헬라어 문장 검색 - ΣτραβόΓεογραπ́11́04́

(스트라본, 지리학, Book 11, chapter 4)

Ἀλβανοὶ δὲ ποιμενικώτεροι καὶ τοῦ νομαδικοῦ γένουσ ἐγγυτέρω, πλὴν ἀλλ’ οὐκ ἄγριοι· ταύτῃ δὲ καὶ πολεμικοὶ μετρίωσ. οἰκοῦσι δὲ μεταξὺ τῶν Ἰβήρων καὶ τῆσ Κασπίασ θαλάττησ, πρὸσ ἑώ μὲν ἁπτόμενοι τῆσ θαλάττησ, πρὸσ δύσιν δὲ ὁμοροῦντεσ τοῖσ Ἴβηρσι· τῶν δὲ λοιπῶν πλευρῶν τὸ μὲν βόρειον φρουρεῖται τοῖσ Καυκασίοισ ὄρεσι ταῦτα γὰρ ὑπέρκειται τῶν πεδίων, καλεῖται δὲ τὰ πρὸσ τῇ θαλάττῃ μάλιστα Κεραύνια, τὸ δὲ νότιον ποιεῖ ἡ Ἀρμενία παρήκουσα, πολλὴ μὲν πεδιὰσ πολλὴ δὲ καὶ ὀρεινή, καθάπερ ἡ Καμβυσηνή, καθ’ ἣν ἅμα καὶ τοῖσ Ἴβηρσι καὶ τοῖσ Ἀλβανοῖσ οἱ Ἀρμένιοι συνάπτουσιν. ὁ δὲ Κῦροσ ὁ διαρρέων τὴν Ἀλβανίαν καὶ οἱ ἄλλοι ποταμοὶ οἱ πληροῦντεσ ἐκεῖνον ταῖσ μὲν τῆσ γῆσ ἀρεταῖσ προσλαμβάνουσι, τὴν δὲ θάλατταν ἀλλοτριοῦσιν.

ἡ γὰρ χοῦσ προσπίπτουσα πολλὴ πληροῖ τὸν πόρον, ὥστε καὶ τὰσ ἐπικειμένασ νησῖδασ ἐξηπειροῦσθαι καὶ τενάγη ποιεῖν ἀνώμαλα καὶ δυσφύλακτα· τὴν δ’ ἀνωμαλίαν ἐπιτείνουσιν αἱ ἐκ τῶν πλημμυρίδων ἀνακοπαί. καὶ δὴ καὶ εἰσ στόματα δώδεκά φασι μεμερίσθαι τὰσ ἐκβολάσ, τὰ μὲν τυφλὰ τὰ δὲ παντελῶσ ἐπίπεδα ὄντα καὶ μηδὲ ὕφορμον ἀπολείποντα· ἐπὶ πλείουσ γοῦν ἢ ἑξήκοντα σταδίουσ ἀμφικλύστου τῆσ ᾐόνοσ οὔσησ τῇ θαλάττῃ καὶ τοῖσ ποταμοῖσ, ἅπαν εἶναι μέροσ αὐτῆσ ἀπροσπέλαστον, τὴν δὲ χοῦν καὶ μέχρι πεντακοσίων παρήκειν σταδίων θινώδη ποιοῦσαν τὸν αἰγιαλόν. πλησίον δὲ καὶ ὁ Ἀράξησ ἐμβάλλει τραχὺσ ἐκ τῆσ Ἀρμενίασ ἐκπίπτων· ἣν δὲ ἐκεῖνοσ προωθεῖ χοῦν πορευτὸν ποιῶν τὸ ῥεῖθρον, ταύτην ὁ Κῦροσ ἀναπληροῖ. τάχα μὲν οὖν τῷ τοιούτῳ γένει τῶν ἀνθρώπων οὐδὲν δεῖ θαλάττησ·

εὐερνῆ δ’ ἐστὶ καὶ τὰ βοσκήματα παρ’ αὐτοῖσ τά τε ἥμερα καὶ τὰ ἄγρια. οὐδὲ γὰρ τῇ γῇ χρῶνται κατ’ ἀξίαν, πάντα μὲν ἐκφερούσῃ καρπὸν καὶ τὸν ἡμερώτατον, πᾶν δὲ φυτόν· καὶ γὰρ τὰ ἀειθαλῆ φέρει· τυγχάνει δ’ ἐπιμελείασ οὐδὲ μικρᾶσ ἀλλὰ τάγ’ ἄσπαρτα καὶ ἀνήροτα πάντα φύονται, καθάπερ οἱ στρατεύσαντέσ φασι, Κυκλώπειόν τινα διηγούμενοι βίον· πολλαχοῦ γὰρ σπαρεῖσαν ἅπαξ δὶσ ἐκφέρειν καρπὸν ἢ καὶ τρίσ, τὸν δὲ πρῶτον καὶ πεντηκοντάχουν, ἀνέαστον καὶ ταῦτα οὐδὲ σιδήρῳ τμηθεῖσαν ἀλλ’ αὐτοξύλῳ ἀρότρῳ. ποτίζεται δὲ πᾶν τὸ πεδίον τοῦ Βαβυλωνίου καὶ τοῦ Αἰγυπτίου μᾶλλον τοῖσ ποταμοῖσ καὶ τοῖσ ἄλλοισ ὕδασιν ὥστ’ ἀεὶ ποώδη φυλάττειν τὴν ὄψιν· διὰ δὲ τοῦτο καὶ εὔβοτόν ἐστι· πρόσεστι δὲ καὶ τὸ εὐάερον ἐκείνων μᾶλλον. ἄσκαφοι δ’ αἱ ἄμπελοι μένουσαι διὰ τέλουσ, τεμνόμεναι δὲ διὰ πενταετηρίδοσ, νέαι μὲν διετεῖσ ἐκφέρουσιν ἤδη καρπόν, τέλειαι δ’ ἀποδιδόασι τοσοῦτον ὥστ’ ἀφιᾶσιν ἐν τοῖσ κλήμασι πολὺ μέροσ. καὶ οἱ ἄνθρωποι κάλλει καὶ μεγέθει διαφέροντεσ, ἁπλοῖ δὲ καὶ οὐ καπηλικοί·

οὐδὲ γὰρ νομίσματι τὰ πολλὰ χρῶνται, οὐδὲ ἀριθμὸν ἴσασι μείζω τῶν ἑκατόν, ἀλλὰ φορτίοισ τὰσ ἀμοιβὰσ ποιοῦνται· καὶ πρὸσ τἆλλα δὲ τὰ τοῦ βίου ῥᾳθύμωσ ἔχουσιν. ἄπειροι δ’ εἰσὶ καὶ μέτρων τῶν ἐπ’ ἀκριβὲσ καὶ σταθμῶν, καὶ πολέμου δὲ καὶ πολιτείασ καὶ γεωργίασ ἀπρονοήτωσ ἔχουσιν· ὅμωσ δὲ καὶ πεζοὶ καὶ ἀφ’ ἵππων ἀγωνίζονται, ψιλοί τε καὶ κατάφρακτοι, καθάπερ Ἀρμένιοι. στέλλουσι δὲ μείζω τῆσ Ἰβήρων στρατιάν.

ὁπλίζουσι γὰρ καὶ ἓξ μυριάδασ πεζῶν, ἱππέασ δὲ μυρίουσ καὶ δισχιλίουσ, ὅσοισ πρὸσ Πομπήιον διεκινδύνευσαν. καὶ τούτοισ δὲ συμπολεμοῦσιν οἱ νομάδεσ πρὸσ τοὺσ ἔξωθεν, ὥσπερ τοῖσ Ἴβηρσι, κατὰ τὰσ αὐτὰσ αἰτίασ. ἄλλωσ δ’ ἐπιχειροῦσι τοῖσ ἀνθρώποισ πολλάκισ ὥστε καὶ γεωργεῖν κωλύουσιν. ἀκοντισταὶ δέ εἰσι καὶ τοξόται, θώρακασ ἔχοντεσ καὶ θυρεούσ, περίκρανα δὲ θήρεια παραπλησίωσ τοῖσ Ἴβηρσιν. Ἔστι δὲ τῆσ Ἀλβανῶν χώρασ καὶ ἡ Κασπιανή, τοῦ Κασπίου ἔθνουσ ἐπώνυμοσ, οὗπερ καὶ ἡ θάλαττα, ἀφανοῦσ ὄντοσ νυνί. ἡ δ’ ἐκ τῆσ Ἰβηρίασ εἰσ τὴν Ἀλβανίαν εἰσβολὴ διὰ τῆσ Καμβυσηνῆσ ἀνύδρου τε καὶ τραχείασ ἐπὶ τὸν Ἀλαζόνιον ποταμόν. Θηρευτικοὶ δὲ καὶ αὐτοὶ καὶ οἱ κύνεσ αὐτῶν εἰσ ὑπερβολήν, οὐ τέχνῃ μᾶλλον ἢ σπουδῇ τῇ περὶ τοῦτο. διαφέρουσι δὲ καὶ οἱ βασιλεῖσ·

νυνὶ μὲν οὖν εἷσ ἁπάντων ἄρχει, πρότερον δὲ καὶ καθ’ ἑκάστην γλῶτταν ἰδίᾳ ἐβασιλεύοντο ἕκαστοι. γλῶτται δ’ εἰσὶν ἓξ καὶ εἴκοσιν αὐτοῖσ διὰ τὸ μὴ εὐεπίμικτον πρὸσ ἀλλήλουσ. Φέρει δ’ ἡ γῆ καὶ τῶν ἑρπετῶν ἔνια τῶν θανασίμων καὶ σκορπίουσ καὶ φαλάγγια· τῶν δὲ φαλαγγίων τὰ μὲν ποιεῖ γελῶντασ ἀποθνήσκειν, τὰ δὲ κλαίοντασ πόθῳ τῶν οἰκείων. θεοὺσ δὲ τιμῶσιν ἥλιον καὶ δία καὶ σελήνην, διαφερόντωσ δὲ τὴν σελήνην.

ἔστι δ’ αὐτῆσ τὸ ἱερὸν τῆσ Ἰβηρίασ πλησίον· ἱερᾶται δ’ ἀνὴρ ἐντιμότατοσ μετά γε τὸν βασιλέα, προεστὼσ τῆσ ἱερᾶσ χώρασ, πολλῆσ καὶ εὐάνδρου, καὶ αὐτῆσ καὶ τῶν ἱεροδούλων, ὧν ἐνθουσιῶσι πολλοὶ καὶ προφητεύουσιν· ὃσ δ’ ἂν αὐτῶν ἐπὶ πλέον κατάσχετοσ γενόμενοσ πλανᾶται κατὰ τὰσ ὕλασ μόνοσ, τοῦτον συλλαβὼν ὁ ἱερεὺσ ἁλύσει δήσασ ἱερᾷ τρέφει πολυτελῶσ τὸν ἐνιαυτὸν ἐκεῖνον, ἔπειτα προαχθεὶσ εἰσ τὴν θυσίαν τῆσ θεοῦ, σὺν ἄλλοισ ἱερείοισ θύεται μυρισθείσ. τῆσ δὲ θυσίασ ὁ τρόποσ οὗτοσ· ἔχων τισ ἱερὰν λόγχην ᾗπέρ ἐστι νόμοσ ἀνθρωποθυτεῖν, παρελθὼν ἐκ τοῦ πλήθουσ παίει διὰ τῆσ πλευρᾶσ εἰσ τὴν καρδίαν, οὐκ ἄπειροσ τοιούτου· πεσόντοσ δὲ σημειοῦνται μαντεῖά τινα ἐκ τοῦ πτώματοσ καὶ εἰσ τὸ κοινὸν ἀποφαίνουσι, κομισθέντοσ δὲ τοῦ σώματοσ εἴσ τι χωρίον ἐπιβαίνουσιν ἅπαντεσ καθαρσίῳ χρώμενοι. ὑπερβαλλόντωσ δὲ τὸ γῆρασ τιμῶσιν Ἀλβανοὶ καὶ τὸ τῶν ἄλλων, οὐ τῶν γονέων μόνον·

τεθνηκότων δὲ οὐχ ὅσιον φροντίζειν οὐδὲ μεμνῆσθαι. συγκατορύττουσι μέντοι τὰ χρήματα αὐτοῖσ, καὶ διὰ τοῦτο πένητεσ ζῶσιν οὐδὲν πατρῷον ἔχοντεσ. ταῦτα μὲν περὶ Ἀλβανῶν. Λέγεται δ’ Ιἄσονα μετὰ Ἀρμένου τοῦ Θετταλοῦ κατὰ τὸν πλοῦν τὸν ἐπὶ τοὺσ Κόλχουσ ὁρμῆσαι μέχρι τῆσ Κασπίασ θαλάττησ, καὶ τήν τε Ἰβηρίαν καὶ τὴν Ἀλβανίαν ἐπελθεῖν καὶ πολλὰ τῆσ Ἀρμενίασ καὶ τῆσ Μηδίασ, ὡσ μαρτυρεῖ τά τε Ιἀσόνια καὶ ἄλλα ὑπομνήματα πλείω. τὸν δὲ Ἄρμενον εἶναι ἐξ Ἀρμενίου πόλεωσ τῶν περὶ τὴν Βοιβηίδα λίμνην μεταξὺ Φερῶν καὶ Λαρίσησ, τοὺσ σὺν αὐτῷ τε οἰκίσαι τήν τε Ἀκιλισηνὴν καὶ τὴν Συσπιρῖτιν ἑώσ Καλαχανῆσ καὶ Ἀδιαβηνῆσ, καὶ δὴ καὶ τὴν Ἀρμενίαν ἐπώνυμον καταλιπεῖν.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Strabo, Geography, Book 11, chapter 4

(스트라본, 지리학, Book 11, chapter 4)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION