Plutarch, Quaestiones Convivales, book 8, Πῶσ Πλάτων ἔλεγε τὸν θεὸν ἀεὶ γεωμετρεῖν.

(플루타르코스, Quaestiones Convivales, book 8, Πῶσ Πλάτων ἔλεγε τὸν θεὸν ἀεὶ γεωμετρεῖν.)

"ἐπεὶ λόγοι περὶ θεῶν γεγόνασιν, ἐν τοῖσ Πλάτωνοσ γενεθλίοισ αὐτὸν Πλάτωνα κοινωνὸν παραλάβωμεν, ἐπισκεψάμενοι τίνα λαβὼν γνώμην ἀπεφήνατ’ ἀεὶ γεωμετρεῖν τὸν θεόν; "εἴ γε δὴ θετέον εἶναι τὴν ἀπόφανσιν ταύτην Πλάτωνοσ. ἐμοῦ δὲ ταῦτ’ εἰπόντοσ ὡσ γέγραπται μὲν ἐν οὐδενὶ σαφῶσ τῶν ἐκείνου βιβλίων, ἔχει δὲ πίστιν ἱκανὴν καὶ τοῦ Πλατωνικοῦ χαρακτῆρὸσ ἐστιν·

"ὦ Διογενιανέ, τῶν περιττῶν τι καὶ δυσθεωρήτων αἰνίττεσθαι τὸν λόγον, οὐχ ὅπερ αὐτὸσ εἴρηκε καὶ γέγραφε πολλάκισ, ὑμνῶν γεωμετρίαν, ὡσ ἀποσπῶσαν ἡμᾶσ προσισχομένουσ τῇ αἰσθήσει καὶ ἀποστρέφουσαν ἐπὶ τὴν νοητὴν καὶ ἀίδιον φύσιν, ἧσ θέα τέλοσ ἐστὶ φιλοσοφίασ οἱο͂ν ἐποπτεία τελετῆσ;

"ὁ γὰρ ἡδονῆσ καὶ ἀλγηδόνοσ ἧλοσ, ὃσ πρὸσ τὸ σῶμα τὴν ψυχὴν προσηλοῖ, μέγιστον κακὸν ἔχειν ἐοίκε, τὸ τὰ αἰσθητὰ ποιεῖν ἐναργέστερα τῶν νοητῶν, καὶ καταβιάζεσθαι πάθει μᾶλλον ἢ λόγῳ κρίνειν τὴν διάνοιαν· "ἐθιζομένη γὰρ ὑπὸ τοῦ σφόδρα πονεῖν καὶ ἥδεσθαι τῷ περὶ τὰ σώματα πλανητῷ καὶ μεταβλητῷ προσέχειν ὡσ ὄντι τοῦ ἀληθῶσ ὄντοσ τυφλοῦται, καὶ τὸ μυρίων ἀντάξιον ὀμμάτων ὄργανον ψυχῆσ καὶ φέγγοσ ἀπόλλυσιν, ᾧ μόνῳ θεατὸν ἐστι τὸ θεῖον. "πᾶσι μὲν οὖν τοῖσ καλουμένοισ μαθήμασιν, ὥσπερ ἀστραβέσι καὶ λείοισ κατόπτροισ, ἐμφαίνεται τῆσ τῶν νοητῶν ἀληθείασ ἴχνη καὶ εἴδωλα· "μάλιστα δὲ γεωμετρία κατὰ τὸν Φίλωνα ἀρχὴ καὶ μητρόπολισ οὖσα τῶν ἄλλων ἐπανάγει καὶ στρέφει τὴν διάνοιαν, οἱο͂ν ἐκκαθαιρομένην καὶ ἀπολυομένην ἀτρέμα τῆσ,· "αἰσθήσεωσ. "διὸ καὶ Πλάτων αὐτὸσ ἐμέμψατο τοὺσ περὶ Εὔδοξον καὶ Ἀρχύταν καὶ Μέναιχμον εἰσ ὀργανικὰσ καὶ μηχανικὰσ κατασκευὰσ τὸν τοῦ στερεοῦ διπλασιασμὸν ἀπάγειν ἐπιχειροῦντασ, ὥσπερ πειρωμένουσ δι’ ἀλόγου δύο μέσασ ἀνάλογον, παρείκοι, λαβεῖν· "ἀπόλλυσθαι γὰρ οὕτω καὶ διαφθείρεσθαι τὸ γεωμετρίασ ἀγαθὸν αὖθισ ἐπὶ τὰ αἰσθητὰ παλινδρομούσησ καὶ μὴ φερομένησ ἄνω μηδ’ ἀντιλαμβανομένησ τῶν ἀιδίων καὶ ἀσωμάτων εἰκόνων, πρὸσ αἷσπερ ὢν ὁ θεὸσ ἀεὶ θεόσ ἐστι. "τὸν λόγον οὐ σεαυτοῦ ποιησάμενοσ ἀλλὰ κοινόν ἐλέγξαι γὰρ ἔδωκασ αὐτὸν ἀποδεικνύοντι μὴ θεοῖσ οὖσαν ἀλλ’ ἡμῖν ἀναγκαίαν τὴν γεωμετρίαν οὐ γάρ τί που καὶ θεὸσ δεῖται μαθήματοσ οἱο͂ν ὀργάνου στρέφοντοσ ἀπὸ τῶν γενητῶν καὶ περιάγοντοσ ἐπὶ τὰ ὄντα τὴν διάνοιαν ἐν αὐτῷ γὰρ ἔστιν ἐκεῖνα καὶ σὺν αὐτῷ καὶ περὶ αὐτόν.

ἀλλ’ ὁρ́α μή τι σοι προσῆκον ὁ Πλάτων καὶ οἰκεῖον αἰνιττόμενοσ λέληθεν, ἅτε δὴ τῷ Σωκράτει τὸν Λυκοῦργον ἀναμιγνὺσ οὐχ ἧττον ἢ τὸν Πυθαγόραν, ὡσ ᾤετο Δικαίαρχοσ. "ὁ γὰρ Λυκοῦργοσ οἶσθα δήπουθεν ὅτι τὴν ἀριθμητικὴν ἀναλογίαν, ὡσ δημοκρατικὴν καὶ ὀχλικὴν οὖσαν, ἐξέβαλεν ἐκ τῆσ Λακεδαίμονοσ· "ἐπεισήγαγε δὲ τὴν γεωμετρικήν, ὀλιγαρχίᾳ σώφρονι καὶ βασιλείᾳ νομίμῃ πρέπουσαν· "ἡ μὲν γὰρ ἀριθμῷ τὸ ἴσον ἡ δὲ λόγῳ τὸ κατ’. ἀξίαν ἀπονέμει· "καὶ οὐ πάνθ’ ὁμοῦ μίγνυσιν, ἀλλ’ ἔστι χρηστῶν καὶ πονηρῶν εὔσημοσ ἐν αὐτῇ διάκρισισ, οὐ ζυγοῖσ οὐδὲ κλήροισ ἀρετῆσ; "δὲ καὶ κακίασ διαφορᾷ τὸ οἰκεῖον ἀεὶ διαλαγχανόντων. "ταύτην ὁ θεὸσ ἐπάγει τὴν ἀναλογίαν τοῖσ πράγμασι, δίκην καὶ νέμεσιν, ὦ φίλε Τυνδάρη, προσαγορευομένην καὶ διδάσκουσαν ἡμᾶσ τὸ δίκαιον ἴσον, ἀλλὰ μὴ τὸ ἴσον δεῖν ποιεῖσθαι δίκαιον ἣν γὰρ οἱ πολλοὶ διώκουσιν ἰσότητα, πασῶν ἀδικιῶν οὖσαν μεγίστην, ὁ θεὸσ ἐξαιρῶν, ὡσ ἀνυστόν ἐστι, τὸ κατ’ ἀξίαν διαφυλάττει, γεωμετρικῶσ τῷ κατὰ λόγον καὶ κατὰ νόμον ὁριζόμενοσ. ταῦθ’ ἡμεῖσ ἐπῃνοῦμεν.

ὁ δὲ Τυνδάρησ φθονεῖν ἔφασκε καὶ παρεκάλει τὸν Αὐτόβουλον ἅψασθαι Φλώρου καὶ κολάσαι τὸν λόγον. ὁ δὲ τοῦτο μὲν ἀπεῖπεν, ἰδίαν δέ τινα δόξαν ἀντιπαρήγαγεν.

κοσμοποιεῖν ἢ περατοῦντα τὴν ὕλην ἄπειρον οὖσαν, οὐ μεγέθει καὶ πλήθει, διὰ δ’ ἀταξίαν καὶ πλημμέλειαν αὐτῆσ τὸ ἀόριστον καὶ ἀπεράτωτον ἄπειρον εἰωθότων καλεῖν τῶν παλαιῶν.

καὶ γὰρ ἡ μορφὴ καὶ τὸ σχῆμα πέρασ ἐστὶ τοῦ μεμορφωμένου καὶ ἐσχηματισμένου παντόσ, ὧν στερήσει καθ’ αὑτὴν ἄμορφοσ ἦν καὶ ἀσχημάτιστοσ· θεμελίων παρέσχε πρὸσ γένεσιν ἀέροσ καὶ γῆσ ὕδατὸσ τε καὶ πυρόσ.

ὀκταέδρων γὰρ καὶ εἰκοσαέδρων, ἔτι δὲ πυραμίδων καὶ κύβων ἰσότητασ ἐν πλευραῖσ καὶ ὁμοιότητασ ἐν γωνίαισ καὶ ἁρμονίασ ἀνασχεῖν ἐξ ὕλησ ἀτάκτου καὶ πλανητῆσ ἄνευ τοῦ περιορίζοντοσ καὶ διαρθροῦντοσ ἕκαστα γεωμετρικῶσ ἄπορον ἦν καὶ ἀδύνατον. φευγούσησ τὸ γεωμετρεῖσθαι, τοῦ δὲ λόγου καταλαμβάνοντοσ αὐτὴν καὶ περιγράφοντοσ καὶ διανέμοντοσ εἰσ ἰδέασ καὶ διαφοράσ, ἐξ ὧν τὰ φυόμενα πάντα τὴν γένεσιν ἔσχε καὶ σύστασιν.

ἐπὶ τούτοισ ῥηθεῖσιν ἠξίουν κἀμὲ συμβαλέσθαι τι πρὸσ τὸν λόγον αὐτοῖσ.

ἐγὼ δὲ τὰσ μὲν εἰρημένασ δόξασ ὡσ ἰθαγενεῖσ καὶ ἰδίασ αὐτῶν ἐκείνων ἐπῄνεσα καὶ τὸ εἰκὸσ ἔφην ἔχειν ἱκανῶσ· "ἑαυτῶν μὴ καταφρονῆτε μηδ’ ἔξω βλέπητε παντάπασιν, ἀκούσατε τὸν μάλιστα παρὰ τοῖσ καθηγηταῖσ ἡμῶν εὐδοκιμοῦντα περὶ τούτου λόγον.

"ἔστι γὰρ ἐν τοῖσ γεωμετρικωτάτοισ θεωρήμασι, μᾶλλον δὲ προβλήμασι, τὸ δυεῖν εἰδῶν δοθέντων ἄλλο τοίἰον τρίτον παραβάλλειν τῷ μὲν ἴσον τῷ δ’ ὅμοιον· "ἐφ’ ᾧ καί φασιν ἐξευρεθέντι θῦσαι τὸν Πυθαγόραν. "πολὺ γὰρ ἀμέλει γλαφυρώτερον τοῦτο καὶ μουσικώτερον ἐκείνου τοῦ θεωρήματοσ, ὃ τὴν ὑποτείνουσαν ἀπέδειξε ταῖσ περὶ τὴν ὀρθὴν ἴσον δυναμένην. "ἀλλὰ τί τοῦτο πρὸσ τὸν λόγον;

"ἀναμνήσαντεσ αὑτοὺσ τῆσ ἐν Τιμαίῳ διαιρέσεωσ, διεῖλε τριχῇ τὰ πρῶτα, ὑφ’ ὧν τὴν γένεσιν ὁ κόσμοσ ἔσχεν, ὧν τὸ μὲν θεὸν τῷ δικαιοτάτῳ τῶν ὀνομάτων τὸ δ’ ὕλην τὸ δ’ ἰδέαν καλοῦμεν. "ἡ μὲν οὖν ὕλη τῶν ὑποκειμένων ἀτακτότατόν ἐστιν, ἡ δ’ ἰδέα τῶν παραδειγμάτων κάλλιστον, ὁ δὲ θεὸσ τῶν αἰτίων ἄριστον. "ἐβούλετ’ οὖν μηθέν, ὡσ ἀνυστὸν ἦν, ὑπολιπεῖν ὁριστὸν ἀόριστον, ἀλλὰ κοσμῆσαι λόγῳ καὶ ἀριθμῷ τὴν φύσιν· "ἕν τι ποιῶν ἐκ πάντων ὁμοῦ τῶν ὑποκειμένων, οἱο͂ν ἡ ἰδέα καὶ ὅσον ἡ ὕλη γενόμενον. "διὸ τοῦτο πρόβλημα δοὺσ αὑτῷ, δυεῖν ὄντων, τρίτον ἐποίησε καὶ ποιεῖ καὶ φυλάττει διὰ παντὸσ τὸ ἴσον τῇ ὕλῃ καὶ ὅμοιον τῇ ἰδέᾳ τὸν κόσμον· "ἀεὶ γὰρ ὢν διὰ τὴν σύμφυτον ἀνάγκην τοῦ σώματοσ ἐν γενέσει καὶ μετατροπῇ καὶ πάθεσι παντοδαποῖσ ὑπὸ τοῦ πατρὸσ καὶ δημιουργοῦ βοηθεῖται τῷ λόγῳ πρὸσ τὸ παράδειγμα τὴν οὐσίαν ὁρίζοντοσ· "καὶ κάλλιον τοῦ συμμέτρου τὸ περίμετρον τῶν ὄντων.

상위

Quaestiones Convivales

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION