Polybius, Histories, book 30, chapter 9

(폴리비오스, Histories, book 30, chapter 9)

Πολὺ δὲ κατὰ τὴν ἀβουλίαν καὶ κατὰ τὴν ἀγεννίαν ὁ Πολυάρατοσ ὑπερέθετο τὸν Δείνωνα. τοῦ γὰρ Ποπιλίου προστάξαντοσ Πτολεμαίῳ τῷ βασιλεῖ τὸν Πολυάρατον ἀναπέμπειν εἰσ τὴν Ῥώμην, ὁ βασιλεὺσ εἰσ μὲν τὴν Ῥώμην οὐκ ἔκρινε πέμπειν, ἐντρεπόμενοσ τὴν πατρίδα καὶ τὸν Πολυάρατον, εἰσ δὲ τὴν Ῥόδον ἀποστέλλειν διέλαβε, κἀκείνου τοῦτο παρακαλοῦντοσ.

παραστήσασ οὖν λέμβον καὶ παραδοὺσ αὐτὸν Δημητρίῳ τινὶ τῶν φίλων ἐξαπέστειλεν.

ἔγραφε δὲ καὶ τοῖσ Ῥοδίοισ ὑπὲρ τῆσ ἐκπομπῆσ. ὁ δὲ Πολυάρατοσ προσσχὼν Φασηλίδι κατὰ πλοῦν καὶ διανοηθεὶσ ἅττα δή ποτ’ οὖν, λαβὼν θαλλοὺσ κατέφυγεν ἐπὶ τὴν κοινὴν ἑστίαν.

ὃν εἴ τισ ἤρετο τί βούλεται, πέπεισμαι μηδ’ ἂν αὐτὸν ἔχειν εἰπεῖν.

εἰ μὲν γὰρ εἰσ τὴν πατρίδα μολεῖν ἐπεθύμει, τί θαλλῶν ἔδει; τοῦτο γὰρ προύκειτό που τοῖσ ἄγουσιν αὐτόν. εἰ δ’ εἰσ τὴν Ῥώμην, καὶ μὴ βουλομένου ’κείνου τοῦτ’ ἔδει γενέσθαι κατ’ ἀνάγκην.

τί οὖν κατελείπεθ’ ἕτερον; ἄλλοσ γὰρ τόποσ ὁ δεξόμενοσ αὐτὸν μετ’ ἀσφαλείασ οὐκ ἦν. ἀναλαβεῖν δ’ εἰσ τὴν ναῦν ἐκώλυσαν τὸν ἄρχοντα διὰ τὸ προστετάχθαι τοῖσ ἐκ τῆσ Ἀλεξανδρείασ εἰσ Ῥώμην ἀποκαταστῆσαι τὸν ἄνθρωπον.

τοῦ δὲ Δημητρίου τοῦ προχειρισθέντοσ ὑπὸ τοῦ βασιλέωσ διὰ τὴν ἀναπομπὴν κελεύοντοσ ἀνίστασθαι καὶ πλεῖν αὐτόν, καὶ τῶν Φασηλιτῶν συνεπισχυόντων αὐτῷ διὰ τὸ δεδιέναι μή τισ ἐκ Ῥωμαίων σφίσι διὰ ταῦτα μέμψισ ἐπακολουθήσῃ, καταπλαγεὶσ τὴν περίστασιν ἐνέβη πάλιν τὸν λέμβον πρὸσ τὸν Δημήτριον.

προσδραμὼν κατέφυγε πάλιν εἰσ Καῦνον κἀκεῖ παραπλησίωσ ἐδεῖτο τῶν Καυνίων βοηθεῖν.

τούτων δὲ πάλιν ἀποτριβομένων αὐτὸν διὰ τὸ τάττεσθαι μετὰ Ῥοδίων, διεπέμπετο πρὸσ Κιβυράτασ, δεόμενοσ αὐτὸν δέξασθαι τῇ πόλει καὶ πέμψαι παραπομπήν.

ἔσχε γὰρ ἀφορμὴν πρὸσ τὴν πόλιν διὰ τὸ τεθράφθαι παρ’ αὐτῷ τοὺσ παῖδασ Παγκράτουσ τοῦ τυράννου.

τῶν δὲ πεισθέντων καὶ ποιησάντων τὰ παρακαλούμενα, παραγενόμενοσ εἰσ τὴν Κιβύραν εἰσ ἀπορίαν ἐνέβαλεν αὑτόν τε καὶ τοὺσ Κιβυράτασ μείζω τῆσ πρότερον, ὅτε παρὰ τοῖσ Φασηλίταισ ἦν.

οὔτε γὰρ ἔχειν παρ’ αὑτοῖσ ἐθάρρουν αὐτὸν διὰ τὸ δεδιέναι τὸν ἀπὸ Ῥωμαίων κίνδυνον, οὔτ’ ἀναπέμπειν εἰσ τὴν Ῥώμην ἐδύναντο διὰ τὴν ἀπειρίαν τῶν κατὰ θάλατταν ἔργων, ἅτε μεσόγαιοι τελέωσ ὑπάρχοντεσ.

λοιπὸν ἠναγκάζοντο πρεσβεύειν εἰσ τὴν Ῥόδον καὶ πρὸσ τὸν στρατηγὸν εἰσ Μακεδονίαν, ἀξιοῦντεσ παραλαβεῖν τὸν ἄνθρωπον.

τούτῳ τῷ τρόπῳ συνέβη τὸν Πολυάρατον ἐλθεῖν εἰσ τὴν Ῥώμην, ἐκθεατρίσαντα μὲν τὴν ἀβουλίαν τὴν αὑτοῦ καὶ τὴν ἀγεννίαν ἐφ’ ὅσον οἱο͂́σ τ’ ἦν, ἔκδοτον δὲ γενόμενον οὐ μόνον παρὰ Πτολεμαίου τοῦ βασιλέωσ, ἀλλὰ καὶ παρὰ Φασηλιτῶν καὶ παρὰ Κιβυρατῶν καὶ παρὰ Ῥοδίων διὰ τὴν ἰδίαν ἄνοιαν.

Τίνοσ οὖν χάριν τὸν πλείω λόγον πεποίημαι περὶ Πολυαράτου καὶ Δείνωνοσ;

οὐχ ἵνα συνεπεμβαίνειν δόξω ταῖσ ἐκείνων ἀτυχίαισ.

καὶ γὰρ ἄτοπόν γε τοῦτο τελέωσ· ἀλλ’ ἵνα φανερὰν ποιήσασ τὴν ἐκείνων ἀβουλίαν βέλτιον παρασκευάσω καὶ βουλεύεσθαι καὶ φρονεῖν τοὺσ κατὰ τὰσ περιστάσεισ εἰσ παραπλησίουσ ἐμπίπτοντασ καιρούσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION