헬라어 문장 검색 - Πλυταρ́Θυαεστι

(플루타르코스, Quaestiones Convivales, book 8, Εἰ δυνατόν ἐστι συστῆναι νοσήματα καινὰ καὶ δι’ ἃσ αἰτίασ.)

φίλων ὁ ἰατρὸσ διεβεβαιοῦτο τὴν καλουμένην ἐλεφαντίασιν οὐ πρὸ πολλοῦ πάνυ χρόνου γνώριμον γεγονέναι· μηδένα γὰρ τῶν παλαιῶν ἰατρῶν τοῦ πάθουσ τούτου πεποιῆσθαι λόγον, εἰσ ἕτερα μικρὰ καὶ γλίσχρα καὶ δυσθεώρητα τοῖσ πολλοῖσ ἐνταθέντασ. Ἀθηνόδωρον, ἐν τῷ προτέρῳ τῶν Ἐπιδημιῶν ἱστοροῦντα πρῶτον ἐν τοῖσ κατ’ Ἀσκληπιάδην χρόνοισ οὐ μόνον τὴν ἐλεφαντίασιν ἀλλὰ καὶ τὸν ὑδροφόβαν ἐκφανῆ γενέσθαι.

θαυμάζοντεσ οὖν οἱ παρόντεσ, εἰ νέα πάθη τότε πρῶτον ἔσχεν ἐν τῇ φύσει γένεσιν καὶ σύστασιν, οὐχ ἧττον ᾤοντο θαυμάσιον εἶναι τὸ λαθεῖν τηλικαῦτα συμπτώματα χρόνον τοσοῦτον·

ἐρρύησαν δέ πωσ μᾶλλον οἱ πλείουσ ἐπὶ τὸ δεύτερον ὡσ ἀνθρώπινον μᾶλλον·

ἥκιστα τὴν φύσιν ἔν γε τούτοισ φιλόκαινον εἶναι καὶ νέων πραγμάτων ὥσπερ ἐν πόλει τῷ, σώματι δημιουργὸν ἀξιοῦντεσ. ὁ δὲ Διογενιανὸσ ἔφη καὶ τὰ τῆσ ψυχῆσ νοσήματα καὶ πάθη κοινήν τινα καὶ πάτριον ὁδὸν βαδίζειν.

"ἡ μοχθηρία καὶ πολύτολμον, αὐτοκρατὲσ δ’ ἡ ψυχὴ καὶ κύριον ὑφ’ αὑτῆσ, εἰ βούλοιτο, μεταβάλλειν καὶ τρέπεσθαι ῥᾳδίωσ·

"ἔχει δέ τινα τάξιν τὸ ἄτακτον αὐτῆσ καὶ τὰ μέτρα τηρεῖ τοῖσ πάθεσιν, ὥσπερ ἡ θάλαττα ταῖσ ὑπερεκχύσεσι, καὶ καινὸν οὐδὲν οὐδὲ τοῖσ παλαιοῖσ ἀνιστόρητον ἐξήνθηκε κακίασ εἶδοσ· "ἀλλὰ πολλαὶ μὲν ἐπιθυμιῶν διαφοραί, μυρία δὲ κινήματα φόβου καὶ σχήματα· "τὰσ δὲ λύπησ καὶ ἡδονῆσ μορφὰσ ἔργον ἐστὶ μὴ ἀπειπεῖν ἐξαριθμούμενον· "οὐ μέν τι νῦν γε κἀχθέσ, ἀλλ’ ἀεί ποτε ζῇ ταῦτα, κοὐδεὶσ οἶδεν ἐξ ὅτου φάνη· "πόθεν γε δὴ σώματι νόσημα καινὸν ἢ πάθοσ ὀψίγονον, ἰδίαν μὲν ὥσπερ ἡ ψυχὴ κινήσεωσ ἀρχὴν οἴκοθεν οὐκ ἔχοντι, συνημμένῳ δὲ κοιναῖσ πρὸσ τὴν φύσιν αἰτίαισ καὶ κεκραμένῳ κρᾶσιν, ἧσ καὶ τὸ ἀόριστον ἐντὸσ ὁρ́ων πλανᾶται, καθάπερ πλοῖον ἐν περιδρόμῳ σαλεῦον; "οὔτε γὰρ ἀναίτιοσ νόσου σύστασὶσ ἐστι, τὴν ἐκ μὴ ὄντοσ παρανόμωσ ἐπεισάγουσα γένεσιν καὶ δύναμιν τοῖσ πράγμασιν αἰτίαν τε καινὴν ἔργον ἐξευρεῖν, μὴ καινὸν ἀέρα καὶ ξένον ὕδωρ καὶ τροφὰσ ἀγεύστουσ τοῖσ πρότερον ἐξ ἑτέρων τινῶν κόσμων ἢ μετακοσμίων ἀποφήναντι δεῦρο νῦν πρῶτον ἐπιρρεούσασ. "ἐκ τούτων γὰρ νοσοῦμεν οἷσ καὶ ζῶμεν, ἴδια δὲ σπέρματα νόσων οὐκ ἔστιν· "ἀλλ’ αἱ τούτων μοχθηρίαι πρὸσ ἡμᾶσ καὶ αἱ ἡμῶν περὶ ταῦτα πλημμέλειαι τὴν φύσιν ἐπιταράττουσιν αἱ δὲ ταραχαὶ διαφορὰσ ἀιδίουσ ἔχουσι πολλάκισ νέοισ χρωμένασ ὀνόμασι· "τὰ γὰρ ὀνόματα τῆσ συνηθείασ ἐστὶ τὰ δὲ πάθη τῆσ φύσεωσ ὅθεν ἐν ἀφωρισμένοισ τούτοισ ἐκεῖνα ποικιλλόμενα τὴν ἀπάτην πεποίηκεν. "ὡσ δὲ τοῖσ τοῦ λόγου μορίοισ καὶ ταῖσ πρὸσ ἄλληλα τούτων συντάξεσι καινὸν ἐγγενέσθαι βαρβαρισμὸν ἢ σολοικισμὸν ἐξαίφνησ δυνατόν ἐστιν, οὕτωσ αἱ τοῦ σώματοσ κράσεισ ὡρισμένασ ἔχουσι τὰσ ὀλισθήσεισ καὶ παραβάσεισ, τρόπον τινὰ τῇ φύσει καὶ τῶν παρὰ φύσιν ἐμπεριεχομένων. "ταύτῃ γε κομψοὶ καὶ οἱ μυθογράφοι· "τὰ γὰρ παντάπασιν ἔκφυλα καὶ τεράστια τῶν ζῴων γενέσθαι λέγουσιν ἐν τῇ γιγαντομαχίᾳ, τῆσ σελήνησ ἐκτρεπομένησ καὶ τὰσ ἀνατολὰσ οὐχ ὅθεν εἰώθε ποιουμένησ· "οἱ δὲ καινὰ νοσήματα τὴν φύσιν ὥσπερ τέρατα γεννᾶν ἀξιοῦσι, μήτε πιθανὴν μήτ’ ἀπίθανον αἰτίαν τῆσ ἐξαλλαγῆσ πλάσσοντεσ, ἀλλὰ τὸ ἄγαν καὶ τὸ μᾶλλον ἐνίων παθῶν καινότητα καὶ διαφορὰν ἀποφαίνοντεσ· "οὐκ ὀρθῶσ, ὦ μακάριε Φίλων ἐπίτασισ γὰρ καὶ αὔξησισ μέγεθοσ ἢ πλῆθοσ προστίθησι, τοῦ δὲ γένουσ οὐκ ἐκβιβάζει τὸ ὑποκείμενον· "ὥσπερ οὐδὲ τὴν ἐλεφαντίασιν οἰόμαι σφοδρότητα τῶν ψωρικῶν τινοσ τούτων οὖσαν οὐδὲ τὸν ὑδροφόβαν τῶν στομαχικῶν ἢ τῶν μελαγχολικῶν. καίτοι τοῦτό γε θαυμαστόν, εἰ μηδ’ Ὅμηροσ ἀγνοῶν ἐλάνθανεν ὑμᾶσ· "τὸν γάρ λυσσητῆρα κύνα δῆλόσ ἐστιν ἀπὸ τοῦ πάθουσ τούτου προσαγορεύων, ἀφ’ οὗ καὶ ἄνθρωποι λυσσᾶν λέγονται. ταῦτα τοῦ Διογενιανοῦ διελθόντοσ, ὁ Φίλων αὐτόσ τε μέτρια διελέχθη πρὸσ τὸν λόγον αὐτοῦ, κἀμὲ συνειπεῖν παρεκάλει τοῖσ ἀρχαίοισ ἰατροῖσ, ὡσ ἀμελείασ ἢ ἀγνοίασ τῶν μεγίστων ὀφλισκάνουσιν, εἴ γε μὴ ταῦτα τὰ πάθη νεώτερα φαίνεται τῆσ ἐκείνων ἡλικίασ.

πρῶτον οὖν ὁ Διογενιανὸσ οὐκ ὀρθῶσ ἀξιοῦν ἔδοξεν ἡμῖν τὰσ ἐπιτάσεισ καὶ ἀνέσεισ μὴ ποιεῖν διαφορὰσ μηδὲ τοῦ γένουσ ἐκβιβάζειν·

οὕτω γὰρ οὔτ’ ὄξοσ ὀξίνου φήσομεν διαφέρειν οὔτε πικρότητα στρυφνότητοσ;

οὔτε πυρῶν αἴραν οὔτε μίνθον ἡδυόσμων. καίτοι περιφανῶσ ἐκστάσεισ αὗται καὶ μεταβολαὶ ποιοτήτων εἰσίν, αἱ μὲν ἀνέσεισ μαραινομένων αἱ δ’ ἐπιτάσεισ σφοδρυνομένων·

ἢ μηδὲ φλόγα πνεύματοσ λεπτοῦ μηδὲ φλογὸσ αὐγὴν μηδὲ πάχνην δρόσου μηδὲ χάλαζαν ὄμβρου διαφέρειν λέγωμεν, ἀλλ’ ἐπιτάσεισ εἶναι ταῦτα πάντα καὶ σφοδρότητασ·

ὡρ́α δὲ καὶ τυφλότητα μηθὲν ἀμβλυωπίασ φάναι διαφέρειν μηδὲ ναυτίασ χολέραν, ἀλλὰ τῷ μᾶλλον καὶ ἧττον παραλλάττειν. καίτοι ταῦτα πρὸσ λόγον οὐθέν ἐστιν·

ἂν γὰρ αὐτὴν λέγωσι δεξάμενοι τὴν ἐπίτασιν καὶ τὴν σφοδρότητα νῦν γεγονέναι, πρῶτον, ἐν ποσῷ γιγνομένησ τῆσ καινότητοσ οὐκ ἐν ποιῷ, μένει τὸ παράδοξον ὁμοίωσ·

δοκεῖ καὶ λόγον ἔχειν τὸ μὴ δρόμῳ, καθάπερ ὕσπληγοσ μιᾶσ πεσούσησ, ἐκδραμεῖν τὰ πάθη πρὸσ τὴν γένεσιν, ἄλλων δ’ ἄλλοισ ἀεὶ κατόπιν ἐπιγιγνομένων, ἕκαστον ἐν χρόνῳ τινὶ λαβεῖν τὴν πρώτην γένεσιν.

"τὰ μὲν ἀπ’ ἐνδείασ ὅσα τε καῦμα προσπῖπτον ἢ ψῦχοσ ἐμποιεῖ, ταῦτα πρῶτον τοῖσ σώμασι παραγενέσθαι·

"πλησμονὰσ δὲ καὶ θρύψεισ καὶ ἡδυπαθείασ ὕστερον ἐπελθεῖν μετ’ ἀργίασ καὶ σχολῆσ δι’ ἀφθονίαν τῶν ἀναγκαίων πολὺ περίττωμα ποιούσασ καὶ πονηρόν, ἐν ᾧ ποικίλα νοσημάτων εἴδη παντοδαπάσ τε τούτων ἐπιπλοκὰσ πρὸσ ἀλλήλασ καὶ μίξεισ ἀεί τι νεωτερίζειν. "τὸ μὲν γὰρ κατὰ φύσιν τέτακται καὶ διώρισται, τάξισ γὰρ ἢ τάξεωσ ἔργον ἡ φύσισ· "ἡ δ’ ἀταξία καθάπερ ἡ Πινδαρικὴ ψάμμοσ ἀριθμὸν περιπέφευγε, καὶ τὸ παρὰ τὴν φύσιν εὐθὺσ ἀόριστον καὶ ἄπειρόν ἐστιν. "ἀληθεύειν μὲν γὰρ ἁπλῶσ ψεύδεσθαι δ’ ἀπειραχῶσ παρέχει τὰ πράγματα· "καὶ ῥυθμοὶ καὶ ἁρμονίαι λόγουσ ἔχουσιν· "ἃ δὲ πλημμελοῦσιν ἄνθρωποι περὶ λύραν καὶ ᾠδὴν καὶ ὄρχησιν, οὐκ ἄν τισ περιλάβοι,. καίτοι καὶ Φρύνιχοσ ὁ τῶν τραγῳδιῶν ποιητὴσ περὶ αὑτοῦ φησιν ὅτι σχήματα δ’ ὄρχησισ τόσα μοι πόρεν, ὅσσ’ ἐνὶ πόντῳ κύματα ποιεῖται χείματι νὺξ ὀλοή. καὶ Χρύσιπποσ τὰσ ἐκ δέκα μόνων ἀξιωμάτων συμπλοκὰσ πλήθει φησὶν ἑκατὸν μυριάδασ ὑπερβάλλειν. "ἀλλὰ τοῦτο μὲν ἤλεγξεν Ἵππαρχοσ, ἀποδείξασ ὅτι τὸ μὲν καταφατικὸν περιέχει συμπεπλεγμένων μυριάδασ δέκα καὶ πρὸσ ταύταισ χίλια τεσσαράκοντα ἐννέα· "τὸ δ’ ἀποφατικὸν αὐτοῦ μυριάδασ τριάκοντα μίαν καὶ πρὸσ ταύταισ ἐνακόσια πεντήκοντα δύο. Ξενοκράτησ δὲ τὸν τῶν συλλαβῶν ἀριθμόν, ὃν τὰ στοιχεῖα μιγνύμενα πρὸσ ἄλληλα παρέχει, μυριάδων ἀπέφηνεν εἰκοσάκισ καὶ μυριάκισ μυρίων. "τί δὴ θαυμαστόν ἐστιν εἰ, τοσαύτασ μὲν ἐν ἑαυτῷ τοῦ σώματοσ δυνάμεισ ἔχοντοσ, τοσαύτασ δὲ διὰ σίτων καὶ ποτῶν ἐπεισαγομένου ποιότητασ ἑκάστοτε, χρωμένου δὲ κινήσεσι καὶ μεταβολαῖσ μήτε καιρὸν ἕνα μήτε τάξιν ἀεὶ μίαν ἐχούσαισ, αἱ πρὸσ ἀλλήλασ συμπλοκαὶ τούτων ἁπάντων ἔστιν ὅτε καινὰ καὶ ἀσυνήθη νοσήματα φέρουσιν, οἱο͂ν ὁ Θουκυδίδησ ἱστορεῖ τὸν Ἀθήνησι λοιμὸν γενέσθαι, τεκμαιρόμενοσ αὐτοῦ τὸ μὴ σύντροφον μάλιστα τῷ τὰ σαρκοφάγα μὴ γεύεσθαι τῶν νεκρῶν; "οἱ δὲ περὶ τὴν Ἐρυθρὰν θάλασσαν νοσήσαντεσ, ὡσ Ἀγαθαρχίδασ ἱστόρηκεν, ἄλλοισ τε συμπτώμασιν ἐχρήσαντο καινοῖσ καὶ ἀνιστορήτοισ, καὶ δρακόντια μικρὰ τὰσ κνήμασ διεσθίοντα καὶ τοὺσ βραχίονασ ἐξέκυψεν, ἁψαμένων δ’ αὖθισ ἀνεδύετο καὶ φλεγμονὰσ ἀκαρτερήτουσ ἐνειλούμενα τοῖσ μυώδεσι παρεῖχεν καὶ τοῦτο τὸ πάθοσ οὔτε πρότερον οἶδεν οὐδεὶσ οὔτε ὕστερον ἄλλοισ ἀλλ’ ἐκείνοισ γε μόνοισ γενόμενον, ὡσ ἕτερα πολλά. καὶ γὰρ ἐν δυσουρίᾳ τισ γενόμενοσ πολὺν χρόνον ἐξέδωκε κριθίνην καλάμην γόνατ’ ἔχουσαν. "καὶ τὸν ἡμέτερον ξένον Ἔφηβον Ἀθήνησιν ἴσμεν ἐκβάλλοντα μετὰ πολλοῦ σπέρματοσ θηρίδιον δασὺ καὶ πολλοῖσ ποσὶ ταχὺ βαδίζον. "τὴν δὲ Τίμωνοσ ἐν Κιλικίᾳ τήθην Ἀριστοτέλησ ἱστόρηκε φωλεύειν τοῦ ἔτουσ ἑκάστου δύο μῆνασ, μηδενὶ πλὴν μόνῳ τῷ ἀναπνεῖν, ὅτι ζῇ, διάδηλον οὖσαν. "καὶ μὴν ἔν γε τοῖσ Μενωνείοισ σημεῖον ἡπατικοῦ πάθουσ ἀναγέγραπται τὸ τοὺσ κατοικιδίουσ μῦσ ἐπιμελῶσ· "παραφυλάττειν καὶ διώκειν· "ὃ νῦν οὐδαμοῦ γιγνόμενον ὁρᾶται. "διὸ μὴ θαυμάζωμεν, ἂν γένηταί τι τῶν οὐ πρότερον ὄντων, μηδ’ εἴ τι τῶν πρότερον ὄντων ὕστερον ἐκλέλοιπεν· "αἰτία γὰρ ἡ τῶν σωμάτων φύσισ, ἄλλην ἄλλοτε λαμβάνουσα κρᾶσιν. "τὸ μὲν οὖν ἀέρα καινὸν ἐπεισάγειν ἢ ξένον ὕδωρ, εἰ μὴ βούλεται Διογενιανόσ, ἐάσωμεν καίτοι τούσ γε Δημοκριτείουσ ἴσμεν καὶ λέγοντασ καὶ γράφοντασ, ὅτι καὶ κόσμων ἐκτὸσ φθαρέντων καὶ σωμάτων ἀλλοφύλων ἐκ τῆσ ἀπορροῆσ ἐπιρρεόντων, ἐνταῦθα πολλάκισ ἀρχαὶ παρεμπίπτουσι λοιμῶν καὶ παθῶν οὐ συνήθων. "ἐάσωμεν δὲ καὶ τὰσ φθορὰσ τὰσ κατὰ μέροσ παρ’ ἡμῖν ὑπό τε σεισμῶν καὶ αὐχμῶν καὶ ὄμβρων, αἷσ καὶ τὰ πνεύματα καὶ τὰ νάματα γηγενῆ φύσιν ἔχοντα συννοσεῖν ἀνάγκη καὶ συμμεταβάλλειν. "ἀλλὰ περὶ τὰ· "σιτία καὶ τὰ ὄψα καὶ τὰσ ἄλλασ διαίτασ τοῦ σώματοσ ἐξαλλαγήν, ὅση γέγονεν, οὐ παραλειπτέον· "πολλὰ γὰρ τῶν ἀγεύστων καὶ ἀβρώτων πρότερον ἥδιστα νῦν γέγονεν, ὥσπερ οἰνόμελι καὶ μήτρα· "λέγουσι δὲ μηδ’ ἐγκέφαλον ἐσθίειν τοὺσ παλαιούσ· "διὸ καὶ Ὅμηρον εἰπεῖν τίω δέ μιν ἐν καρὸσ αἴσῃ, τὸν ἐγκέφαλον οὕτω, διὰ τὸ ῥίπτειν καὶ ἀποβάλλειν μυσαττομένουσ, προσειπόντα· "σικύου δὲ πέπονοσ καὶ μήλου Μηδικοῦ καὶ πεπέρεωσ πολλοὺσ ἴσμεν ἔτι τῶν πρεσβυτέρων γεύσασθαι μὴ δυναμένουσ. "ὑπό τε δὴ τούτων εἰκόσ ἐστι ξενοπαθεῖν τὰ σώματα καὶ παραλλάττειν ταῖσ κράσεσιν ἡσυχῆ ποιότητα καὶ περίττωμα ποιούντων ἴδιον, τήν τε τάξιν αὖ τῶν ἐδεστῶν καὶ μετακόσμησιν οὐ μικρὰν ἔχειν διαφοράν. αἱ γὰρ καλούμεναι ψυχραὶ τράπεζαι πρότερον, ὀστρέων, ἐχίνων, ὠμῶν λαχάνων, ὥσπερ ἐλαφρῶν ὁ Πλάτων, ἀπ’ οὐρᾶσ ἐπὶ στόμα μεταχθεῖσαι τὴν πρώτην ἀντὶ τῆσ ἐσχάτησ τάξιν ἔχουσι. "μέγα δὲ καὶ τὸ τῶν καλουμένων προπωμάτων· "οὐδὲ γὰρ ὕδωρ οἱ παλαιοὶ πρὶν ἐντραγεῖν ἔπινον· "οἱ δὲ νῦν ἄσιτοι προμεθυσθέντεσ ἅπτονται τῆσ τροφῆσ διαβρόχῳ τῷ σώματι καὶ ζέοντι, λεπτὰ καὶ τομὰ καὶ ὀξέα προσφέροντεσ ὑπέκκαυμα τῆσ ὀρέξεωσ, εἶθ’ οὕτωσ ἐμφορούμενοι τῶν ἄλλων. "οὐδενὸσ δὲ πρὸσ μεταβολὴν καὶ τὸ ποιῆσαι νοσημάτων καινῶν γένεσιν ἀσθενέστερόν ἐστιν ἡ περὶ τὰ λουτρὰ τῆσ σαρκὸσ πολυπάθεια καθάπερ σιδήρου πυρὶ μαλασσομένησ καὶ ῥεούσησ, εἶτα βαφὴν ὑπὸ ψυχροῦ καὶ στόμωσιν ἀναδεχομένησ· "ἔνθα μὲν εἰσ Ἀχέροντα Πυριφλεγέθων τε ῥέουσι· "τοῦτο γὰρ ἄν τισ εἰπεῖν μοι δοκεῖ τῶν ὀλίγον ἡμῶν ἔμπροσθεν γεγονότων, βαλανείου θύρασ ἀνοιχθείσησ. "ἐκεῖνοι γὰρ οὕτωσ ἀνειμένοισ ἐχρῶντο καὶ μαλακοῖσ, ὥστ’ Ἀλέξανδροσ μὲν ὁ βασιλεὺσ ἐν τῷ λουτρῶνι πυρέττων ἐκάθευδεν αἱ δὲ Γαλατῶν γυναῖκεσ εἰσ τὰ βαλανεῖα πόλτου χύτρασ εἰσφέρουσαι μετὰ τῶν παίδων ἤσθιον ὁμοῦ λουόμεναι. "νῦν δὲ λυττῶσιν ἐοίκε τὰ βαλανεῖα καὶ ὑλακτοῦσι καὶ σπαράττουσιν· "ὁ δ’ ἑλκόμενοσ ἀὴρ ἐν αὐτοῖσ, ὑγροῦ μῖγμα καὶ πυρὸσ γεγονώσ, οὐδὲν ἐᾷ τοῦ σώματοσ ἡσυχίαν ἄγειν, ἀλλὰ πᾶσαν ἄτομον κλονεῖ καὶ ταράσσει καὶ μεθίστησιν ἐξ ἕδρασ, ἄχρι οὗ κατασβέσωμεν αὑτοὺσ πεπυρωμένουσ καὶ ζέοντασ. "ὦ Διογενιανέ, δεῖται ὁ λόγοσ αἰτιῶν ἐπεισοδίων ἔξωθεν οὐδὲ μετακοσμίων, ἀλλ’ αὐτόθεν ἡ περὶ τὴν δίαιταν μεταβολὴ τὰ μὲν συγγεννᾶν τὰ δ’ ἀφανίζειν τῶν νοσημάτων οὐκ ἀδύνατὸσ ἐστιν.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Plutarch, Quaestiones Convivales, book 8, Εἰ δυνατόν ἐστι συστῆναι νοσήματα καινὰ καὶ δι’ ἃσ αἰτίασ.

(플루타르코스, Quaestiones Convivales, book 8, Εἰ δυνατόν ἐστι συστῆναι νοσήματα καινὰ καὶ δι’ ἃσ αἰτίασ.)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION