Polybius, Histories, book 30, chapter 4

(폴리비오스, Histories, book 30, chapter 4)

Ἧκον δὲ καὶ παρὰ Ῥοδίων πρέσβεισ, πρῶτον μὲν οἱ περὶ Φιλοκράτην, μετὰ δὲ τούτουσ οἱ περὶ Φιλόφρονα καὶ Ἀστυμήδην. οἱ γὰρ Ῥόδιοι κομισάμενοι τὴν ἀπόκρισιν, ἣν οἱ περὶ τὸν Ἁγέπολιν ἔλαβον εὐθέωσ μετὰ τὴν παράταξιν, καὶ θεωροῦντεσ ἐκ ταύτησ τὴν πρὸσ αὑτοὺσ ὀργὴν καὶ τὴν ἀνάτασιν τῆσ συγκλήτου παραυτίκα τὰσ προειρημένασ πρεσβείασ ἐξέπεμψαν.

οἱ δὲ περὶ τὸν Ἀστυμήδην καὶ Φιλόφρονα κατανοοῦντεσ ἐκ τῶν ἐντεύξεων καὶ κοινῇ καὶ κατ’ ἰδίαν τὴν ὑφόρασιν καὶ τὴν ἀλλοτριότητα τῶν ἀνθρώπων τὴν πρὸσ αὑτοὺσ εἰσ ἀθυμίαν ὁλοσχερῆ καὶ δυσχρηστίαν ἐνέπιπτον.

τότε δὴ παντάπασιν ἔξω τοῦ φρονεῖν γενόμενοι διὰ τὸν περὶ τῆσ πατρίδοσ κίνδυνον εἰσ τοιαύτην ἦλθον διάθεσιν ὥστε καὶ φαιὰ λαβεῖν ἱμάτια καὶ κατὰ τὰσ παρακλήσεισ μηκέτι παρακαλεῖν μηδ’ ἀξιοῦν τοὺσ φίλουσ, ἀλλὰ δεῖσθαι μετὰ δακρύων μηδὲν ἀνήκεστον βουλεύσασθαι περὶ αὑτῶν.

μετὰ δέ τινασ ἡμέρασ εἰσαγαγόντοσ αὐτοὺσ Ἀντωνίου τοῦ δημάρχου, τοῦ καὶ τὸν στρατηγὸν τὸν παρακαλοῦντα πρὸσ τὸν πόλεμον κατασπάσαντοσ ἀπὸ τῶν ἐμβόλων, ἐποιεῖτο τοὺσ λόγουσ πρῶτον μὲν Φιλόφρων, μετὰ δὲ τοῦτον Ἀστυμήδησ.

περὶ δὲ τῶν κατὰ μέροσ ἐγκλημάτων αὐτοῖσ ἡ σύγκλητοσ πικρῶσ καὶ βαρέωσ ὠνείδισεν.

ἦν δ’ ὁ νοῦσ τῆσ ἀποκρίσεωσ τοιοῦτοσ, ὅτι εἰ μὴ δι’ ὀλίγουσ ἀνθρώπουσ τοὺσ αὑτῶν φίλουσ, καὶ μάλιστα δι’ αὐτούσ, ᾔδεισαν καλῶσ καὶ δικαίωσ ὡσ δέον ἦν αὐτοῖσ χρήσασθαι.

ὁ δ’ Ἀστυμήδησ αὑτῷ μὲν ἐδόκει καλῶσ εἰρηκέναι περὶ τῆσ πατρίδοσ, οὐ μὴν τοῖσ γε παρεπιδημοῦσιν οὐδὲ τοῖσ οἴκοι μένουσιν τῶν Ἑλλήνων οὐδαμῶσ ἤρεσκεν.

ἐξέβαλε γὰρ ἔγγραπτον μετὰ ταῦτα ποιήσασ τὴν σύνταξιν τῆσ δικαιολογίασ, ἣ τοῖσ πλείστοισ τῶν ἀναλαμβανόντων εἰσ τὰσ χεῖρασ ἄτοποσ ἐφαίνετο καὶ τελέωσ ἀπίθανοσ.

συνεστήσατο γὰρ τὴν δικαιολογίαν οὐ μόνον ἐκ τῶν τῆσ πατρίδοσ δικαίων, ἔτι δὲ μᾶλλον ἐκ τῆσ τῶν ἄλλων κατηγορίασ.

τὰ μὲν γὰρ εὐεργετήματα καὶ συνεργήματα παραβάλλων καὶ συγκρίνων τὰ μὲν τῶν ἄλλων ἐπειρᾶτο ψευδοποιεῖν καὶ ταπεινοῦν, τὰ δὲ τῶν Ῥοδίων ηὔξανε, πολλαπλασιάζων καθ’ ὅσον οἱο͂́σ τ’ ἦν·

τὰ δ’ ἁμαρτήματα κατὰ τοὐναντίον τὰ μὲν τῶν ἄλλων ἐξωνείδιζε πικρῶσ καὶ δυσμενικῶσ, τὰ δὲ τῶν Ῥοδίων ἐπειρᾶτο περιστέλλειν, ἵνα κατὰ τὴν παράθεσιν τὰ μὲν οἰκεῖα μικρὰ καὶ συγγνώμησ ἄξια φανῇ, τὰ δὲ τῶν πέλασ μεγάλα καὶ ἀπαραίτητα τελέωσ, ἐφ’ οἷσ ἔφη συγγνώμησ τετευχέναι τοὺσ ἡμαρτηκότασ ἅπαντασ.

ἐπείτοι καὶ τῶν κοινοπραγησάντων περί τινων ἀπορρήτων οὐ τοὺσ διὰ φόβον ἢ πόρον μηνυτὰσ γενομένουσ τῶν συνειδότων ἐπαινοῦμεν, ἀλλὰ τοὺσ πᾶσαν ἐπιδεξαμένουσ βάσανον καὶ τιμωρίαν καὶ μηδενὶ τῶν συνειδότων παραιτίουσ γενομένουσ τῆσ αὐτῆσ συμφορᾶσ, τούτουσ ἀποδεχόμεθα καὶ τούτουσ ἄνδρασ ἀγαθοὺσ νομίζομεν.

ὁ δὲ διὰ τὸν ἄδηλον φόβον πάντα τὰ τῶν ἄλλων ἁμαρτήματα τιθεὶσ ὑπὸ τὴν ὄψιν τοῖσ κρατοῦσιν καὶ καινοποιήσασ, ὑπὲρ ὧν ὁ χρόνοσ εἰσ λήθην ἀγηόχει τοὺσ ὑπερέχοντασ, πῶσ οὐκ ἔμελλε δυσαρεστήσειν τοῖσ ἱστορήσασιν;

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION