδείκνυεν ἃ λέγοιεν, καὶ οὐκ ἂν ἔφη σπείσασθαι, εἰ Ξενοφῶν βούλοιτο τιμωρήσασθαι αὐτοὺσ τῆσ ἐπιθέσεωσ.

ὁ δ’ εἶπεν·

ἀλλ’ ἔγωγε ἱκανὴν νομίζω καὶ νῦν δίκην ἔχειν, εἰ οὗτοι δοῦλοι ἔσονται ἀντ’ ἐλευθέρων. συμβουλεύειν μέντοι ἔφη αὐτῷ τὸ λοιπὸν ὁμήρουσ λαμβάνειν τοὺσ δυνατωτάτουσ κακόν τι ποιεῖν, τοὺσ δὲ γέροντασ οἴκοι ἐᾶν. οἱ μὲν οὖν ταύτῃ πάντεσ δὴ προσωμολόγουν.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Xenophon, Anabasis, Κύρου Ἀναβάσεωσ Ζ, chapter 4

(크세노폰, Anabasis, Κύρου Ἀναβάσεωσ Ζ, chapter 4)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION