헬라어 문장 검색 - Πλυταρ́Σερτορί17́

(플루타르코스, Sertorius, chapter 17)

οὐδενὸσ δὲ ἧττον αὐτοῦ τῶν πολεμικῶν ἔργων ἐθαυμάσθη τὸ περὶ τοὺσ λεγομένουσ Χαρακιτανούσ. εἰσὶ δὲ δῆμοσ ὑπὲρ τόν Ταγώνιον ποταμόν, οὐκ ἄστεσιν οὐδὲ κώμαισ ἐνοικοῦντεσ, ἀλλὰ λόφοσ ἐστὶν εὐμεγέθησ καὶ ὑψηλόσ ἄντρα καὶ κοιλώματα πετρῶν βλέποντα πρὸσ βορέαν περιέχων, ἡ δ’ ὑποκειμένη πᾶσα χώρα πηλὸν ἀργιλώδη καὶ γῆν ὑπὸ χαυνότητοσ εὔθρυπτον ἀναδίδωσιν, οὔτε τοὺσ ἐπιβαίνοντασ ἀνέχεσθαι καρτεράν, καὶ μικρὸν ἁψαμένων, ὥσπερ ἄσβεστον ἢ τέφραν, ἐπὶ πολὺ διαχεομένην. τῶν οὖν βαρβάρων, ὁσάκισ φόβῳ πολέμου καταδύντεσ εἰσ τὰ σπήλαια καὶ τὴν λείαν εἴσω συναγαγόντεσ ἀτρεμοῖεν, ὄντων ἀλήπτων ὑπὸ βίασ, τόν δὲ Σερτώριον τότε διακεκριμένον ἀπὸ τοῦ Μετέλλου καὶ καταστρατοπεδεύσαντα παρὰ τόν λόφον ὑπερφρονούντων ὡσ κεκρατημένον, εἴτε ὑπ’ ὀργῆσ ἐκεῖνοσ εἴτε μὴ δοκεῖν φεύγειν βουλόμενοσ ἅμ’ ἡμέρᾳ προσελάσασ κατεσκέπτετο τόν τόπον.

οὐδαμόθεν δὲ προσβολὴν ἔχοντοσ, ἄλλωσ ἀλύων καὶ κεναῖσ χρώμενοσ ἀπειλαῖσ ὁρᾷ τῆσ γῆσ ἐκείνησ κονιορτὸν ἄνω πολὺν ὑπὸ πνεύματοσ ἐπ’ αὐτούσ φερόμενον.

τέτραπται μὲν γὰρ, ὡσ ἔφην, τὰ σπήλαια πρὸσ βορέαν, ὁ δὲ ἀπὸ τῆσ ἄρκτου πνέων ἄνεμοσ, Καικίαν ἔνιοι καχοῦσιν, ἐπέχει μάλιστα καὶ πλεῖστόσ ἐστι τῶν ἐκεῖ πνευμάτων, ἐξ ὑγρῶν πεδίων καὶ νιφοβόλων συμφυσώμενοσ ὀρῶν· τότε δὲ καὶ θέρουσ ἀκμάζοντοσ ἰσχύων καὶ τρεφόμενοσ τῇ τῶν ὑπαρκτίων ἀνέσει πάγων ἥδιστοσ ἐπέπνει καὶ κατεῖχεν αὐτούσ τε καὶ βοτὰ δι’ ἡμέρασ ἀναψύχων. ταῦτα δὴ συλλογιζόμενοσ ὁ Σερτώριοσ καὶ παρὰ τῶν ἐγχωρίων ἀκούων, ἐκέλευσε τοὺσ στρατιώτασ τῆσ ἀραιᾶσ καὶ τεφρώδουσ γῆσ ἐκείνησ ἀποσπῶντασ καὶ παραφέροντασ καταντικρὺ τοῦ λόφου θῖνα ποιεῖν, ἣν οἱ βάρβαροι χώματοσ ἐπ’ αὐτούσ εἶναι κατασκευὴν ὑπονοοῦντεσ ἐχλεύαζον.

τότε μὲν οὖν ἐργασαμένουσ τοὺσ στρατιώτασ ἄχρι νυκτὸσ ἀπήγαγεν·

ἡ δ’ ὑπολαμβάνουσα πᾶν τὸ θρυπτόμενον καὶ κινούμενον ἄνω προσέβαλλε τοῖσ οἰκήμασι τῶν βαρβάρων, κατὰ θύρασ δεχομένοισ τόν Καικίαν, οἱ δέ, ἅτε δὴ τῶν σπηλαίων μίαν ἐκείνην ἀναπνοὴν ἐχόντων ᾗ τὸ πνεῦμα προσέπιπτε, ταχὺ μὲν ἀπεσκοτοῦντο τὰσ ὄψεισ, ταχὺ δ’ ἀνεπίμπλαντο πνιγώδουσ ἄσθματοσ, τραχὺν ἀέρα καὶ πολλῇ κόνει συμπεφυρμένον ἕλκοντεσ.

ὅθεν ἡμέρασ δύο μόλισ ἀνασχόμενοι τῇ τρίτῃ παρέδωκαν ἑαυτούσ, οὐ τοσοῦτον Σερτωρίῳ δυνάμεωσ ὅσον δόξησ προσθέντεσ, ὡσ τὰ δι’ ὃπλων ἀνάλωτα σοφίᾳ κατεργασαμένῳ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

Ancient Greek Text

Plutarch, Sertorius, chapter 17

(플루타르코스, Sertorius, chapter 17)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION