헬라어 문장 검색 - ΧενοπήΑναβασί7́6́

(크세노폰, Anabasis, Κύρου Ἀναβάσεωσ Ζ, chapter 6)

ἐν τούτῳ τῷ χρόνῳ σχεδὸν ἤδη δύο μηνῶν ὄντων ἀφικνεῖται Χαρμῖνόσ τε ὁ Λάκων καὶ Πολύνικοσ παρὰ Θίβρωνοσ, καὶ λέγουσιν ὅτι Λακεδαιμονίοισ δοκεῖ στρατεύεσθαι ἐπὶ Τισσαφέρνην, καὶ Θίβρων ἐκπέπλευκεν ὡσ πολεμήσων, καὶ δεῖται ταύτησ τῆσ στρατιᾶσ καὶ λέγει ὅτι δαρεικὸσ ἑκάστῳ ἔσται μισθὸσ τοῦ μηνόσ, καὶ τοῖσ λοχαγοῖσ διμοιρία, τοῖσ δὲ στρατηγοῖσ τετραμοιρία. ἐπεὶ δ’ ἦλθον οἱ Λακεδαιμόνιοι, εὐθὺσ ὁ Ἡρακλείδησ πυθόμενοσ ὅτι ἐπὶ τὸ στράτευμα ἥκουσι λέγει τῷ Σεύθῃ ὅτι κάλλιστόν τι γεγένηται·

οἱ μὲν γὰρ Λακεδαιμόνιοι δέονται τοῦ στρατεύματοσ, σὺ δὲ οὐκέτι δέῃ· ἀποδιδοὺσ δὲ τὸ στράτευμα χαριῇ αὐτοῖσ, σὲ δὲ οὐκέτι ἀπαιτήσουσι τὸν μισθόν, ἀλλ’ ἀπαλλάξονται ἐκ τῆσ χώρασ. ἀκούσασ ταῦτα ὁ Σεύθησ κελεύει παράγειν·

καὶ ἐπεὶ εἶπον ὅτι ἐπὶ τὸ στράτευμα ἥκουσιν, ἔλεγεν ὅτι τὸ στράτευμα ἀποδίδωσι, φίλοσ τε καὶ σύμμαχοσ εἶναι βούλεται, καλεῖ τε αὐτοὺσ ἐπὶ ξένια· καὶ ἐξένιζε μεγαλοπρεπῶσ. Ξενοφῶντα δὲ οὐκ ἐκάλει, οὐδὲ τῶν ἄλλων στρατηγῶν οὐδένα. ἐρωτώντων δὲ τῶν Λακεδαιμονίων τίσ ἀνὴρ εἰή Ξενοφῶν ἀπεκρίνατο ὅτι τὰ μὲν ἄλλα εἰή οὐ κακόσ, φιλοστρατιώτησ δέ·

καὶ διὰ τοῦτο χεῖρόν ἐστιν αὐτῷ. καὶ οἳ εἶπον· ἀλλ’ ἦ δημαγωγεῖ ὁ ἀνὴρ τοὺσ ἄνδρασ; καὶ ὁ Ἡρακλείδησ, πάνυ μὲν οὖν, ἔφη. ἆρ’ οὖν, ἔφασαν, μὴ καὶ ἡμῖν ἐναντιώσεται τῆσ ἀπαγωγῆσ;

ἀλλ’ ἢν ὑμεῖσ, ἔφη ὁ Ἡρακλείδησ, συλλέξαντεσ αὐτοὺσ ὑπόσχησθε τὸν μισθόν, ὀλίγον ἐκείνῳ προσχόντεσ ἀποδραμοῦνται σὺν ὑμῖν. πῶσ οὖν ἄν, ἔφασαν, ἡμῖν συλλεγεῖεν;

αὔριον ὑμᾶσ, ἔφη ὁ Ἡρακλείδησ, πρῲ ἄξομεν πρὸσ αὐτούσ· καὶ οἶδα, ἔφη, ὅτι ἐπειδὰν ὑμᾶσ ἴδωσιν, ἄσμενοι συνδραμοῦνται. αὕτη μὲν ἡ ἡμέρα οὕτωσ ἔληξεν. τῇ δ’ ὑστεραίᾳ ἄγουσιν ἐπὶ τὸ στράτευμα τοὺσ Λάκωνασ Σεύθησ τε καὶ Ἡρακλείδησ, καὶ συλλέγεται ἡ στρατιά.

τὼ δὲ Λάκωνε ἐλεγέτην ὅτι Λακεδαιμονίοισ δοκεῖ πολεμεῖν Τισσαφέρνει τῷ ὑμᾶσ ἀδικήσαντι· ἢν οὖν ἰήτε σὺν ἡμῖν, τόν τε ἐχθρὸν τιμωρήσεσθε καὶ δαρεικὸν ἕκαστοσ οἴσει τοῦ μηνὸσ ὑμῶν, λοχαγὸσ δὲ τὸ διπλοῦν, στρατηγὸσ δὲ τὸ τετραπλοῦν. καὶ οἱ στρατιῶται ἄσμενοί τε ἤκουσαν καὶ εὐθὺσ ἀνίσταταί τισ τῶν Ἀρκάδων τοῦ Ξενοφῶντοσ κατηγορήσων.

παρῆν δὲ καὶ Σεύθησ βουλόμενοσ εἰδέναι τί πραχθήσεται, καὶ ἐν ἐπηκόῳ εἱστήκει ἔχων ἑρμηνέα· ξυνίει δὲ καὶ αὐτὸσ Ἑλληνιστὶ τὰ πλεῖστα.

ἔνθα δὴ λέγει ὁ Ἀρκάσ· ἀλλ’ ἡμεῖσ μέν, ὦ Λακεδαιμόνιοι, καὶ πάλαι ἂν ἦμεν παρ’ ὑμῖν, εἰ μὴ Ξενοφῶν ἡμᾶσ δεῦρο πείσασ ἀπήγαγεν, ἔνθα δὴ ἡμεῖσ μὲν τὸν δεινὸν χειμῶνα στρατευόμενοι καὶ νύκτα καὶ ἡμέραν οὐδὲν πεπαύμεθα· ὁ δὲ τοὺσ ἡμετέρουσ πόνουσ ἔχει· καὶ Σεύθησ ἐκεῖνον μὲν ἰδίᾳ πεπλούτικεν, ἡμᾶσ δὲ ἀποστερεῖ τὸν μισθόν· ὥστε ὅ γε πρῶτοσ λέγων ἐγὼ μὲν εἰ τοῦτον ἴδοιμι καταλευσθέντα καὶ δόντα δίκην ὧν ἡμᾶσ περιεῖλκε, καὶ τὸν μισθὸν ἄν μοι δοκῶ ἔχειν καὶ οὐδὲν ἐπὶ τοῖσ πεπονημένοισ ἄχθεσθαι.

μετὰ τοῦτον ἄλλοσ ἀνέστη ὁμοίωσ καὶ ἄλλοσ. ἐκ δὲ τούτου Ξενοφῶν ἔλεξεν ὧδε. ἀλλὰ πάντα μὲν ἄρα ἄνθρωπον ὄντα προσδοκᾶν δεῖ, ὁπότε γε καὶ ἐγὼ νῦν ὑφ’ ὑμῶν αἰτίασ ἔχω ἐν ᾧ πλείστην προθυμίαν ἐμαυτῷ γε δοκῶ συνειδέναι περὶ ὑμᾶσ παρεσχημένοσ.

ἀπετραπόμην μέν γε ἤδη οἴκαδε ὡρμημένοσ, οὐ μὰ τὸν Δία οὔτοι πυνθανόμενοσ ὑμᾶσ εὖ πράττειν, ἀλλὰ μᾶλλον ἀκούων ἐν ἀπόροισ εἶναι ὡσ ὠφελήσων εἴ τι δυναίμην. ἐπεὶ δὲ ἦλθον, Σεύθου τουτουὶ πολλοὺσ ἀγγέλουσ πρὸσ ἐμὲ πέμποντοσ καὶ πολλὰ ὑπισχνουμένου μοι, εἰ πείσαιμι ὑμᾶσ πρὸσ αὐτὸν ἐλθεῖν, τοῦτο μὲν οὐκ ἐπεχείρησα ποιεῖν, ὡσ αὐτοὶ ὑμεῖσ ἐπίστασθε.

ἦγον δὲ ὅθεν ᾠόμην τάχιστ’ ἂν ὑμᾶσ εἰσ τὴν Ἀσίαν διαβῆναι. ταῦτα γὰρ καὶ βέλτιστα ἐνόμιζον ὑμῖν εἶναι καὶ ὑμᾶσ ᾔδειν βουλομένουσ. ἐπεὶ δ’ Ἀρίσταρχοσ ἐλθὼν σὺν τριήρεσιν ἐκώλυε διαπλεῖν ἡμᾶσ, ἐκ τούτου, ὅπερ εἰκὸσ δήπου ἦν, συνέλεξα ὑμᾶσ, ὅπωσ βουλευσαίμεθα ὅ τι χρὴ ποιεῖν.

οὐκοῦν ὑμεῖσ ἀκούοντεσ μὲν Ἀριστάρχου ἐπιτάττοντοσ ὑμῖν εἰσ Χερρόνησον πορεύεσθαι, ἀκούοντεσ δὲ Σεύθου πείθοντοσ ἑαυτῷ συστρατεύεσθαι, πάντεσ μὲν ἐλέγετε σὺν Σεύθῃ ἰέναι, πάντεσ δ’ ἐψηφίσασθε ταῦτα.

τί οὖν ἐγὼ ἐνταῦθα ἠδίκησα ἀγαγὼν ὑμᾶσ ἔνθα πᾶσιν ὑμῖν ἐδόκει; ἐπεί γε μὴν ψεύδεσθαι ἤρξατο Σεύθησ περὶ τοῦ μισθοῦ, εἰ μὲν ἐπαινῶ αὐτόν, δικαίωσ ἄν με καὶ αἰτιῷσθε καὶ μισοῖτε·

εἰ δὲ πρόσθεν αὐτῷ πάντων μάλιστα φίλοσ ὢν νῦν πάντων διαφορώτατόσ εἰμι, πῶσ ἂν ἔτι δικαίωσ ὑμᾶσ αἱρούμενοσ ἀντὶ Σεύθου ὑφ’ ὑμῶν αἰτίαν ἔχοιμι περὶ ὧν πρὸσ τοῦτον διαφέρομαι; ἀλλ’ εἴποιτ’ ἂν ὅτι ἔξεστι καὶ τὰ ὑμέτερα ἔχοντα παρὰ Σεύθου τεχνάζειν.

οὐκοῦν δῆλον τοῦτό γέ ἐστιν, εἴπερ ἐμοὶ ἐτέλει τι Σεύθησ, οὐχ οὕτωσ ἐτέλει δήπου ὡσ ὧν τε ἐμοὶ δοίη στέροιτο καὶ ἄλλα ὑμῖν ἀποτείσειεν, ἀλλ’ οἶμαι, εἰ ἐδίδου, ἐπὶ τούτῳ ἂν ἐδίδου ὅπωσ ἐμοὶ δοὺσ μεῖον μὴ ἀποδοίη ὑμῖν τὸ πλέον. εἰ τοίνυν οὕτωσ ἔχειν οἰέσθε, ἔξεστιν ὑμῖν αὐτίκα μάλα ματαίαν ταύτην τὴν πρᾶξιν ἀμφοτέροισ ἡμῖν ποιῆσαι, ἐὰν πράττητε αὐτὸν τὰ χρήματα.

δῆλον γὰρ ὅτι Σεύθησ, εἰ ἔχω τι παρ’ αὐτοῦ, ἀπαιτήσει με, καὶ ἀπαιτήσει μέντοι δικαίωσ, ἐὰν μὴ βεβαιῶ τὴν πρᾶξιν αὐτῷ ἐφ’ ᾗ ἐδωροδόκουν. ἀλλὰ πολλοῦ μοι δοκῶ δεῖν τὰ ὑμέτερα ἔχειν·

ὀμνύω γὰρ ὑμῖν θεοὺσ ἅπαντασ καὶ πάσασ μηδ’ ἃ ἐμοὶ ἰδίᾳ ὑπέσχετο Σεύθησ ἔχειν· πάρεστι δὲ καὶ αὐτὸσ καὶ ἀκούων σύνοιδέ μοι εἰ ἐπιορκῶ· ἵνα δὲ μᾶλλον θαυμάσητε, συνεπόμνυμι μηδὲ ἃ οἱ ἄλλοι στρατηγοὶ ἔλαβον εἰληφέναι, μὴ τοίνυν μηδὲ ὅσα τῶν λοχαγῶν ἔνιοι.

καὶ τί δὴ ταῦτ’ ἐποίουν;

ᾤμην, ἄνδρεσ, ὅσω, μᾶλλον συμφέροιμι τούτῳ τὴν τότε πενίαν, τοσούτῳ μᾶλλον αὐτὸν φίλον ποιήσεσθαι, ὁπότε δυνασθείη. ἐγὼ δὲ ἅμα τε αὐτὸν ὁρῶ εὖ πράττοντα καὶ γιγνώσκω δὴ αὐτοῦ τὴν γνώμην. εἴποι δή τισ ἄν, οὔκουν αἰσχύνῃ οὕτω μώρωσ ἐξαπατώμενοσ;

ναὶ μὰ Δία ᾐσχυνόμην μέντἄν, εἰ ὑπὸ πολεμίου γε ὄντοσ ἐξηπατήθην· φίλῳ δὲ ὄντι ἐξαπατᾶν αἴσχιόν μοι δοκεῖ εἶναι ἢ ἐξαπατᾶσθαι. ἐπεὶ εἴ γε πρὸσ φίλουσ ἐστὶ φυλακή, πᾶσαν οἶδα ἡμᾶσ φυλαξαμένουσ ὡσ μὴ παρασχεῖν τούτῳ πρόφασιν δικαίαν μὴ ἀποδιδόναι ἡμῖν ἃ ὑπέσχετο·

οὔτε γὰρ ἠδικήσαμεν τοῦτον οὐδὲν οὔτε κατεβλακεύσαμεν τὰ τούτου οὐδὲ μὴν κατεδειλιάσαμεν οὐδὲν ἐφ’ ὅ τι ἡμᾶσ οὗτοσ παρεκάλεσεν. ἀλλά, φαίητε ἄν, ἔδει τὰ ἐνέχυρα τότε λαβεῖν, ὡσ μηδ’ εἰ ἐβούλετο ἐδύνατο ἐξαπατᾶν.

πρὸσ ταῦτα δὴ ἀκούσατε ἃ ἐγὼ οὐκ ἄν ποτε εἶπον τούτου ἐναντίον, εἰ μή μοι παντάπασιν ἀγνώμονεσ ἐδοκεῖτε εἶναι ἢ λίαν εἰσ ἐμὲ ἀχάριστοι. ἀναμνήσθητε γὰρ ἐν ποίοισ τισὶ πράγμασιν ὄντεσ ἐτυγχάνετε, ἐξ ὧν ὑμᾶσ ἐγὼ ἀνήγαγον πρὸσ Σεύθην.

οὐκ εἰσ μὲν Πέρινθον προσῇτε πόλιν, Ἀρίσταρχοσ δ’ ὑμᾶσ ὁ Λακεδαιμόνιοσ οὐκ εἰά εἰσιέναι ἀποκλείσασ τὰσ πύλασ; ὑπαίθριοι δ’ ἔξω ἐστρατοπεδεύετε, μέσοσ δὲ χειμὼν ἦν, ἀγορᾷ δὲ ἐχρῆσθε σπάνια μὲν ὁρῶντεσ τὰ ὤνια, σπάνια δ’ ἔχοντεσ ὅτων ὠνήσεσθε, ἀνάγκη δὲ ἦν μένειν ἐπὶ Θρᾴκησ· τριήρεισ γὰρ ἐφορμοῦσαι ἐκώλυον διαπλεῖν·

εἰ δὲ μένοι τισ, ἐν πολεμίᾳ εἶναι, ἔνθα πολλοὶ μὲν ἱππεῖσ ἦσαν ἐναντίοι, πολλοὶ δὲ πελτασταί, ἡμῖν δὲ ὁπλιτικὸν μὲν ἦν ᾧ ἁθρόοι μὲν ἰόντεσ ἐπὶ τὰσ κώμασ ἴσωσ ἂν ἐδυνάμεθα σῖτον λαμβάνειν οὐδέν τι ἄφθονον, ὅτῳ δὲ διώκοντεσ ἂν ἢ ἀνδράποδα ἢ πρόβατα κατελαμβάνομεν οὐκ ἦν ἡμῖν· οὔτε γὰρ ἱππικὸν οὔτε πελταστικὸν ἔτι ἐγὼ συνεστηκὸσ κατέλαβον παρ’ ὑμῖν.

εἰ οὖν ἐν τοιαύτῃ ἀνάγκῃ ὄντων ὑμῶν μηδ’ ὁντιναοῦν μισθὸν προσαιτήσασ Σεύθην σύμμαχον ὑμῖν προσέλαβον, ἔχοντα καὶ ἱππέασ καὶ πελταστὰσ ὧν ὑμεῖσ προσεδεῖσθε, ἦ κακῶσ ἂν ἐδόκουν ὑμῖν βεβουλεῦσθαι πρὸ ὑμῶν;

τούτων γὰρ δήπου κοινωνήσαντεσ καὶ σῖτον ἀφθονώτερον ἐν ταῖσ κώμαισ ηὑρίσκετε διὰ τὸ ἀναγκάζεσθαι τοὺσ Θρᾷκασ κατὰ σπουδὴν μᾶλλον φεύγειν, καὶ προβάτων καὶ ἀνδραπόδων μᾶλλον μετέσχετε.

καὶ πολέμιον οὐκέτι οὐδένα ἑωρῶμεν ἐπειδὴ τὸ ἱππικὸν ἡμῖν προσεγένετο·

τέωσ δὲ θαρραλέωσ ἡμῖν ἐφείποντο οἱ πολέμιοι καὶ ἱππικῷ καὶ πελταστικῷ κωλύοντεσ μηδαμῇ κατ’ ὀλίγουσ ἀποσκεδαννυμένουσ τὰ ἐπιτήδεια ἀφθονώτερα ἡμᾶσ πορίζεσθαι. εἰ δὲ δὴ ὁ συμπαρέχων ὑμῖν ταύτην τὴν ἀσφάλειαν μὴ πάνυ πολὺν μισθὸν προσετέλει τῆσ ἀσφαλείασ, τοῦτο δὴ τὸ σχέτλιον πάθημα καὶ διὰ τοῦτο οὐδαμῇ οἰέσθε χρῆναι ζῶντα ἐμὲ ἀνεῖναι;

νῦν δὲ δὴ πῶσ ἀπέρχεσθε;

οὐ διαχειμάσαντεσ μὲν ἐν ἀφθόνοισ τοῖσ ἐπιτηδείοισ, περιττὸν δ’ ἔχοντεσ τοῦτο εἴ τι ἐλάβετε παρὰ Σεύθου; τὰ γὰρ τῶν πολεμίων ἐδαπανᾶτε. καὶ ταῦτα πράττοντεσ οὔτε ἄνδρασ ἐπείδετε ὑμῶν αὐτῶν ἀποθανόντασ οὔτε ζῶντασ ἀπεβάλετε. εἰ δέ τι καλὸν πρὸσ τοὺσ ἐν τῇ Ἀσίᾳ βαρβάρουσ ἐπέπρακτο ὑμῖν, οὐ καὶ ἐκεῖνο σῶν ἔχετε καὶ πρὸσ ἐκείνοισ νῦν ἄλλην εὔκλειαν προσειλήφατε καὶ τοὺσ ἐν τῇ Εὐρώπῃ Θρᾷκασ ἐφ’ οὓσ ἐστρατεύσασθε κρατήσαντεσ;

ἐγὼ μὲν ὑμᾶσ φημι δικαίωσ ἂν ὧν ἐμοὶ χαλεπαίνετε τούτων τοῖσ θεοῖσ χάριν εἰδέναι ὡσ ἀγαθῶν. καὶ τὰ μὲν δὴ ὑμέτερα τοιαῦτα.

ἄγετε δὴ πρὸσ θεῶν καὶ τὰ ἐμὰ σκέψασθε ὡσ ἔχει. ἐγὼ γὰρ ὅτε μὲν πρότερον ἀπῇα οἴκαδε, ἔχων μὲν ἔπαινον πολὺν πρὸσ ὑμῶν ἀπεπορευόμην, ἔχων δὲ δι’ ὑμᾶσ καὶ ὑπὸ τῶν ἄλλων Ἑλλήνων εὔκλειαν. ἐπιστευόμην δὲ ὑπὸ Λακεδαιμονίων· οὐ γὰρ ἄν με ἔπεμπον πάλιν πρὸσ ὑμᾶσ. νῦν δὲ ἀπέρχομαι πρὸσ μὲν Λακεδαιμονίουσ ὑφ’ ὑμῶν διαβεβλημένοσ, Σεύθῃ δὲ ἀπηχθημένοσ ὑπὲρ ὑμῶν, ὃν ἤλπιζον εὖ ποιήσασ μεθ’ ὑμῶν ἀποστροφὴν καὶ ἐμοὶ καλὴν καὶ παισίν, εἰ γένοιντο, καταθήσεσθαι.

ὑμεῖσ δ’, ὑπὲρ ὧν ἐγὼ ἀπήχθημαί τε πλεῖστα καὶ ταῦτα πολὺ κρείττοσιν ἐμαυτοῦ, πραγματευόμενόσ τε οὐδὲ νῦν πω πέπαυμαι ὅ τι δύναμαι ἀγαθὸν ὑμῖν, τοιαύτην ἔχετε γνώμην περὶ ἐμοῦ.

ἀλλ’ ἔχετε μέν με οὔτε φεύγοντα λαβόντεσ οὔτε ἀποδιδράσκοντα·

ἢν δὲ ποιήσητε ἃ λέγετε, ἴστε ὅτι ἄνδρα κατακεκονότεσ ἔσεσθε πολλὰ μὲν δὴ πρὸ ὑμῶν ἀγρυπνήσαντα, πολλὰ δὲ σὺν ὑμῖν πονήσαντα καὶ κινδυνεύσαντα καὶ ἐν τῷ μέρει καὶ παρὰ τὸ μέροσ, θεῶν δ’ ἵλεων ὄντων καὶ τρόπαια βαρβάρων πολλὰ δὴ σὺν ὑμῖν στησάμενον, ὅπωσ δέ γε μηδενὶ τῶν Ἑλλήνων πολέμιοι γένησθε, πᾶν ὅσον ἐγὼ ἐδυνάμην πρὸσ ὑμᾶσ διατεινάμενον. καὶ γὰρ οὖν νῦν ὑμῖν ἔξεστιν ἀνεπιλήπτωσ πορεύεσθαι ὅπῃ ἂν ἕλησθε καὶ κατὰ γῆν καὶ κατὰ θάλατταν.

ὑμεῖσ δέ, ὅτε πολλὴ ὑμῖν εὐπορία φαίνεται, καὶ πλεῖτε ἔνθα δὴ ἐπεθυμεῖτε πάλαι, δέονταί τε ὑμῶν οἱ μέγιστον δυνάμενοι, μισθὸσ δὲ φαίνεται, ἡγεμόνεσ δὲ ἥκουσι Λακεδαιμόνιοι οἱ κράτιστοι νομιζόμενοι εἶναι, νῦν δὴ καιρὸσ ὑμῖν δοκεῖ εἶναι ὡσ τάχιστα ἐμὲ κατακαίνειν; οὐ μὴν ὅτε γε ἐν τοῖσ ἀπόροισ ἦμεν, ὦ πάντων μνημονικώτατοι, ἀλλὰ καὶ πατέρα ἐμὲ ἐκαλεῖτε καὶ αἰεὶ ὡσ εὐεργέτου μεμνήσεσθαι ὑπισχνεῖσθε.

οὐ μέντοι ἀγνώμονεσ οὐδὲ οὗτοί εἰσιν οἱ νῦν ἥκοντεσ ἐφ’ ὑμᾶσ· ὥστε, ὡσ ἐγὼ οἶμαι, οὐδὲ τούτοισ δοκεῖτε βελτίονεσ εἶναι τοιοῦτοι ὄντεσ περὶ ἐμέ. ταῦτ’ εἰπὼν ἐπαύσατο. Χαρμῖνοσ δὲ ὁ Λακεδαιμόνιοσ ἀναστὰσ εἶπεν·

οὐ τὼ σιώ, ἀλλ’ ἐμοὶ μέντοι οὐ δικαίωσ δοκεῖτε τῷ ἀνδρὶ τούτῳ χαλεπαίνειν· ἔχω γὰρ καὶ αὐτὸσ αὐτῷ μαρτυρῆσαι. Σεύθησ γὰρ ἐρωτῶντοσ ἐμοῦ καὶ Πολυνίκου περὶ Ξενοφῶντοσ τίσ ἀνὴρ εἰή ἄλλο μὲν οὐδὲν εἶχε μέμψασθαι, ἄγαν δὲ φιλοστρατιώτην ἔφη αὐτὸν εἶναι· διὸ καὶ χεῖρον αὐτῷ εἶναι πρὸσ ἡμῶν τε τῶν Λακεδαιμονίων καὶ πρὸσ αὐτοῦ. ἀναστὰσ ἐπὶ τούτῳ Εὐρύλοχοσ Λουσιάτησ Ἀρκὰσ εἶπεν·

καὶ δοκεῖ γέ μοι, ἄνδρεσ Λακεδαιμόνιοι, τοῦτο ὑμᾶσ πρῶτον ἡμῶν στρατηγῆσαι, παρὰ Σεύθου ἡμῖν τὸν μισθὸν ἀναπρᾶξαι ἢ ἑκόντοσ ἢ ἄκοντοσ, καὶ μὴ πρότερον ἡμᾶσ ἀπαγαγεῖν. Πολυκράτησ δὲ Ἀθηναῖοσ εἶπεν ἐνετὸσ ὑπὸ Ξενοφῶντοσ·

ὁρῶ γε μήν, ἔφη, ὦ ἄνδρεσ, καὶ Ἡρακλείδην ἐνταῦθα παρόντα, ὃσ παραλαβὼν τὰ χρήματα ἃ ἡμεῖσ ἐπονήσαμεν, ταῦτα ἀποδόμενοσ οὔτε Σεύθῃ ἀπέδωκεν οὔτε ἡμῖν τὰ γιγνόμενα, ἀλλ’ αὐτὸσ κλέψασ πέπαται. ἢν οὖν σωφρονῶμεν, ἑξόμεθα αὐτοῦ· οὐ γὰρ δὴ οὗτόσ γε, ἔφη, Θρᾷξ ἐστιν, ἀλλ’ Ἕλλην ὢν Ἕλληνασ ἀδικεῖ. ταῦτα ἀκούσασ ὁ Ἡρακλείδησ μάλα ἐξεπλάγη·

καὶ προσελθὼν τῷ Σεύθῃ λέγει· ἡμεῖσ ἢν σωφρονῶμεν, ἄπιμεν ἐντεῦθεν ἐκ τῆσ τούτων ἐπικρατείασ. καὶ ἀναβάντεσ ἐπὶ τοὺσ ἵππουσ ᾤχοντο ἀπελαύνοντεσ εἰσ τὸ ἑαυτῶν στρατόπεδον. καὶ ἐντεῦθεν Σεύθησ πέμπει Ἀβροζέλμην τὸν ἑαυτοῦ ἑρμηνέα πρὸσ Ξενοφῶντα καὶ κελεύει αὐτὸν καταμεῖναι παρ’ ἑαυτῷ ἔχοντα χιλίουσ ὁπλίτασ, καὶ ὑπισχνεῖται αὐτῷ ἀποδώσειν τά τε χωρία τὰ ἐπὶ θαλάττῃ καὶ τὰ ἄλλα ἃ ὑπέσχετο.

καὶ ἐν ἀπορρήτῳ ποιησάμενοσ λέγει ὅτι ἀκήκοε Πολυνίκου ὡσ εἰ ὑποχείριοσ ἔσται Λακεδαιμονίοισ, σαφῶσ ἀποθανοῖτο ὑπὸ Θίβρωνοσ. ἐπέστελλον δὲ ταῦτα καὶ ἄλλοι πολλοὶ τῷ Ξενοφῶντι ὡσ διαβεβλημένοσ εἰή καὶ φυλάττεσθαι δέοι.

ὁ δὲ ἀκούων ταῦτα δύο ἱερεῖα λαβὼν ἐθύετο τῷ Διὶ τῷ βασιλεῖ πότερά οἱ λῷον καὶ ἄμεινον εἰή μένειν παρὰ Σεύθῃ ἐφ’ οἷσ Σεύθησ λέγει ἢ ἀπιέναι σὺν τῷ στρατεύματι. ἀναιρεῖ αὐτῷ ἀπιέναι.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Xenophon, Anabasis, Κύρου Ἀναβάσεωσ Ζ, chapter 6

(크세노폰, Anabasis, Κύρου Ἀναβάσεωσ Ζ, chapter 6)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION