Plutarch, Quaestiones Convivales, book 8, Διὰ τί τοῖσ φθινοπωρινοῖσ ἐνυπνίοισ ἥκιστα πιστεύομεν.

(플루타르코스, Quaestiones Convivales, book 8, Διὰ τί τοῖσ φθινοπωρινοῖσ ἐνυπνίοισ ἥκιστα πιστεύομεν.)

προβλήμασιν Ἀριστοτέλουσ φυσικοῖσ ἐντυγχάνων Φλῶροσ εἰσ Θερμοπύλασ κομισθεῖσιν αὐτόσ τε πολλῶν ἀποριῶν, ὅπερ εἰώθασι πάσχειν ἐπιεικῶσ αἱ φιλόσοφοι φύσεισ, ὑπεπίμπλατο καὶ τοῖσ ἑταίροισ μετεδίδου, μαρτυρῶν αὐτῷ τῷ Ἀριστοτέλει λέγοντι τὴν πολυμάθειαν πολλὰσ ἀποριῶν ἀρχὰσ ποιεῖν. τὰ μὲν οὖν ἄλλα μεθ’ ἡμέραν οὐκ ἄχαριν ἡμῖν ἐν τοῖσ περιπάτοισ διατριβὴν παρέσχε· τὸ δὲ λεγόμενον περὶ τῶν ἐνυπνίων, ὡσ ἐστιν ἀβέβαια καὶ ψευδῆ μάλιστα περὶ τοὺσ φυλλοχόουσ;

μῆνασ, οὐκ οἶδ’ ὅπωσ, ἑτέροισ λόγοισ πραγματευσαμένου τοῦ Φαβωρίνου μετὰ τὸ δεῖπνον, ἀνέκυψε.

τοῖσ μὲν οὖν σοῖσ ἑταίροισ ἐμοῖσ δ’ υἱοῖσ ἐδόκει λελυκέναι τὴν ἀπορίαν Ἀριστοτέλησ·

καὶ οὐδὲν ᾤοντο δεῖν ζητεῖν οὐδὲ λέγειν ἀλλ’ ἢ τοὺσ καρπούσ, ὥσπερ ἐκεῖνοσ, αἰτιᾶσθαι. νέοι γὰρ ὄντεσ ἔτι καὶ σφριγῶντεσ πολὺ πνεῦμα γεννῶσιν ἐν τῷ σώματι καὶ ταραχῶδεσ οὐ γὰρ τὸν οἶνον εἰκόσ ἐστι μόνον ζεῖν καὶ ἀγανακτεῖν, οὐδὲ τοὔλαιον ἂν νεουργὸν ἐν τοῖσ λύχνοισ ψόφον ἐμποιεῖν, ἀποκυματιζούσησ τὸ πνεῦμα τῆσ θερμότητοσ·

ὀπώραν ἅπασαν ὁρῶμεν ἐντεταμένην καὶ οἰδοῦσαν, ἄχρι ἂν ἀποπνεύσῃ τὸ φυσῶδεσ καὶ ἄπεπτον.

ὅτι δ’ ἐστὶ τῶν βρωμάτων ἔνια δυσόνειρα καὶ ταρακτικὰ τῶν καθ’ ὕπνον ὄψεων, μαρτυρίοισ ἐχρῶντο τοῖσ τε κυάμοισ καὶ τῇ κεφαλῇ τοῦ πολύποδοσ, ὧν ἀπέχεσθαι κελεύουσι τοὺσ δεομένουσ τῆσ διὰ τῶν ὀνείρων μαντικῆσ ὁ δὲ Φαβωρῖνοσ αὐτὸσ τὰ μὲν ἄλλα δαιμονιώτατοσ Ἀριστοτέλουσ ἐραστήσ ἐστι καὶ τῷ Περιπάτῳ νέμει μερίδα τοῦ πιθανοῦ πλείστην·

ἐκ καπνοῦ καθελὼν ἠμαυρωμένον οἱο͂σ ἦν ἐκκαθαίρειν καὶ διαλαμπρύνειν·

"ἐγκαταβυσσοῦσθαι τὰ εἴδωλα διὰ τῶν πόρων εἰσ τὰ σώματα καὶ ποιεῖν τὰσ κατὰ τὸν ὕπνον ὄψεισ ἐπαναφερόμενα·

"φοιτᾶν δὲ ταῦτα πανταχόθεν ἀπιόντα καὶ σκευῶν καὶ ἱματίων καὶ φυτῶν μάλιστα δὲ ζῴων ὑπὸ σάλου πολλοῦ καὶ θερμότητοσ οὐ μόνον ἔχοντα μορφοειδεῖσ τοῦ σώματοσ ἐκμεμαγμένασ ὁμοιότητασ ὡσ Ἐπίκουροσ οἰέται μέχρι τούτου Δημοκρίτῳ συνεπόμενοσ, ἐνταῦθα δὲ προλιπὼν τὸν λόγον, ἀλλὰ καὶ τῶν κατὰ ψυχὴν κινημάτων καὶ βουλευμάτων ἑκάστῳ καὶ ἠθῶν καὶ παθῶν ἐμφάσεισ ἀναλαμβάνοντα συνεφέλκεσθαι, καὶ προσπίπτοντα μετὰ τούτων ὥσπερ ἔμψυχα φράζειν καὶ διαγγέλλειν τοῖσ ὑποδεχομένοισ τὰσ τῶν μεθιέντων αὐτὰ δόξασ καὶ διαλογισμοὺσ καὶ ὁρμάσ, ὅταν ἐνάρθρουσ καὶ ἀσυγχύτουσ φυλάττοντα προσμίξῃ τὰσ εἰκόνασ. τοῦτο δὲ μάλιστα ποιεῖ δι’ ἀέροσ λείου τῆσ φορᾶσ αὐτοῖσ γιγνομένησ ἀκωλύτου καὶ ταχείασ.

ὥσπερ αὖ πάλιν πρὸσ ὀργώντων καὶ διακαομένων ἐκθρώσκοντα πολλὰ καὶ ταχὺ κομιζόμενα τὰσ ἐμφάσεισ νεαρὰσ καὶ σημαντικὰσ ἀποδίδωσιν.

"πρὸσ ἡμᾶσ οὐ γὰρ ἀγνοοῦμεν, ὅτι τὴν Ἀριστοτέλουσ δόξαν εὐδοκιμῆσαι βουλόμενοσ ὥσπερ σκιὰν αὐτῇ τὴν Δημοκρίτου παραβέβληκασ.

"ἐπ’ ἐκείνην οὖν τρεψόμεθα κἀκείνῃ μαχούμεθα κατηγορούσῃ τῶν νέων καρπῶν καὶ τῆσ φίλησ ὀπώρασ οὐ προσηκόντωσ. "τὸ γὰρ θέροσ αὐτοῖσ μαρτυρεῖ καὶ τὸ μετόπωρον, ὅτε μάλιστα χλωρὰν καὶ φλύουσαν, ὡσ Ἀντίμαχοσ ἔφη, τὴν ὀπώραν γεννωμένην ἄρτι προσφερόμενοι ἧττον ἀπατηλοῖσ καὶ ψευδέσιν ἐνυπνίοισ σύνεσμεν οἱ δὲ φυλλοχόοι μῆνεσ ἤδη τῷ χειμῶνι παρασκηνοῦντεσ ἐν πέψει τὰ σιτία καὶ τὰ περιόντα τῶν ἀκροδρύων ἰσχνὰ καὶ ῥυσὰ καὶ πᾶν ἀφεικότα τὸ πληκτικὸν ἐκεῖνο καὶ μανικὸν ἔχουσι. "καὶ μὴν οἴνου γε τὸν νέον οἱ πρωιαίτατα πίνοντεσ Ἀνθεστηριῶνι πίνουσι μηνὶ μετὰ χειμῶνα· "καὶ τὴν ἡμέραν ἐκείνην ἡμεῖσ μὲν Ἀγαθοῦ Δαίμονοσ, Ἀθηναῖοι δὲ Πιθοίγια προσαγορεύουσι· "γλεύκουσ δὲ ζέοντοσ ἀεὶ ἀφαιρεῖσθαι καὶ τοὺσ ἐργάτασ δεδιότασ ὁρῶμεν. "ἀφέντεσ οὖν τὸ συκοφαντεῖν τὰ τῶν θεῶν δῶρα μετίωμεν ἑτέραν ὁδόν, ἣν ὑφηγεῖται τοὔνομα τοῦ χρόνου καὶ τῶν ὑπηνεμίων καὶ ψευδῶν ὀνείρων. "φυλλοχόοσ γὰρ ὀνομάζεται διὰ ψυχρότητα καὶ ξηρότητα τηνικαῦτα τῶν φύλλων ἀπορρεόντων· "πλὴν εἴ τι θερμόν ἐστιν ἢ λιπαρὸν ὡσ ἐλαῖαι καὶ δάφναι καὶ φοίνικεσ ἢ διερὸν ὡσ μυρσίνη καὶ κιττόσ; ". τούτοισ γὰρ ἡ κρᾶσισ βοηθεῖ τοῖσ δ’ ἄλλοισ οὔ· "οὐ γὰρ παραμένει τὸ ἐχέκολλον καὶ συνεκτικόν, ἢ πυκνουμένησ ψυχρότητι τῆσ ἰκμάδοσ ἢ ξηραινομένησ δι’ ἔνδειαν ἢ δι’ ἀσθένειαν. "ἔστι μὲν οὖν καὶ φυτοῖσ ὑγρότητι ἢ θερμότητι τεθηλέναι καὶ αὐξάνεσθαι, μᾶλλον δὲ τοῖσ ζῴοισ· "καὶ τοὐναντίον ἡ ψυχρότησ καὶ ἡ ξηρότησ ὀλέθριον. "διὸ χαριέντωσ Ὅμηροσ εἰώθε διεροὺσ βροτοὺσ καλεῖν, καὶ τὸ μὲν χαίρειν ἰαίνεσθαι, ῥιγεδανόν δὲ καὶ κρυερόν τὸ λυπηρὸν καὶ τὸ φοβερόν. ὁ δ’ ἀλίβασ καὶ ὁ σκελετὸσ ἐπὶ τοῖσ νεκροῖσ λέγονται, λοιδορουμένησ τῷ ὀνόματι τῆσ ξηρότητοσ. "ἔτι τὸ μὲν αἷμα κυριωτάτην τῶν ἐν ἡμῖν ἔχον δύναμιν ἅμα καὶ θερμόν ἐστι καὶ ὑγρόν, τὸ δὲ γῆρασ ἀμφοῖν ἐνδεέσ. ἐοίκε δὲ τοῦ ἐνιαυτοῦ περιιόντοσ οἱο͂ν γῆρασ εἶναι τὸ φθινόπωρον· "οὔπω γὰρ ἥκει τὸ ὑγρόν, οὐκέτι δὲ τὸ θερμὸν ἔρρωται· "δεῖγμα δὲ γεγονὸσ ἀτεχνῶσ ξηρότητοσ ἅμα καὶ ψυχρότητοσ ἐπισφαλῆ ποιεῖ τὰ σώματα πρὸσ τὰσ νόσουσ. "τοῖσ δὴ σώμασι τὰσ ψυχὰσ συμπαθεῖν ἀνάγκη, καὶ μάλιστα παχνουμένου τοῦ πνεύματοσ ἀμαυροῦσθαι τὸ μαντικόν, ὥσπερ κάτοπτρον ὁμίχλησ ἀναπιμπλάμενον. "οὐδὲν οὖν τρανὸν οὐδ’ ἔναρθρον οὐδ’ εὔσημον ἐν ταῖσ φαντασίαισ ἀποδίδωσι, μέχρι οὗ παχὺ καὶ ἀλαμπὲσ καὶ συνεσταλμένον ἐστίν.

상위

Quaestiones Convivales

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION