Plutarch, Sertorius, chapter 8 2:

ἐνταῦθα ναῦταί τινεσ ἐντυγχάνουσιν αὐτῷ νέον ἐκ τῶν Ἀτλαντικῶν νήσων ἀναπεπλευκότεσ, αἳ δύο μέν εἰσι λεπτῷ παντάπασι πορθμῷ διαιρούμεναι, μυρίουσ δ’ ἀπέχουσι Λιβύησ σταδίουσ καὶ ὀνομάζονται Μακάρων. ὄμβροισ δὲ χρώμεναι μετρίοισ σπανίωσ, τὰ δὲ πλεῖστα πνεύμασι μαλακοῖσ καὶ δροσοβόλοισ, οὐ μόνον ἀροῦν καὶ φυτεύειν παρέχουσιν ἀγαθὴν καὶ πίονα χώραν, ἀλλὰ καὶ καρπὸν αὐτοφυῆ φέρουσιν ἀποχρῶντα πλήθει καὶ γλυκύτητι βόσκειν ἄνευ πόνων καὶ πραγματείασ σχολάζοντα δῆμον.