헬라어 문장 검색 - Πλυταρ́Θυαεστι

(플루타르코스, Quaestiones Convivales, book 8, Διὰ τί τῆσ ἡμέρασ ἠχωδεστέρα ἡ νύξ.)

θόρυβόσ τισ, ἑστιωμένων ἡμῶν Ἀθήνησι παρ’ Ἀμμωνίῳ, τὴν οἰκίαν περιήχησεν, ἔξωθεν ἐπιβοωμένων τὸν στρατηγόν· ἐστρατήγει δὲ τὸ τρίτον ὁ Ἀμμώνιοσ.

ἐπεὶ δὲ πέμψασ τῶν περὶ αὑτόν τινασ ἔπαυσε τὴν ταραχήν, καὶ παρέπεμψαν τοὺσ ἀνθρώπουσ, ἐζητοῦμεν ἡμεῖσ, διὰ τί τῶν ἔξωθεν βοώντων συνεξακούουσιν οἱ ἐντόσ, οἱ δ’ ἔξω τῶν ἐντὸσ οὐχ ὁμοίωσ. καὶ ὁ Ἀμμώνιοσ ἔφη τοῦτο μὲν ὑπ’ Ἀριστοτέλουσ λελύσθαι·

κατιοῦσαν οὐδὲν τοιοῦτο πάσχειν ἀλλὰ συνέχεσθαι καὶ διαμένειν εὔσημον·

ἐκεῖνο δὲ μᾶλλον λόγου δεῖσθαι, τὸ νυκτὸσ ἠχωδεστέρασ εἶναι τὰσ φωνὰσ καὶ πρὸσ τῷ μεγέθει τὴν τρανότητα καθαρῶσ συνδιαφυλάττειν.

"οὐ φαύλωσ ἡ πρόνοια δοκεῖ μεμηχανῆσθαι τῇ ἀκοῇ σαφήνειαν, ὅτε τῆσ ὄψεωσ οὐδὲν ἢ κομιδῇ τι μικρὸν ἔργον ἐστί. σκοτεινὸσ γὰρ ὢν ὁ ἀὴρ κατ’ Ἐμπεδοκλέα νυκτὸσ ἐρημαίησ ἀλαώπιδοσ, ὅσον τῶν ὀμμάτων ἀφαιρεῖται τοῦ προαισθάνεσθαι, διὰ τῶν ὤτων ἀποδίδωσιν. "ἐπεὶ δὲ δεῖ καὶ τὰ δι’ ἀνάγκησ φύσει περαινόμενα τῶν αἰτίων ἀνευρίσκειν, καὶ τοῦτο τοῦ φυσικοῦ ἴδιόν ἐστιν, ἡ περὶ τὰσ ὑλικὰσ καὶ ὀργανικὰσ ἀρχὰσ πραγματεία· "πρῶτοσ ὑμῶν εὐπορήσειε λόγου τὸ πιθανὸν ἔχοντοσ;

ἡσυχίασ δὲ γενομένησ, Βόηθοσ ἔφη νέοσ μὲν ὢν ἔτι καὶ σοφιστεύων ἀπὸ γεωμετρίασ αἰτήμασι χρῆσθαι καὶ λαμβάνειν ἀναποδείκτουσ ὑποθέσεισ, νυνὶ δὲ χρήσεσθαί τισι τῶν προαποδεδειγμένων ὑπ’ Ἐπικούρου.

"φέρεται τὰ ὄντα ἐν τῷ μὴ ὄντι·

"; "πολὺ γὰρ κενὸν ἐνδιέσπαρται καὶ μέμικται ταῖσ τοῦ ἀέροσ ἀτόμοισ· "ὅταν μὲν οὖν διακεχυμένοσ καὶ πλάτοσ ἔχων καὶ περιδρομὴν ὑπὸ μανότητοσ, μικρὰ καὶ λεπτὰ τὰ μεταξὺ τῶν μορίων κενὰ λείπεται καὶ πολλὴν αἱ ἄτομοι κατεσπαρμέναι χώραν ἐπέχουσιν· "ὅταν δὲ συσταλῇ καὶ πίλησισ εἰσ ὀλίγον αὐτῶν γένηται καὶ συμπέσωσιν ἀποβιασθεῖσαι πρὸσ ἀλλήλασ, πολλὴν εὐρυχωρίαν ἔξω καὶ διαστάσεισ μεγάλασ ποιοῦσι· "τοῦτο δὲ γίγνεται νυκτὸσ ὑπὸ ψυχρότητοσ· "ἡ γὰρ θερμότησ χαλᾷ καὶ διίστησι καὶ λύει τὰσ πυκνώσεισ· "διὸ πλείονα τόπον τὰ ζέοντα καὶ μαλασσόμενα καὶ τηκόμενα τῶν σωμάτων ἐπιλαμβάνει· "καὶ τοὐναντίον αὖ πάλιν τὰ πηγνύμενα καὶ ψυχόμενα συγχωρεῖ πρὸσ ἄλληλα καὶ συνάγεται καὶ ἀπολείπει κενότητασ ἐν τοῖσ περιέχουσιν ἀγγείοισ καὶ τόπουσ, ἐξ ὧν ὑποκεχώρηκεν. "ἡ δὲ φωνὴ προσφερομένη καὶ προστυγχάνουσα σώμασι πολλοῖσ καὶ ἀθρόοισ ἢ τυφλοῦται παντάπασιν, ἢ διασπάσματα λαμβάνει μεγάλα καὶ πολλὰσ ἀντικρούσεισ καὶ διατριβάσ· "ἐν δὲ κενῷ καὶ σωμάτων ἐρήμῳ διαστήματι λεῖον δρόμον ἔχουσα καὶ συνεχῆ καὶ ἄπταιστον ἐξικνεῖται πρὸσ τὴν ἀκοήν, ὑπὸ τάχουσ ἅμα τῷ λόγῳ διασῴζουσα τὴν σαφήνειαν. "ὁρᾷσ γὰρ ὅτι καὶ τῶν ἀγγείων τὰ κενὰ πληττόμενα, μᾶλλον ὑπακούει ταῖσ πληγαῖσ καὶ τὸν ἦχον ἀποτείνει μακράν, πολλάκισ δὲ καὶ κύκλῳ περιφερόμενον διαδίδωσι πολύ· "τὸ δ’ ἐμπλησθὲν ἢ στερεοῦ σώματοσ ἤ τινοσ ὑγροῦ παντάπασι γίγνεται κωφὸν καὶ ἄναυδον, ὁδὸν οὐκ ἐχούσησ οὐδὲ χώραν ᾗ δίεισι τῆσ φωνῆσ. αὐτῶν δὲ τῶν σωμάτων χρυσὸσ μὲν καὶ λίθοσ ὑπὸ πληρότητοσ ἰσχνόφωνα καὶ δυσηχῆ καὶ ταχὺ κατασβέννυσι τοὺσ φθόγγουσ ἐν αὑτοῖσ εὔφωνοσ δὲ καὶ λάλοσ ὁ χαλκόσ, ᾗ πολύκενοσ καὶ ὄγκον ἐλαφρὸσ καὶ λεπτόσ, οὐ πολλοῖσ συντεθλιμμένοσ ἐπαλλήλοισ σώμασιν, ἀλλ’ ἄφθονον ἔχων τὸ τῆσ ἐπιεικοῦσ καὶ ἀναφοῦσ μεμιγμένον οὐσίασ, ἣ ταῖσ τ’ ἄλλαισ κινήσεσιν εὐπορίαν δίδωσι τήν τε φωνὴν εὐμενῶσ ὑπολαμβάνουσα παραπέμπει; "μέχρι ἂν ἁψάμενόσ τισ ὥσπερ ἐν ὁδῷ καταλάβῃ καὶ τυφλώσῃ τὸ κενόν· "ἐνταῦθα δ’ ἔστη καὶ ἀπεπαύσατο τοῦ πρόσω χωρεῖν διὰ τὴν ἀντίφραξιν. "μηδεὶσ ἐνιστάσθω πρὸσ τὰσ πρώτασ ὑποθέσεισ.

"ὦ φίλε Βόηθε, καίπερ πολὺ τὸ κενὸν ἔχουσαι μενέτωσαν·

"τῇ δὲ φωνῇ τὸ κενὸν οὐκ ὀρθῶσ πρὸσ σωτηρίαν καὶ κίνησιν ὑποτίθεσθε. "σιωπῆσ γὰρ οἰκεῖον καὶ ἡσυχίασ τὸ ἀναφὲσ καὶ ἀπαθὲσ καὶ ἄπληκτον, ἡ δὲ φωνὴ πληγὴ σώματοσ διηχοῦσ, διηχὲσ δὲ τὸ συμπαθὲσ αὑτῷ καὶ συμφυὲσ εὐκίνητον δὲ καὶ κοῦφον καὶ ὁμαλὸν καὶ ὑπήκοον τοῦ δι’ εὐτονίαν καὶ συνέχειαν, οἱο͂́σ ἐστι παρ’ ἡμῖν ὁ ἀήρ. καὶ γὰρ ὕδωρ καὶ γῆ καὶ πῦρ ἄφωνα καθ’ ἑαυτά, φθέγγεται δὲ πνεύματοσ ἐμπεσόντοσ ἅπαντα καὶ ψόφουσ καὶ πατάγουσ ἀναδίδωσι· "χαλκῷ δὲ κενοῦ μὲν οὐδὲν μέτεστιν, ὁμαλῷ δὲ πνεύματι καὶ λείῳ κεκραμένοσ εὔπληκτόσ ἐστι καὶ ἠχώδησ. "εἰ δὲ δεῖ τῇ ὄψει τεκμαίρεσθαι, φαίνεται μᾶλλον ὁ σίδηροσ ἔχων τι σαθρὸν καὶ πολύκενον καὶ τενθρηνῶδεσ· "ἔστι δὲ κακόφωνοσ σφόδρα καὶ τῶν μεταλλικῶν κωφότατοσ. "οὐδὲν οὖν ἔδει τῇ νυκτὶ παρέχειν πράγματα συσπῶντασ αὐτῆσ τὸν ἀέρα καὶ συντείνοντασ, ἑτέρωθι δ’ αὖ χώρασ καὶ κενότητασ ἀπολείποντασ, ὥσπερ ἐμποδὼν ὄντα τῇ φωνῇ τὸν ἀέρα καὶ φθείροντα τὴν οὐσίαν, ἧσ αὐτὸσ οὐσία καὶ σῶμα καὶ δύναμὶσ ἐστιν. "ἄνευ δὲ τούτων ἔδει δή που τὰσ ἀνωμάλουσ νύκτασ, οἱο͂ν ὁμιχλώδεισ καὶ δυσχειμέρουσ, ἠχωδεστέρασ εἶναι τῶν αἰθρίων καὶ κεκραμένων ὁμαλῶσ, διὰ τὸ δεῦρο μὲν συνωθεῖν τὰσ ἀτόμουσ ἐκεῖ δ’ ὅθεν μεθίστανται χώραν ἔρημον ἀπολείπειν σωμάτων καὶ τὸ δὴ προχειρότατον, ἡμέραν ψυχρὰν ἠχωδεστέραν εἶναι νυκτὸσ ἀλεεινῆσ ῆσ καὶ θερινῆσ· "ὧν οὐδέτερον ἀληθέσ ἐστι. "διὸ τὸν λόγον τοῦτον ἀπολελοιπὼσ ἐπιβάλλω τὸν Ἀναξαγόραν, ὑπὸ τοῦ ἡλίου λέγοντα κινεῖσθαι τὸν ἀέρα κίνησιν τρομώδη καὶ παλμοὺσ ἔχουσαν, ὡσ δῆλόν ἐστι τοῖσ διὰ τοῦ φωτὸσ ἀεὶ διᾴττουσι ψήγμασι μικροῖσ καὶ θραύμασιν, ἃ δή τινεσ τίλασ καλοῦσιν ταῦτ’ οὖν φησιν ὁ ἀνὴρ πρὸσ τὴν θερμότητα σίζοντα καὶ ψοφοῦντα δι’ ἡμέρασ δυσηκόουσ τῷ ψόφῳ τὰσ φωνὰσ ποιεῖν, νυκτὸσ δὲ φαίνεσθαι τὸν σάλον αὐτῶν καὶ τὸν ἦχον. ἐμοῦ δὲ ταῦτ’ εἰπόντοσ, Ἀμμώνιοσ;

"γελοῖοι μὲν ἴσωσ φανούμεθα, καὶ Δημόκριτον ἐλέγχειν οἰόμενοι καὶ Ἀναξαγόραν ἐπανορθοῦσθαι θέλοντεσ· "οὐ μὴν ἀλλ’ ἀφαιρετέον γε τῶν Ἀναξαγόρου σωμάτων τὸν σιγμόν· "οὔτε γὰρ πιθανὸσ οὔτ’ ἀναγκαῖοσ, ἀλλ’ ὁ τρόμοσ ἀρκεῖ τῶν σωμάτων καὶ ἡ κίνησισ ἐν τῷ φωτὶ κλονουμένων τὰσ φωνὰσ; "διασπᾶν καὶ διαρρίπτειν πολλάκισ. "ὁ γὰρ ἀήρ, ὥσπερ εἴρηται, σῶμα τῆσ,φωνῆσ· "καὶ οὐσίαν ἐμπαρέχων ἑαυτόν, ἐὰν μὲν σταθερόσ, εὐθύπορα καὶ λεῖα καὶ συνεχῆ τὰ τῶν ψόφων μόρια καὶ κινήματα πόρρωθεν διαδίδωσι· "νηνεμία γὰρ ἠχῶδεσ καὶ γαλήνη, καὶ τοὐναντίον, ὡσ Σιμωνίδησ φησίν, οὐδὲ γὰρ ἐννοσίφυλλοσ ἀήτα τότ’ ὦρτ’ ἀνέμων, ἅ τισ κατεκώλυε κιδναμένα μελιαδέα γᾶρυν ἀραρεῖν ἀκοαῖσι βροτῶν. πολλάκισ μὲν γὰρ οὐδὲ τὸ σχῆμα τῆσ φωνῆσ ὁ τοῦ ἀέροσ σάλοσ ἔναρθρον ἐᾷ πρὸσ τὴν αἴσθησιν ἐξικνεῖσθαι καὶ διαμεμορφωμένον, ἀεὶ μέντοι τι τοῦ πλήθουσ φέρει καὶ τοῦ μεγέθουσ. "ἡ μὲν οὖν νὺξ αὐτὴ καθ’ ἑαυτὴν οὐδὲν ἔχει κινητικὸν ἀέροσ· "ἡ δ’ ἡμέρα μέγα, τὸν ἣλιον, ὥσπερ αὐτὸσ ὁ Ἀναξαγόρασ εἴρηκεν. "τί παθόντεσ, ὦ πρὸσ Διόσ, εἶπασ τῶι θεωρητὰ κινήματα τοῦ ἀέροσ οἰόμεθα δεῖν αἰτᾶσθαι, τὸν δ’ ἐμφανῆ σάλον καὶ σπαραγμὸν αὐτοῦ παρορῶμεν;

"ὁ γὰρ δὴ μέγασ ἡγεμὼν ἐν οὐρανῷ Ζεὺσ οὗτοσ οὐ λανθάνων οὐδ’ ἀτρέμα διακινῶν τὰ σμικρότατα τοῦ ἀέροσ ἀλλ’ εὐθὺσ ἐκφανεὶσ ἀνίστησι καὶ κινεῖ πάντα πράγματα δεξιὰ σημαίνων, λαοὺσ δ’ ἐπὶ ἔργον ἐγείρων οἱ δ’ ἕπονται, καθάπερ ἐκ παλιγγενεσίασ νέα ἐφ’ ἡμέρῃ φρονέοντεσ ὥσ φησι Δημόκριτοσ, οὔτ’ ἀφώνοισ οὒτ’ ἀπράκτοισ ἐνεργείαισ· "καὶ τὸν ὄρθρον ὁ Ἴβυκοσ οὐ κακῶσ κλυτὸν προσεῖπεν, ἐν ᾧ κλύειν καὶ ἤδη φθέγγεσθαι συμβέβηκε· "τῆσ δὲ νυκτὸσ ἀκύμων τὰ πολλὰ καὶ ἄκλυτοσ ὢν ὁ ἀήρ, ἀναπαυομένων ἁπάντων, εἰκότωσ τὴν φωνὴν ἄθραυστον ἀναπέμπει καὶ ἀκέραιον πρὸσ ἡμᾶσ. "ὦ Θράσυλλε, μὴ τοῦτο μὲν αἱ νυκτομαχίαι καὶ νυκτοπορίαι τῶν μεγάλων στρατοπέδων ἐλέγχουσιν, οὐδὲν ἧττον ἠχωδεστέρασ ποιοῦσαι τὰσ φωνάσ, καίπερ ἐν ταραχῇ καὶ σάλῳ τοῦ ἀέροσ ὄντοσ.

"ἔχει δέ τι καὶ τὸ παρ’ ἡμᾶσ αἴτιον· "αὐτοὶ γὰρ ὧν φθεγγόμεθα νύκτωρ τὰ πολλὰ θορυβώδη καὶ μετὰ πάθουσ ἐπείγοντοσ ἐγκελευόμεθά τισιν ἢ διαπυνθανόμενοι συντόνουσ ποιούμεθα τὰσ γεγωνήσεισ. "τὸ γάρ, ἐν ᾧ μάλιστα καιρῷ πεφύκαμεν ἡσυχίαν ἄγειν, ἐξανιστὰν ἡμᾶσ ἐπὶ πράξεισ καὶ λόγουσ οὐ μικρὸν οὐδ’ ἀτρεμαῖόν ἐστιν, ἀλλὰ μέγα καὶ μεγάλησ τινὸσ ἀνάγκῃ χρείασ ἐπιταχυνόμενον, ὥστε καὶ τὰσ φωνὰσ φέρεσθαι σφοδροτέρασ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Plutarch, Quaestiones Convivales, book 8, Διὰ τί τῆσ ἡμέρασ ἠχωδεστέρα ἡ νύξ.

(플루타르코스, Quaestiones Convivales, book 8, Διὰ τί τῆσ ἡμέρασ ἠχωδεστέρα ἡ νύξ.)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION