Plutarch, Sertorius, chapter 10

(플루타르코스, Sertorius, chapter 10)

ἐντεῦθεν ὅποι χρὴ τραπέσθαι βουλευόμενον ἐκάλουν Λυσιτανοὶ πρέσβεισ πέμψαντεσ ἐφ’ ἡγεμονίᾳ, πάντωσ μὲν ἄρχοντοσ ἀξίωμα μέγα καὶ ἐμπειρίαν ἔχοντοσ δεόμενοι πρὸσ τὸν ἀπὸ Ῥωμαίων φόβον, ἐκείνῳ δὲ πιστεύοντεσ αὑτοὺσ μόνῳ πυνθανόμενοι παρὰ τῶν συγγεγονότων τὸ ἦθοσ αὐτοῦ· λέγεται δὲ ὁ Σερτώριοσ οὔτε ὑφ’ ἡδονῆσ οὔτε ὑπὸ δέουσ εὐάλωτοσ γενέσθαι, φύσει δὲ ἀνέκπληκτοσ ὢν παρὰ τὰ δεινά καὶ μέτριοσ εὐτυχίαν ἐνεγκεῖν·

καὶ πρὸσ μὲν εὐθυμαχίαν οὐδενὸσ ἀτολμότεροσ τῶν καθ’ ἑαυτὸν ἡγεμόνων, ὅσα δὲ κλωπείασ ἐν πολέμοισ ἔργα καὶ πλεονεξίασ περὶ τόπουσ ἐχυροὺσ καὶ διαβάσεισ τάχουσ δεομένασ ἀπάτησ τε καὶ ψευδῶν ἐν δέοντι, σοφιστὴσ δεινότατοσ. ἐν δὲ ταῖσ τιμαῖσ τῶν ἀνδραγαθημάτων δαψιλὴσ φαινόμενοσ, περὶ τὰσ τιμωρίασ ἐμετρίαζε τῶν ἁμαρτημάτων, καίτοι δοκεῖ περὶ τὸν ἔσχατον αὐτοῦ βίον ὠμότητοσ καὶ βαρυθυμίασ τὸ περὶ τοὺσ ὁμήρουσ πραχθὲν ἔργον ἐπιδεῖξαι τὴν φύσιν οὐκ οὖσαν ἥμερον, ἀλλ’ ἐπαμπεχομένην λογισμῷ διὰ τὴν ἀνάγκην, ἐμοὶ δὲ ἀρετὴν μὲν εἰλικρινῆ καὶ κατὰ λόγον συνεστῶσαν οὐκ ἄν ποτε δοκεῖ τύχη τισ ἐκστῆσαι πρὸσ τοὐναντίον, ἄλλωσ δὲ προαιρέσεισ καὶ φύσεισ χρηστὰσ ὑπὸ συμφορῶν μεγάλων παρ’ ἀξίαν κακωθείσασ οὐκ ἀδύνατον τῷ δαίμονι συμμεταβαλεῖν τὸ ἦθοσ.

ὃ καὶ Σερτώριον οἶμαι παθεῖν ἤδη τῆσ τύχησ αὐτὸν ἐπιλειπούσησ, ἐκτραχυνόμενον ὑπὸ τῶν πραγμάτων γινομένων πονηρῶν πρὸσ τοὺσ ἀδικοῦντασ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION