헬라어 문장 검색 - Πλυταρ́Θυαεστι

(플루타르코스, Quaestiones Convivales, book 7, Εἰ καλῶσ ἐποίουν βουλευόμενοι παρὰ πότον.)

ταῦτα τοῦ Γλαυκίου διεξελθόντοσ, ἔδοξαν ἡμῖν ἐπιεικῶσ οἱ θορυβώδεισ ἐκεῖνοι κατακεκοιμίσθαι λόγοι, καὶ ὅπωσ ἔτι μᾶλλον αὐτῶν ἀμνηστία γένοιτο, ζήτησιν ἑτέραν ἐπάγων Νικόστρατοσ ἔφη πρότερον οὐ πάνυ μέλειν αὐτῷ Περσικοῦ τοῦ πράγματοσ εἶναι δοκοῦντοσ· ἐπεὶ δὲ νῦν Ἑλληνικὸν εἶναι πεφώραται, δεῖσθαι λόγου βοηθοῦντοσ αὐτῷ πρὸσ τὴν αὐτόθεν φαινομένην ἀτοπίαν. "ὅ τε γὰρ λογισμόσ, ὥσπερ ὀφθαλμὸσ ἐν ὑγρῷ σάλον ἔχοντι, δυσκίνητον ἡμῖν καὶ δύσεργόν ἐστι τά τε πάθη πανταχόθεν ὥσπερ ἑρπετὰ πρὸσ ἥλιον σαλευόμενα πρὸσ τὸν οἶνον καὶ ἀναδυόμενα τὴν γνώμην ἐπισφαλῆ ποιεῖ καὶ ἀκατάστατον.

"ὅθεν ὥσπερ ἡ κλίνη τοῖσ πίνουσι τῆσ καθέδρασ ἀμείνων, ὅτι τὸ σῶμα κατέχει καὶ ἀπολύει κινήσεωσ ἁπάσησ, οὕτωσ ἔχειν ἀτρέμα τὴν ψυχὴν ἄριστον· "εἰ δὲ μή, δοτέον, ὥσπερ παισὶν ἀτρεμεῖν μὴ δυναμένοισ, οὐ δόρυ καὶ ξίφοσ, ἀλλὰ πλαταγὴν καὶ σφαῖραν, ὥσπερ ὁ θεὸσ τὸν νάρθηκα τοῖσ μεθύουσιν ἐνεχείρισε κουφότατον βέλοσ καὶ μαλακώτατον ἀμυντήριον, ὅπωσ, ἐπεὶ τάχιστα παίουσιν, ἥκιστα βλάπτωσι· "δεῖ γὰρ γελοῖα τὰ σφάλματα τοῖσ μεθύουσι ποιεῖν, οὐκ οἰκτρὰ καὶ τραγικὰ καὶ μεγάλασ ἀποτεύξεισ ἔχοντα. "καὶ μήν, ὅπερ ἐστὶ μέγιστον ἐν ταῖσ περὶ τῶν μεγίστων σκέψεσι, τὸν ἐνδεᾶ νοῦ καὶ πραγμάτων ἄπειρον ἕπεσθαι τοῖσ φρονοῦσι καὶ τῶν ἐμπείρων ἀκούειν, ἀφαιρεῖται τοὺσ μεθύοντασ ὁ οἶνοσ· "ὥστε καὶ τοὔνομα γενέσθαι φησὶν ὁ Πλάτων ὅτι οἰέσθαι νοῦν ἔχειν ποιεῖ τοὺσ πίνοντασ· "οὔτε γὰρ ἐλλόγιμοσ οὔτε καλὸσ οὔτε πλούσιοσ οὕτωσ οἰέται, καίπερ οἰόμενοσ, εἶναι τῶν πινόντων ἕκαστοσ, ὡσ φρόνιμοσ· "διὸ καὶ πολύφωνοσ ὁ οἶνόσ ἐστι καὶ λαλιᾶσ ἀκαίρου καὶ φρονήματοσ ἡγεμονικοῦ καταπίμπλησιν, ὡσ οὐκ ἀκούειν ἀλλ’ ἀκούεσθαι μᾶλλον ἡμῖν καὶ ἄγειν οὐχ ἕπεσθαι προσῆκον. "τὰ μὲν εἰσ τοῦτο ῥᾳδίωσ ἄν τισ συναγάγοι·

"δῆλα γάρ ἐστι· "τῶν δ’ ἐναντίων ἀκουστέον, εἴ τισ ἢ νέοσ προσέστηκεν ἢ πρεσβύτεροσ. "τινὰ τοὺσ ἐνδεχομένουσ λόγουσ εὑρεῖν ἐν τῷ παρόντι καιρῷ πρὸσ τὸ πρόβλημα;

"περὶ τούτων μὲν οἰεί καὶ σεαυτὸν ἱκανῶσ ἂν εἰπεῖν πρὸσ ἡμᾶσ, πρὸσ δὲ πραγματικὴν καὶ πολιτικὴν σκέψιν ἀθέτωσ ἔχειν διὰ τὸν οἶνον;

"ἢ τοῦθ’ ὅμοιόν ἐστι τῷ νομίζειν ὅτι ταῖσ ὄψεσιν ὁ πίνων γὰρ εὖ μεταβλέπει, αὖθισ δὲ τοῖσ ὠσὶ παρακούει τῶν ἐντυγχανόντων καὶ διαλεγομένων, τῶν δ’ ᾀδόντων καὶ αὐλούντων ἀκριβῶσ ἀκούει; "ὡσ γὰρ ἐνταῦθα μᾶλλον εἰκόσ ἐστι τῶν γλαφυρῶν τὰ χρειώδη τὴν αἴσθησιν ἐπιστρέφειν, οὕτω καὶ τὴν διάνοιαν. "οὐ θαυμάσαιμί δ̓ ἄν, εἴ τι τῶν φιλοσόφων καὶ περιττῶν ἐκφύγοι παρ’ οἶνον εἰσ δὲ πραγματικὰσ σκέψεισ ἀγομένην, πυκνοῦσθαι καὶ συνίστασθαι τῷ φρονεῖν εἰκόσ ἐστιν ὥσπερ ὁ Φίλιπποσ ἐν Χαιρωνείᾳ πολλὰ ληρῶν ὑπὸ μέθησ καὶ καταγέλαστοσ ὤν, ἅμα τῷ προσπεσεῖν αὐτῷ περὶ σπονδῶν καὶ εἰρήνησ λόγον, ἔστησε τὸ πρόσωπον καὶ συνήγαγε τὰσ ὀφρῦσ, καὶ τὸ ῥεμβῶδεσ καὶ ἀκόλαστον ἐκσοβήσασ εὖ μάλα βεβουλευμένην καὶ νήφουσαν ἔδωκε τοῖσ Ἀθηναίοισ ἀπόκρισιν. "καίτοι τὸ πίνειν τοῦ μεθύειν διαφέρει, καὶ τοὺσ μεθύοντασ ὥστε ληρεῖν οἰόμεθα δεῖν ἀπιόντασ καθεύδειν οἴνῳ δὲ χρωμένουσ ἐπὶ πλέον καὶ διαπίνοντασ, ἄλλωσ νοῦν ἔχοντασ ἄνδρασ, οὐκ ἄξιον δεδιέναι μὴ σφαλῶσι τῷ λογισμῷ καὶ τὴν ἐμπειρίαν ἀποβάλωσιν, ὁρῶντασ ὀρχηστάσ τε καὶ κιθαριστὰσ οὐδέν τι χεῖρον ἐν συμποσίοισ ἢ θεάτροισ πράττοντασ. "ἡ γὰρ ἐμπειρία παροῦσα καὶ τὸ σῶμα ταῖσ,· "ἐνεργείαισ ὀρθούμενον παρέχει καὶ συγκινούμενον ἀσφαλῶσ· "πολλοῖσ δ’ ἰταμότητα θάρσουσ συνεργὸν ὁ ἄκρατοσ, οὐ βδελυρὰν οὐδ’ ἄκρατον ἀλλ’ εὔχαριν καὶ πιθανὴν, προστίθησιν ὥσπερ καὶ τὸν Αἰσχύλον ἱστοροῦσι τὰσ τραγῳδίασ ἐμπίνοντα ποιεῖν, καὶ οὐχ, ὡσ Γοργίασ εἶπεν, ἓν τῶν δραμάτων αὐτοῦ μεστὸν Ἄρεοσ εἶναι, τοὺσ ἕπτ’ ἐπὶ Θήβασ, ἀλλὰ πάντα Διονύσου. "θερμαντικόσ γὰρ ὢν κατὰ τὸν Πλάτωνα τῆσ ψυχῆσ μετὰ τοῦ σώματοσ ὁ οἶνοσ εὔδρομον τὸ σῶμα ποιεῖ καὶ πόρουσ ῥήγνυσι φαντασιῶν ἐφελκομένων μετὰ τοῦ θαρρεῖν τὸν λόγον· "ἔνιοι γὰρ εὑρετικὴν φύσιν ἔχοντεσ, ἐν δὲ τῷ νήφειν ἀτολμοτέραν καὶ πεπηγυῖαν, ὅταν εἰσ τὸ πίνειν ἔλθωσιν, ὥσπερ ὁ λιβανωτόσ, ὑπὸ θερμότητοσ ἀναθυμιῶνται. "τὸν δὲ δὴ φόβον οὐδενὸσ ἧττον ἐμποδὼν ὄντα βουλευομένοισ ἐξελαύνει, καὶ πολλὰ τῶν ἄλλων παθῶν ἀφιλότιμα καὶ ἀγεννῆ κατασβέννυσι, καὶ τὸ κακόηθεσ καὶ τὸ ὓπουλον ὥσπερ τινὰσ διπλόασ ἀναπτύσσει τῆσ ψυχῆσ, καὶ παντὸσ ἤθουσ καὶ πάθουσ ποιεῖ καταφάνειαν ἐν τοῖσ λόγοισ· "ἔστι δὲ παρρησίασ καὶ δι’ αὐτὴν ἀληθείασ γονιμώτατοσ. "ἧσ μὴ παρούσησ, οὐδὲν ἐμπειρίασ οὐδ’ ἀγχινοίασ ὄφελοσ. "ἀλλὰ πολλοὶ τῷ ἐπιόντι χρώμενοι μᾶλλον κατορθοῦσιν ἢ εἰ κρύπτουσιν ἐπιβούλωσ καὶ πανούργωσ τὸ παριστάμενον. "οὐδὲν οὖν δεῖ δεδιέναι κινοῦντα τὰ πάθη τὸν οἶνον· "κινεῖ γὰρ οὐ τὰ φαυλότατα, πλὴν ἐν τοῖσ κακίστοισ, ὧν οὐδέποτε νήφει τὸ βουλευόμενον· "ἀλλ’ ὥσπερ τὰ κουρεῖα Θεόφραστοσ εἰώθει καλεῖν ἀοίνα συμπόσια διὰ τὴν λαλιάν, οὕτωσ ἀοίνοσ ἀεὶ μέθη καὶ σκυθρωπὴ ταῖσ τῶν ἀπαιδεύτων ἐνοικεῖ ψυχαῖσ, ἐπιταραττομένη ὑπ’ ὀργῆσ τινοσ ἢ δυσμενείασ ἢ φιλονεικίασ ἢ ἀνελευθερίασ· "ὧν ὁ οἶνοσ ἀμβλύνων τὰ πολλὰ μᾶλλον ἢ παροξύνων οὐκ ἄφρονασ οὐδ’ ἠλιθίουσ ἀλλ’ ἁπλοῦσ ποιεῖ καὶ ἀπανούργουσ, οὐδὲ παρορατικοὺσ τοῦ συμφέροντοσ ἀλλὰ τοῦ καλοῦ προαιρετικούσ. οἱ δὲ τὴν πανουργίαν δεινότητα καὶ φρόνησιν ἡγούμενοι τὴν ψευδοδοξίαν καὶ ἀνελευθερίαν, εἰκότωσ ἀβελτέρουσ ἀποφαίνουσι τοὺσ ἐν οἴνῳ λέγοντασ ἀφελῶσ καὶ ἀδόλωσ τὸ φαινόμενον. "τοὐναντίον δ’ οἱ παλαιοὶ τὸν θεὸν Ἐλευθερᾶ καὶ Λύσιον ἐκάλουν καὶ μαντικῆσ πολλὴν ἔχειν ἡγοῦντο μοῖραν, οὐ διὰ τὸ βακχεύσιμον καὶ μανιῶδεσ ὥσπερ Εὐριπίδησ εἶπεν, ἀλλ’ ὅτι τὸ δουλοπρεπὲσ καὶ περιδεὲσ καὶ ἄπιστον ἐξαιρῶν καὶ ἀπολύων τῆσ ψυχῆσ ἀληθείᾳ καὶ παρρησίᾳ χρῆσθαι πρὸσ ἀλλήλουσ δίδωσιν.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Plutarch, Quaestiones Convivales, book 7, Εἰ καλῶσ ἐποίουν βουλευόμενοι παρὰ πότον.

(플루타르코스, Quaestiones Convivales, book 7, Εἰ καλῶσ ἐποίουν βουλευόμενοι παρὰ πότον.)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION