Plutarch, Sertorius, chapter 17 3:

(플루타르코스, Sertorius, chapter 17 3:)

οὐδαμόθεν δὲ προσβολὴν ἔχοντοσ, ἄλλωσ ἀλύων καὶ κεναῖσ χρώμενοσ ἀπειλαῖσ ὁρᾷ τῆσ γῆσ ἐκείνησ κονιορτὸν ἄνω πολὺν ὑπὸ πνεύματοσ ἐπ’ αὐτούσ φερόμενον. τέτραπται μὲν γὰρ, ὡσ ἔφην, τὰ σπήλαια πρὸσ βορέαν, ὁ δὲ ἀπὸ τῆσ ἄρκτου πνέων ἄνεμοσ, Καικίαν ἔνιοι καχοῦσιν, ἐπέχει μάλιστα καὶ πλεῖστόσ ἐστι τῶν ἐκεῖ πνευμάτων, ἐξ ὑγρῶν πεδίων καὶ νιφοβόλων συμφυσώμενοσ ὀρῶν· τότε δὲ καὶ θέρουσ ἀκμάζοντοσ ἰσχύων καὶ τρεφόμενοσ τῇ τῶν ὑπαρκτίων ἀνέσει πάγων ἥδιστοσ ἐπέπνει καὶ κατεῖχεν αὐτούσ τε καὶ βοτὰ δι’ ἡμέρασ ἀναψύχων.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION