Polybius, Histories, book 15, chapter 7

(폴리비오스, Histories, book 15, chapter 7)

περ εἰ νηπίοισ παισὶ χρωμένη· σὲ δ’ ἀγωνιῶ, Πόπλιε, λίαν" ἔφη "καὶ διὰ τὸ νέον εἶναι κομιδῇ καὶ διὰ τὸ πάντα σοι κατὰ λόγον κεχωρηκέναι καὶ τὰ κατὰ τὴν Ἰβηρίαν καὶ τὰ κατὰ τὴν Λιβύην καὶ μηδέπω μέχρι γε τοῦ νῦν εἰσ τὴν τῆσ τύχησ ἐμπεπτωκέναι παλιρρύμην, μήποτ’ οὐ πεισθῇσ διὰ ταῦτα τοῖσ ἐμοῖσ λόγοισ, καίπερ οὖσι πιστοῖσ. σκόπει δ’ ἀφ’ ἑνὸσ τῶν λόγων τὰ πράγματα, μὴ τὰ τῶν προγεγονότων, ἀλλὰ τὰ καθ’ ἡμᾶσ αὐτούσ.

εἰμὶ τοιγαροῦν Ἀννίβασ ἐκεῖνοσ, ὃσ μετὰ τὴν ἐν Κάνναισ μάχην σχεδὸν ἁπάσησ Ἰταλίασ ἐγκρατὴσ γενόμενοσ μετά τινα χρόνον ἧκον πρὸσ αὐτὴν τὴν Ῥώμην, καὶ στρατοπεδεύσασ ἐν τετταράκοντα σταδίοισ ἐβουλευόμην ὑπὲρ ὑμῶν καὶ τοῦ τῆσ ὑμετέρασ πατρίδοσ ἐδάφουσ πῶσ ἐστί μοι χρηστέον, ὃσ νῦν ἐν Λιβύῃ πάρειμι πρὸσ σὲ Ῥωμαῖον ὄντα περὶ τῆσ ἐμαυτοῦ καὶ τῶν Καρχηδονίων σωτηρίασ κοινολογησόμενοσ.

εἰσ ἃ βλέποντα παρακαλῶ σε μὴ μέγα φρονεῖν, ἀλλ’ ἀνθρωπίνωσ βουλεύεσθαι περὶ τῶν ἐνεστώτων·

τοῦτο δ’ ἐστὶ τῶν μὲν ἀγαθῶν ἀεὶ τὸ μέγιστον, τῶν κακῶν δὲ τοὐλάχιστον αἱρεῖσθαι.

τίσ οὖν ἂν ἕλοιτο νοῦν ἔχων πρὸσ τοιοῦτον ὁρμᾶν κίνδυνον οἱο͂σ σοὶ νῦν ἐνέστηκεν;

ἐν ᾧ νικήσασ μὲν οὔτε τῇ σαυτοῦ δόξῃ μέγα τι προσθήσεισ οὔτε τῇ τῆσ πατρίδοσ, ἡττηθεὶσ δὲ πάντα τὰ πρὸ τούτου σεμνὰ καὶ καλὰ δι’ αὑτὸν ἄρδην ἀναιρήσεισ. τί οὖν ἐστιν ὃ προτίθεμαι τέλοσ τῶν νυνὶ λόγων;

πάντα περὶ ὧν πρότερον ἠμφισβητήσαμεν, Ῥωμαίων ὑπάρχειν ‐ ταῦτα δ’ ἦν Σικελία, Σαδρώ, τὰ κατὰ τὴν Ἰβηρίαν ‐ καὶ μηδέποτε Καρχηδονίουσ Ῥωμαίοισ ὑπὲρ τούτων ἀντᾶραι πόλεμον·

ὁμοίωσ δὲ καὶ τὰσ ἄλλασ νήσουσ, ὅσαι μεταξὺ κεῖνται τῆσ Ἰταλίασ καὶ Λιβύησ, Ῥωμαίων ὑπάρχειν. ταύτασ γὰρ πέπεισμαι τὰσ συνθήκασ καὶ πρὸσ τὸ μέλλον ἀσφαλεστάτασ μὲν εἶναι Καρχηδονίοισ, ἐνδοξοτάτασ δὲ σοὶ καὶ πᾶσι Ῥωμαίοισ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION