Xenophon, Anabasis, Κύρου Ἀναβάσεωσ Ζ, chapter 2

(크세노폰, Anabasis, Κύρου Ἀναβάσεωσ Ζ, chapter 2)

Νέων δὲ ὁ Ἀσιναῖοσ καὶ Φρυνίσκοσ ὁ Ἀχαιὸσ καὶ Φιλήσιοσ ὁ Ἀχαιὸσ καὶ Ξανθικλῆσ ὁ Ἀχαιὸσ καὶ Τιμασίων ὁ Δαρδανεὺσ ἐπέμενον ἐπὶ τῇ στρατιᾷ, καὶ εἰσ κώμασ τῶν Θρᾳκῶν προελθόντεσ τὰσ κατὰ Βυζάντιον ἐστρατοπεδεύοντο. καὶ οἱ στρατηγοὶ ἐστασίαζον, Κλεάνωρ μὲν καὶ Φρυνίσκοσ πρὸσ Σεύθην βουλόμενοι ἄγειν·

ἔπειθε γὰρ αὐτούσ, καὶ ἔδωκε τῷ μὲν ἵππον, τῷ δὲ γυναῖκα· Νέων δὲ εἰσ Χερρόνησον, οἰόμενοσ, εἰ ὑπὸ Λακεδαιμονίοισ γένοιντο, παντὸσ ἂν προεστάναι τοῦ στρατεύματοσ· Τιμασίων δὲ προυθυμεῖτο πέραν εἰσ τὴν Ἀσίαν πάλιν διαβῆναι, οἰόμενοσ ἂν οἴκαδε κατελθεῖν. καὶ οἱ στρατιῶται ταὐτὰ ἐβούλοντο.

διατριβομένου δὲ τοῦ χρόνου πολλοὶ τῶν στρατιωτῶν, οἱ μὲν τὰ ὅπλα ἀποδιδόμενοι κατὰ τοὺσ χώρουσ ἀπέπλεον ὡσ ἐδύναντο, οἱ δὲ καὶ εἰσ τὰσ πόλεισ κατεμίγνυντο. Ἀναξίβιοσ δ’ ἔχαιρε ταῦτα ἀκούων, διαφθειρόμενον τὸ στράτευμα·

τούτων γὰρ γιγνομένων ᾤετο μάλιστα χαρίζεσθαι Φαρναβάζῳ. ἀποπλέοντι δὲ Ἀναξιβίῳ ἐκ Βυζαντίου συναντᾷ Ἀρίσταρχοσ ἐν Κυζίκῳ διάδοχοσ Κλεάνδρῳ Βυζαντίου ἁρμοστήσ·

ἐλέγετο δὲ ὅτι καὶ ναύαρχοσ διάδοχοσ Πῶλοσ ὅσον οὐ παρείη ἤδη εἰσ Ἑλλήσποντον. καὶ Ἀναξίβιοσ τῷ μὲν Ἀριστάρχῳ ἐπιστέλλει ὁπόσουσ ἂν εὑρ́ῃ ἐν Βυζαντίῳ τῶν Κύρου στρατιωτῶν ὑπολελειμμένουσ ἀποδόσθαι·

ὁ δὲ Κλέανδροσ οὐδένα ἐπεπράκει, ἀλλὰ καὶ τοὺσ κάμνοντασ ἐθεράπευεν οἰκτίρων καὶ ἀναγκάζων οἰκίᾳ δέχεσθαι· Ἀρίσταρχοσ δ’ ἐπεὶ ἦλθε τάχιστα, οὐκ ἐλάττουσ τετρακοσίων ἀπέδοτο. Ἀναξίβιοσ δὲ παραπλεύσασ εἰσ Πάριον πέμπει παρὰ Φαρνάβαζον κατὰ τὰ συγκείμενα.

ὁ δ’ ἐπεὶ ᾔσθετο Ἀρίσταρχόν τε ἥκοντα εἰσ Βυζάντιον ἁρμοστὴν καὶ Ἀναξίβιον οὐκέτι ναυαρχοῦντα, Ἀναξιβίου μὲν ἠμέλησε, πρὸσ Ἀρίσταρχον δὲ διεπράττετο τὰ αὐτὰ περὶ τοῦ Κύρου στρατεύματοσ ἅπερ πρὸσ Ἀναξίβιον. ἐκ τούτου ὁ Ἀναξίβιοσ καλέσασ Ξενοφῶντα κελεύει πάσῃ τέχνῃ καὶ μηχανῇ πλεῦσαι ἐπὶ τὸ στράτευμα ὡσ τάχιστα, καὶ συνέχειν τε αὐτὸ καὶ συναθροίζειν τῶν διεσπαρμένων ὡσ ἂν πλείστουσ δύνηται, καὶ παραγαγόντα εἰσ τὴν Πέρινθον διαβιβάζειν εἰσ τὴν Ἀσίαν ὅτι τάχιστα·

καὶ δίδωσιν αὐτῷ τριακόντορον καὶ ἐπιστολὴν καὶ ἄνδρα συμπέμπει κελεύσοντα τοὺσ Περινθίουσ ὡσ τάχιστα Ξενοφῶντα προπέμψαι τοῖσ ἵπποισ ἐπὶ τὸ στράτευμα. καὶ ὁ μὲν Ξενοφῶν διαπλεύσασ ἀφικνεῖται ἐπὶ τὸ στράτευμα·

οἱ δὲ στρατιῶται ἐδέξαντο ἡδέωσ καὶ εὐθὺσ εἵποντο ἄσμενοι ὡσ διαβησόμενοι ἐκ τῆσ Θρᾴκησ εἰσ τὴν Ἀσίαν. ὁ δὲ Σεύθησ ἀκούσασ ἥκοντα πάλιν πέμψασ πρὸσ αὐτὸν κατὰ θάλατταν Μηδοσάδην ἐδεῖτο τὴν στρατιὰν ἄγειν πρὸσ ἑαυτόν, ὑπισχνούμενοσ αὐτῷ ὅ τι ᾤετο λέγων πείσειν.

ὁ δ’ ἀπεκρίνατο ὅτι οὐδὲν οἱο͂́ν τε εἰή τούτων γενέσθαι. καὶ ὁ μὲν ταῦτα ἀκούσασ ᾤχετο. οἱ δὲ Ἕλληνεσ ἐπεὶ ἀφίκοντο εἰσ Πέρινθον, Νέων μὲν ἀποσπάσασ ἐστρατοπεδεύσατο χωρὶσ ἔχων ὡσ ὀκτακοσίουσ ἀνθρώπουσ·

τὸ δ’ ἄλλο στράτευμα πᾶν ἐν τῷ αὐτῷ παρὰ τὸ τεῖχοσ τὸ Περινθίων ἦν. μετὰ ταῦτα Ξενοφῶν μὲν ἔπραττε περὶ πλοίων, ὅπωσ ὅτι τάχιστα διαβαῖεν.

ἐν δὲ τούτῳ ἀφικόμενοσ Ἀρίσταρχοσ <ὁ> ἐκ Βυζαντίου ἁρμοστήσ, ἔχων δύο τριήρεισ, πεπεισμένοσ ὑπὸ Φαρναβάζου τοῖσ τε ναυκλήροισ ἀπεῖπε μὴ διάγειν ἐλθών τε ἐπὶ τὸ στράτευμα τοῖσ στρατιώταισ εἶπε μὴ περαιοῦσθαι εἰσ τὴν Ἀσίαν. ὁ δὲ Ξενοφῶν ἔλεγεν ὅτι Ἀναξίβιοσ ἐκέλευσε καὶ ἐμὲ πρὸσ τοῦτο ἔπεμψεν ἐνθάδε.

πάλιν δ’ Ἀρίσταρχοσ ἔλεξεν· Ἀναξίβιοσ μὲν τοίνυν οὐκέτι ναύαρχοσ, ἐγὼ δὲ τῇδε ἁρμοστήσ· εἰ δέ τινα ὑμῶν λήψομαι ἐν τῇ θαλάττῃ, καταδύσω. ταῦτ’ εἰπὼν ᾤχετο εἰσ τὸ τεῖχοσ. τῇ δ’ ὑστεραίᾳ μεταπέμπεται τοὺσ στρατηγοὺσ καὶ λοχαγοὺσ τοῦ στρατεύματοσ. ἤδη δὲ ὄντων πρὸσ τῷ τείχει ἐξαγγέλλει τισ τῷ Ξενοφῶντι ὅτι εἰ εἴσεισι, συλληφθήσεται καὶ ἢ αὐτοῦ τι πείσεται ἢ καὶ Φαρναβάζῳ παραδοθήσεται.

ὁ δὲ ἀκούσασ ταῦτα τοὺσ μὲν προπέμπεται, αὐτὸσ δὲ εἶπεν ὅτι θῦσαί τι βούλοιτο. καὶ ἀπελθὼν ἐθύετο εἰ παρεῖεν αὐτῷ οἱ θεοὶ πειρᾶσθαι πρὸσ Σεύθην ἄγειν τὸ στράτευμα.

ἑώρα γὰρ οὔτε διαβαίνειν ἀσφαλὲσ ὂν τριήρεισ ἔχοντοσ τοῦ κωλύσοντοσ, οὔτ’ ἐπὶ Χερρόνησον ἐλθὼν κατακλεισθῆναι ἐβούλετο καὶ τὸ στράτευμα ἐν πολλῇ σπάνει πάντων γενέσθαι ἔνθα πείθεσθαι μὲν ἀνάγκη τῷ ἐκεῖ ἁρμοστῇ, τῶν δὲ ἐπιτηδείων οὐδὲν ἔμελλεν ἕξειν τὸ στράτευμα. καὶ ὁ μὲν ἀμφὶ ταῦτ’ εἶχεν·

οἱ δὲ στρατηγοὶ καὶ οἱ λοχαγοὶ ἥκοντεσ παρὰ τοῦ Ἀριστάρχου ἀπήγγελλον ὅτι νῦν μὲν ἀπιέναι σφᾶσ κελεύει, τῆσ δείλησ δὲ ἥκειν· ἔνθα καὶ δήλη μᾶλλον ἐδόκει ἡ ἐπιβουλή. ὁ οὖν Ξενοφῶν, ἐπεὶ ἐδόκει τὰ ἱερὰ καλὰ εἶναι αὐτῷ καὶ τῷ στρατεύματι ἀσφαλῶσ πρὸσ Σεύθην ἰέναι, παραλαβὼν Πολυκράτην τὸν Ἀθηναῖον λοχαγὸν καὶ παρὰ τῶν στρατηγῶν ἑκάστου ἄνδρα πλὴν παρὰ Νέωνοσ ᾧ ἕκαστοσ ἐπίστευεν ᾤχετο τῆσ νυκτὸσ ἐπὶ τὸ Σεύθου στράτευμα ἑξήκοντα στάδια.

ἐπεὶ δ’ ἐγγὺσ ἦσαν αὐτοῦ, ἐπιτυγχάνει πυροῖσ ἐρήμοισ.

καὶ τὸ μὲν πρῶτον ᾤετο μετακεχωρηκέναι ποι τὸν Σεύθην· ἐπεὶ δὲ θορύβου τε ᾔσθετο καὶ σημαινόντων ἀλλήλοισ τῶν περὶ Σεύθην, κατέμαθεν ὅτι τούτου ἕνεκα τὰ πυρὰ κεκαυμένα εἰή τῷ Σεύθῃ πρὸ τῶν νυκτοφυλάκων, ὅπωσ οἱ μὲν φύλακεσ μὴ ὁρῷντο ἐν τῷ σκότει ὄντεσ μήτε ὁπόσοι μήτε ὅπου εἰε͂ν, οἱ δὲ προσιόντεσ μὴ λανθάνοιεν, ἀλλὰ διὰ τὸ φῶσ καταφανεῖσ εἰε͂ν· ἐπεὶ δὲ ᾔσθετο, προπέμπει τὸν ἑρμηνέα ὃν ἐτύγχανεν ἔχων, καὶ εἰπεῖν κελεύει Σεύθῃ ὅτι Ξενοφῶν πάρεστι βουλόμενοσ συγγενέσθαι αὐτῷ.

οἱ δὲ ἤροντο εἰ ὁ Ἀθηναῖοσ ὁ ἀπὸ τοῦ στρατεύματοσ. ἐπειδὴ δὲ ἔφη οὗτοσ εἶναι, ἀναπηδήσαντεσ ἐδίωκον·

καὶ ὀλίγον ὕστερον παρῆσαν πελτασταὶ ὅσον διακόσιοι, καὶ παραλαβόντεσ Ξενοφῶντα καὶ τοὺσ σὺν αὐτῷ ἦγον πρὸσ Σεύθην. ὁ δ’ ἦν ἐν τύρσει μάλα φυλαττόμενοσ, καὶ ἵπποι περὶ αὐτὴν κύκλῳ ἐγκεχαλινωμένοι·

διὰ γὰρ τὸν φόβον τὰσ μὲν ἡμέρασ ἐχίλου τοὺσ ἵππουσ, τὰσ δὲ νύκτασ ἐγκεχαλινωμένοισ ἐφυλάττετο. ἐλέγετο γὰρ καὶ πρόσθεν Τήρησ ὁ τούτου πρόγονοσ ἐν ταύτῃ τῇ χώρᾳ πολὺ ἔχων στράτευμα ὑπὸ τούτων τῶν ἀνδρῶν πολλοὺσ ἀπολέσαι καὶ τὰ σκευοφόρα ἀφαιρεθῆναι·

ἦσαν δ’ οὗτοι Θυνοί, πάντων λεγόμενοι εἶναι μάλιστα νυκτὸσ πολεμικώτατοι. ἐπεὶ δ’ ἐγγὺσ ἦσαν, ἐκέλευσεν εἰσελθεῖν Ξενοφῶντα ἔχοντα δύο οὓσ βούλοιτο.

ἐπειδὴ δ’ ἔνδον ἦσαν, ἠσπάζοντο μὲν πρῶτον ἀλλήλουσ καὶ κατὰ τὸν Θρᾴκιον νόμον κέρατα οἴνου προύπινον· παρῆν δὲ καὶ Μηδοσάδησ τῷ Σεύθῃ, ὅσπερ ἐπρέσβευεν αὐτῷ πάντοσε. ἔπειτα δὲ Ξενοφῶν ἤρχετο λέγειν·

ἔπεμψασ πρὸσ ἐμέ, ὦ Σεύθη, εἰσ Καλχηδόνα πρῶτον Μηδοσάδην τουτονί, δεόμενόσ μου συμπροθυμηθῆναι διαβῆναι τὸ στράτευμα ἐκ τῆσ Ἀσίασ, καὶ ὑπισχνούμενόσ μοι, εἰ ταῦτα πράξαιμι, εὖ ποιήσειν, ὡσ ἔφη Μηδοσάδησ οὗτοσ. ταῦτα εἰπὼν ἐπήρετο τὸν Μηδοσάδην εἰ ἀληθῆ ταῦτα εἰή.

ὁ δ’ ἔφη. αὖθισ ἦλθε Μηδοσάδησ οὗτοσ ἐπεὶ ἐγὼ διέβην πάλιν ἐπὶ τὸ στράτευμα ἐκ Παρίου, ὑπισχνούμενοσ, εἰ ἄγοιμι τὸ στράτευμα πρὸσ σέ, τἆλλα τέ σε φίλῳ μοι χρήσεσθαι καὶ ἀδελφῷ καὶ τὰ παρὰ θαλάττῃ μοι χωρία ὧν σὺ κρατεῖσ ἔσεσθαι παρὰ σοῦ. ἐπὶ τούτοισ πάλιν ἤρετο τὸν Μηδοσάδην εἰ ἔλεγε ταῦτα.

ὁ δὲ συνέφη καὶ ταῦτα. ἴθι νυν, ἔφη, ἀφήγησαι τούτῳ τί σοι ἀπεκρινάμην ἐν Καλχηδόνι πρῶτον. ἀπεκρίνω ὅτι τὸ στράτευμα διαβήσοιτο εἰσ Βυζάντιον καὶ οὐδὲν τούτου ἕνεκα δέοι τελεῖν οὔτε σοὶ οὔτε ἄλλῳ·

αὐτὸσ δὲ ἐπεὶ διαβαίησ, ἀπιέναι ἔφησθα· καὶ ἐγένετο οὕτωσ ὥσπερ σὺ ἔλεγεσ. τί γὰρ ἔλεγον, ἔφη, ὅτε κατὰ Σηλυμβρίαν ἀφίκου;

οὐκ ἔφησθα οἱο͂́ν τε εἶναι, ἀλλ’ εἰσ Πέρινθον ἐλθόντασ διαβαίνειν εἰσ τὴν Ἀσίαν. νῦν τοίνυν, ἔφη ὁ Ξενοφῶν, πάρειμι καὶ ἐγὼ καὶ οὗτοσ Φρυνίσκοσ εἷσ τῶν στρατηγῶν καὶ Πολυκράτησ οὗτοσ εἷσ τῶν λοχαγῶν, καὶ ἔξω εἰσὶν ἀπὸ τῶν στρατηγῶν ὁ πιστότατοσ ἑκάστῳ πλὴν Νέωνοσ τοῦ Λακωνικοῦ.

εἰ οὖν βούλει πιστοτέραν εἶναι τὴν πρᾶξιν, καὶ ἐκείνουσ κάλεσαι.

τὰ δὲ ὅπλα σὺ ἐλθὼν εἰπέ, ὦ Πολύκρατεσ, ὅτι ἐγὼ κελεύω καταλιπεῖν, καὶ αὐτὸσ ἐκεῖ καταλιπὼν τὴν μάχαιραν εἴσιθι. ἀκούσασ ταῦτα ὁ Σεύθησ εἶπεν ὅτι οὐδενὶ ἂν ἀπιστήσειεν Ἀθηναίων·

καὶ γὰρ ὅτι συγγενεῖσ εἰε͂ν εἰδέναι καὶ φίλουσ εὔνουσ ἔφη νομίζειν. μετὰ ταῦτα δ’ ἐπεὶ εἰσῆλθον οὓσ ἔδει, πρῶτον Ξενοφῶν ἐπήρετο Σεύθην ὅ τι δέοιτο χρῆσθαι τῇ στρατιᾷ. ὁ δὲ εἶπεν ὧδε.

Μαισάδησ ἦν πατήρ μοι, ἐκείνου δὲ ἦν ἀρχὴ Μελανδῖται καὶ Θυνοὶ καὶ Τρανίψαι. ἐκ ταύτησ οὖν τῆσ χώρασ, ἐπεὶ τὰ Ὀδρυσῶν πράγματα ἐνόσησεν, ἐκπεσὼν ὁ πατὴρ αὐτὸσ μὲν ἀποθνῄσκει νόσῳ, ἐγὼ δ’ ἐξετράφην ὀρφανὸσ παρὰ Μηδόκῳ τῷ νῦν βασιλεῖ. ἐπεὶ δὲ νεανίσκοσ ἐγενόμην, οὐκ ἐδυνάμην ζῆν εἰσ ἀλλοτρίαν τράπεζαν ἀποβλέπων·

καὶ ἐκαθεζόμην ἐνδίφριοσ αὐτῷ ἱκέτησ δοῦναί μοι ὁπόσουσ δυνατὸσ εἰή ἄνδρασ, ὅπωσ καὶ τοὺσ ἐκβαλόντασ ἡμᾶσ εἴ τι δυναίμην κακὸν ποιοίην καὶ ζῴην μὴ εἰσ τὴν ἐκείνου τράπεζαν ἀποβλέπων. ἐκ τούτου μοι δίδωσι τοὺσ ἄνδρασ καὶ τοὺσ ἵππουσ οὓσ ὑμεῖσ ὄψεσθε ἐπειδὰν ἡμέρα γένηται.

καὶ νῦν ἐγὼ ζῶ τούτουσ ἔχων, λῃζόμενοσ τὴν ἐμαυτοῦ πατρῴαν χώραν. εἰ δέ μοι ὑμεῖσ παραγένοισθε, οἶμαι ἂν σὺν τοῖσ θεοῖσ ῥᾳδίωσ ἀπολαβεῖν τὴν ἀρχήν. ταῦτ’ ἐστὶν ἃ ἐγὼ δέομαι. τί ἂν οὖν, ἔφη ὁ Ξενοφῶν, σὺ δύναιο, εἰ ἔλθοιμεν, τῇ τε στρατιᾷ διδόναι καὶ τοῖσ λοχαγοῖσ καὶ τοῖσ στρατηγοῖσ;

λέξον, ἵνα οὗτοι ἀπαγγέλλωσιν.

ὁ δ’ ὑπέσχετο τῷ μὲν στρατιώτῃ κυζικηνόν, τῷ δὲ λοχαγῷ διμοιρίαν, τῷ δὲ στρατηγῷ τετραμοιρίαν, καὶ γῆν ὁπόσην ἂν βούλωνται καὶ ζεύγη καὶ χωρίον ἐπὶ θαλάττῃ τετειχισμένον. ἐὰν δέ, ἔφη ὁ Ξενοφῶν, ταῦτα πειρώμενοι μὴ διαπράξωμεν, ἀλλά τισ φόβοσ ἀπὸ Λακεδαιμονίων ᾖ, δέξῃ εἰσ τὴν σεαυτοῦ, ἐάν τισ ἀπιέναι βούληται παρὰ σέ;

ὁ δ’ εἶπε·

καὶ ἀδελφούσ γε ποιήσομαι καὶ ἐνδιφρίουσ καὶ κοινωνοὺσ ἁπάντων ὧν ἂν δυνώμεθα κτᾶσθαι. σοὶ δέ, ὦ Ξενοφῶν, καὶ θυγατέρα δώσω καὶ εἴ τισ σοὶ ἔστι θυγάτηρ, ὠνήσομαι Θρᾳκίῳ νόμῳ, καὶ Βισάνθην οἴκησιν δώσω, ὅπερ ἐμοὶ κάλλιστον χωρίον ἐστὶ τῶν ἐπὶ θαλάττῃ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION