Plutarch, Sertorius, chapter 20 3:

ἡ δὲ ἔλαφοσ ὑπὸ τῶν φυλαττόντων αὐτὴν ἐγγὺσ ἀφεθεῖσα καί κατιδοῦσα τὸν Σερτώριον ἐχώρει δρόμῳ περιχαρὴσ πρὸσ τὸ βῆμα, καί παραστᾶσα τὴν κεφαλὴν ἐπέθηκε ταῖσ γόνασιν αὐτοῦ καί τῷ στόματι τῆσ δεξιᾶσ ἔψαυεν, εἰθισμένη καί πρότερον τοῦτο ποιεῖν. ἀντιφιλοφρονουμένου δὲ τοῦ Σερτωρίου πιθανῶσ καί τι καί δακρύσαντοσ, ἔκπληξισ εἶχε τοὺσ παρόντασ τὸ πρῶτον, εἶτα κρότῳ καί βοῇ τὸν Σερτώριον ὡσ δαιμόνιον ἄνδρα καί θεοῖσ φίλον οἴκαδε προπέμψαντεσ ἐν εὐθυμίαισ καί χρησταῖσ ἐλπίσιν ἦσαν.