Plutarch, Sulla, chapter 9

(플루타르코스, Sulla, chapter 9)

φθάσαντοσ δὲ τοῦ Σύλλα διαφυγεῖν εἰσ τὸ στρατόπεδον, καὶ τῶν στρατιωτῶν, ὡσ ἐπύθοντο ταῦτα, καταλευσάντων τοὺσ χιλιάρχουσ, οἱ περὶ τὸν Μάριον αὖθισ ἐν τῇ πόλει τοὺσ Σύλλα φίλουσ ἀνῄρουν καὶ χρήματα διήρπαζον αὐτῶν, ἦσαν δὲ μεταστάσεισ καὶ φυγαί, τῶν μὲν εἰσ πόλιν ἀπὸ στρατοπέδου, τῶν δ’ ἐκεῖσε διαφοιτώντων ἐκ τῆσ πόλεωσ, ἡ δὲ σύγκλητοσ ἦν μὲν οὐχ αὑτῆσ, ἀλλὰ τοῖσ Μαρίου καὶ Σουλπικίου διῳκεῖτο προστάγμασι, πυθομένη δὲ τὸν Σύλλαν ἐπὶ τὴν πόλιν ἐλαύνειν ἔπεμψε δύο τῶν στρατηγῶν, Βροῦτον καὶ Σερουΐλιον, ἀπαγορεύσοντασ αὐτῷ βαδίζειν. τούτουσ θρασύτερον Σύλλᾳ διαλεχθέντασ ὡρ́μησαν μὲν ἀνελεῖν οἱ στρατιῶται, τὰσ δὲ ῥάβδουσ κατέκλασαν καὶ τὰσ περιπορφύρουσ ἀφείλοντο καὶ πολλὰ περιυβρισμένουσ ἀπέπεμψαν, αὐτόθεν τε δεινὴν κατήφειαν, ὁρωμένουσ τῶν στρατηγικῶν παρασήμων ἐρήμουσ, καὶ τὴν στάσιν οὐκέτι καθεκτήν, ἀλλ’ ἀνήκεστον ἀπαγγέλλοντασ.

οἱ μὲν οὖν περὶ τὸν Μάριον ἐν παρασκευαῖσ ἦσαν·

ὁ δὲ Σύλλασ ἄγων ἓξ τάγματα τέλεια μετὰ τοῦ συνάρχοντοσ ἀπὸ Νώλησ ἐκίνει, τὸν μὲν στρατὸν ὁρῶν πρόθυμον ὄντα χωρεῖν εὐθὺσ ἐπὶ τὴν πόλιν, ἐνδοιάζων δὲ τῇ γνώμῃ παρ’ ἑαυτῷ καὶ δεδοικὼσ τὸν κίνδυνον. ὁ δὲ μάντισ Ποστούμιοσ θύσαντοσ αὐτοῦ καταμαθὼν τὰ σημεῖα, καὶ τὰσ χεῖρασ ἀμφοτέρασ τῷ Σύλλᾳ προτείνασ, ἠξίου δεθῆναι καὶ φυλάττεσθαι μέχρι τῆσ μάχησ, ὡσ, εἰ μὴ πάντα ταχὺ καὶ καλῶσ αὐτῷ συντελεσθείη, τὴν ἐσχάτην δίκην ὑποσχεῖν βουλόμενοσ. λέγεται δὲ καὶ κατὰ τοὺσ ὕπνουσ αὑτῷ Σύλλᾳ φανῆναι θεὸν ἣν τιμῶσι Ῥωμαῖοι παρὰ Καππαδοκῶν μαθόντεσ, εἴτε δὴ Σελήνην οὖσαν εἴτε Ἀθηνᾶν εἴτε Ἐνυώ.

ταύτην ὁ Σύλλασ ἔδοξεν ἐπιστᾶσαν ἐγχειρίσαι κεραυνὸν αὑτῷ, καὶ τῶν ἐχθρῶν ἕκαστον ὀνομάζουσαν τῶν ἐκείνου βάλλειν κελεῦσαι, τοὺσ δὲ πίπτειν βαλλομένουσ καὶ ἀφανίζεσθαι. θαρσήσασ δὲ τῇ ὄψει καὶ φράσασ τῷ συνάρχοντι μεθ’ ἡμέραν ἐπὶ τὴν Ῥώμην ἡγεῖτο. καὶ περὶ Πικτὰσ αὐτῷ πρεσβείασ ἐντυχούσησ καὶ δεομένησ μὴ βαδίζειν εὐθὺσ ἐξ ἐφόδου, πάντα γὰρ ἔσεσθαι τὰ δίκαια τῆσ βουλῆσ ψηφισαμένησ, ὡμολόγησε μὲν αὐτοῦ καταστρατοπεδεύσειν καὶ διαμετρεῖν ἐκέλευε χώρασ, ὥσπερ εἰώθει, τῷ στρατοπέδῳ τοὺσ ἡγεμόνασ, ὥστε τοὺσ πρέσβεισ ἀπελθεῖν πιστεύσαντασ·

ἐκείνων δὲ ἀπελθόντων εὐθὺσ ἐκπέμψασ Λεύκιον Βάσιλλον καὶ Γάϊον Μόμμιον καταλαμβάνει τὴν πύλην δι’ αὐτῶν καὶ τὰ τείχη τὰ περὶ τὸν λόφον τὸν Αἰσκυλῖνον· εἶτ’ αὐτὸσ ἁπάσῃ σπουδῇ συνῆπτε. ἀλλ’ ἐμπαθὴσ ὢν καὶ τῷ θυμῷ παραδεδωκὼσ τὴν τῶν πρασσομένων ἡγεμονίαν, ὅσ γε τοὺσ ἐχθροὺσ μόνον ἑώρα, φίλουσ δὲ καὶ συγγενεῖσ καὶ οἰκείουσ εἰσ οὐδένα λόγον θέμενοσ οὐδ’ οἶκτον κατῄει διὰ πυρόσ, ᾧ τῶν αἰτίων καὶ μὴ διάγνωσισ οὐκ ἦν.

τούτων δὲ γινομένων Μάριοσ ἐξωσθεὶσ πρὸσ τὸ τῆσ Γῆσ ἱερὸν ἐκάλει διὰ κηρύγματοσ ἐπ’ ἐλευθερίᾳ τὸ οἰκετικόν ἐπελθόντων δὲ τῶν πολεμίων κρατηθεὶσ ἐξέπεσε τῆσ πόλεωσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION