Plutarch, Sertorius, chapter 20

(플루타르코스, Sertorius, chapter 20)

ἠθύμει δὲ δεινῶσ διὰ τὸ μηδαμοῦ φανερὰν τὴν ἔλαφον ἐκείνην εἶναι· μηχανῆσ γὰρ ἐπὶ τοὺσ βαρβάρουσ ἐστέρητο θαυμαστῆσ, τότε δὴ μάλιστα παραμυθίασ δεομένουσ, εἶτα μέντοι νυκτὸσ ἄλλωσ πλανώμενοί τινεσ ἐπιτυγχάνουσιν αὐτῇ, καί γνωρίσαντεσ ἀπὸ τῆσ χρόασ λαμβάνουσιν. ἀκούσασ δὲ ὁ Σερτώριοσ ἐκείνοισ μὲν ὡμολόγησεν, ἂν μηδενὶ φράσωσι, χρήματα πολλὰ δώσειν, ἀποκρύψασ δὲ τὴν ἔλαφον καί διαλιπὼν ὀλίγασ ἡμέρασ προῄει μάλα φαιδρὸσ ἀπ’ ὄψεωσ ἐπὶ τὸ βῆμα, διηγούμενοσ τοῖσ ἡγεμόσι τῶν βαρβάρων ὡσ ἀγαθόν τι μέγα τοῦ θεοῦ προμηνύοντοσ αὐτῷ κατὰ τοὺσ ὕπνουσ·

εἶτα ἀναβὰσ ἐπὶ τὸ βῆμα τοῖσ ἐντυγχάνουσιν ἐχρημάτιζεν. ἡ δὲ ἔλαφοσ ὑπὸ τῶν φυλαττόντων αὐτὴν ἐγγὺσ ἀφεθεῖσα καί κατιδοῦσα τὸν Σερτώριον ἐχώρει δρόμῳ περιχαρὴσ πρὸσ τὸ βῆμα, καί παραστᾶσα τὴν κεφαλὴν ἐπέθηκε ταῖσ γόνασιν αὐτοῦ καί τῷ στόματι τῆσ δεξιᾶσ ἔψαυεν, εἰθισμένη καί πρότερον τοῦτο ποιεῖν.

ἀντιφιλοφρονουμένου δὲ τοῦ Σερτωρίου πιθανῶσ καί τι καί δακρύσαντοσ, ἔκπληξισ εἶχε τοὺσ παρόντασ τὸ πρῶτον, εἶτα κρότῳ καί βοῇ τὸν Σερτώριον ὡσ δαιμόνιον ἄνδρα καί θεοῖσ φίλον οἴκαδε προπέμψαντεσ ἐν εὐθυμίαισ καί χρησταῖσ ἐλπίσιν ἦσαν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION