Plutarch, Tiberius Gracchus, chapter 2

(플루타르코스, Tiberius Gracchus, chapter 2)

ἐπεὶ δέ, ὥσπερ ἡ τῶν πλασσομένων καὶ γραφομένων Διοσκούρων ὁμοιότησ ἔχει τινὰ τοῦ πυκτικοῦ πρὸσ τὸν δρομικὸν ἐπὶ τῆσ μορφῆσ διαφοράν, οὕτω τῶν νεανίσκων ἐκείνων ἐν πολλῇ τῇ πρὸσ ἀνδρείαν καὶ σωφροσύνην, ἔτι δὲ ἐλευθεριότητα καὶ λογιότητα καὶ μεγαλοψυχίαν ἐμφερείᾳ μεγάλαι περὶ τὰ ἔργα καὶ τὰσ πολιτείασ οἱο͂ν ἐξήνθησαν καὶ διεφάνησαν ἀνομοιότητεσ, οὐ χεῖρον εἶναί μοι δοκεῖ ταύτασ προεκθέσθαι. πρῶτον μὲν οὖν ἰδέᾳ προσώπου καὶ βλέμματι καὶ κινήματι πρᾶοσ καὶ καταστηματικὸσ ἦν ὁ Τιβέριοσ, ἔντονοσ δὲ καὶ σφοδρὸσ ὁ Γάϊοσ, ὥστε καὶ δημηγορεῖν τὸν μὲν ἐν μιᾷ χώρᾳ βεβηκότα κοσμίωσ, τὸν δὲ Ῥωμαίων πρῶτον ἐπὶ τοῦ βήματοσ περιπάτῳ τε χρήσασθαι καὶ περισπάσαι τήν τήβεννον ἐξ ὤμου λέγοντα, καθάπερ Κλέωνα τὸν Ἀθηναῖον ἱστόρηται περισπάσαι τε τήν περιβολὴν καὶ τὸν μηρὸν ἀλοῆσαι πρῶτον τῶν δημηγορούντων.

ἔπειτα ὁ λόγοσ τοῦ μὲν Γαϊού φοβερὸσ καὶ περιπαθὴσ εἰσ δείνωσιν, ἡδίων δὲ ὁ τοῦ Τιβερίου καὶ μᾶλλον ἐπαγωγὸσ οἴκτου·

τῇ δὲ λέξει καθαρὸσ καὶ διαπεπονημένοσ ἀκριβῶσ ἐκεῖνοσ, ὁ δὲ Γαϊού πιθανὸσ καὶ γεγανωμένοσ. οἱ περὶ Δροῦσον ἤλεγχον ὅτι δελφῖνασ ἀργυροῦσ ἐπρίατο τιμῆσ εἰσ ἑκάστην λίτραν δραχμῶν χιλίων καὶ διακοσίων πεντήκοντα, τῷ δὲ ἤθει κατὰ τήν τοῦ λόγου διαφορὰν ὁ μὲν ἐπιεικὴσ καὶ πρᾶοσ, ὁ δὲ τραχὺσ καὶ θυμοειδήσ, ὥστε καὶ παρὰ γνώμην ἐν τῷ λέγειν ἐκφερόμενον πολλάκισ ὑπ’ ὀργῆσ τήν τε φωνὴν ἀποξύνειν καὶ βλασφημεῖν καὶ συνταράττειν τὸν λόγον.

ὅθεν καὶ βοήθημα τῆσ ἐκτροπῆσ ἐποιήσατο ταύτησ τὸν Λικίννιον, οἰκέτην οὐκ ἀνόητον, ὃσ ἔχων φωνασκικὸν ὄργανον, ᾧ τοὺσ φθόγγουσ ἀναβιβάζουσιν, ὄπισθεν ἑστὼσ τοῦ Γαϊού λέγοντοσ, ὁπηνίκα τραχυνόμενον αἴσθοιτο τῇ φωνῇ καὶ παραρρηγνύμενον δι’ ὀργήν, ἐνεδίδου τόνον μαλακόν, ᾧ τὸ σφοδρὸν εὐθὺσ ἐκεῖνοσ ἅμα τοῦ πάθουσ καὶ τῆσ φωνῆσ ἀνιεὶσ ἐπραΰνετο καὶ παρεῖχεν ἑαυτὸν εὐανάκλητον.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION