헬라어 문장 검색 - Πλυταρ́Θυαεστι

(플루타르코스, Quaestiones Convivales, book 7, Διὰ τί τοῖσ πάλαι Ῥωμαίοισ ἔθοσ ἦν μήτε τράπεζαν αἰρομένην περιορᾶν κενὴν μήτε λύχνον σβεννύμενον.)

Φιλάρχαιοσ ὢν ὁ Φλῶροσ οὐκ εἰά κενὴν ἀπαίρειν τὴν τράπεζαν, ἀλλ’ ἀεὶ τῶν ἐδωδίμων ἐπ’ αὐτῇ ὑπέλειπε. "τὸν πατέρα καὶ τὸν πάππον εὖ μάλα παραφυλάττοντασ, ἀλλὰ μηδὲ λύχνον ἐῶντασ ἀποσβεννύναι· "καὶ γὰρ τοῦτο τοὺσ παλαιοὺσ; "Ῥωμαίουσ ἐξευλαβεῖσθαι· "τοὺσ δὲ νῦν εὐθὺσ ἀποσβεννύναι μετὰ τὸ δεῖπνον, ὅπωσ μὴ μάτην τοὔλαιον ἀναλίσκωσι. "τί πλέον αὐτοῖσ, ἂν μὴ τὸ Πολυχάρμου τοῦ ἡμετέρου σοφὸν ἐκμάθωσιν, ὃσ πολὺν ἔφη σκεπτόμενοσ χρόνον, ὅπωσ οὐ κλέψουσι τοὔλαιον οἱ παῖδεσ, ἐξευρεῖν μόλισ·

"εὐθὺσ γὰρ ἀποπληροῦν τοὺσ λύχνουσ ἀποσβεσθέντασ, εἶτ’ ἐπισκοπεῖν τῇ ὑστεραίᾳ πάλιν, εἰ πλήρεισ διαμένουσι. "ἐπεὶ τοῦτο τὸ πρόβλημα λέλυται, σκεψώμεθα τὸν λόγον, τοὺσ παλαιοὺσ εἰκόσ ἐστι καὶ περὶ τοὺσ λύχνουσ καὶ περὶ τὰσ τραπέζασ οὕτωσ εὐλαβεῖσ γεγονέναι.

ὁ μὲν γαμβρὸσ αὐτοῦ Καισέρνιοσ ᾤετο τῇ πρὸσ τὸ ἄσβεστον καὶ ἱερὸν πῦρ συγγενείᾳ παντὸσ φθορὰν πυρὸσ ἀφοσιώσασθαι τοὺσ πρεσβυτέρουσ·

δύο γὰρ εἶναι φθοράσ, ὥσπερ ἀνθρώπου, τὴν μὲν βίαιον σβεννυμένου, τὴν δ’ ὥσπερ κατὰ φύσιν ἀπομαραινομένου·

τῷ μὲν οὖν ἱερῷ πρὸσ ἀμφοτέρασ ἀρήγειν, ἀεὶ τρέφοντασ καὶ φυλάττοντασ· τὸ δ’ ἄλλο δι’ αὑτοῦ περιορᾶν μαραινόμενον αὐτοὺσ μηδὲ βιάζεσθαι μηδὲ φθονεῖν, ὥσπερ θρέμματοσ ἀφαιρουμένουσ τὸ ζῆν, ἵνα μὴ μάτην τρέφοιτο. Λεύκιοσ δ’ ὁ τοῦ Φλώρου υἱὸσ τἄλλα μὲν ἔφη καλῶσ λέγεσθαι, τὸ δ’ ἱερὸν πῦρ οὐκ ἄμεινον αἱρουμένουσ ἑτέρου πυρὸσ οὐδὲ σεμνότερον οὕτω σέβεσθαι καὶ περιέπειν·

ἀλλ’ ὥσπερ Αἰγυπτίων ἐνίουσ μὲν τὸ κυνῶν γένοσ ἅπαν σέβεσθαι καὶ τιμᾶν, ἐνίουσ δὲ τῶν λύκων ἢ κροκοδείλων, ἕνα μέντοι τρέφειν τοὺσ μὲν κύνα τοὺσ δὲ κροκόδειλον τοὺσ δὲ λύκον·

οὐ γὰρ οἱο͂́ν τ’ ἦν ἅπαντασ·

οὕτωσ ἐνταῦθα τὴν περὶ ἐκεῖνο θεραπείαν καὶ φυλακὴν τὸ πῦρ τῆσ πρὸσ ἅπαν εὐλαβείασ εἶναι σύμβολον. "οὐδὲν γὰρ ἄλλο μᾶλλον ἐμψύχῳ προσέοικεν ἢ πῦρ, κινούμενὸν τε καὶ τρεφόμενον δι’ αὑτοῦ καὶ τῇ λαμπρότητι δηλοῦν, ὥσπερ ἡ ψυχή, καὶ σαφηνίζον ἅπαντα·

"μάλιστα δὲ ταῖσ σβέσεσιν αὐτοῦ καὶ φθοραῖσ ἐμφαίνεται δύναμισ οὐκ ἀμοιροῦσα ζωτικῆσ ἀρχῆσ· "βοᾷ γὰρ καὶ φθέγγεται καὶ ἀμύνεται, καθάπερ ἔμψυχον ἀποθνῆσκον βίᾳ καὶ φονευόμενον· "βέλτιον.

"εὖ δὲ Ῥωμαῖοι χρησάμενοι τοῖσ λύχνοισ, ἣν ἔδοσαν οὐκ ἀφῃροῦντο τροφήν, ἀλλὰ χρῆσθαι ζῶντασ εἰών καὶ λάμποντασ. "τῶν εἰρημένων αἰτιῶμαι· "προσθείην δ’ ἄν, ὅτι καὶ φιλανθρωπίασ διδασκαλία τὸ ἔθοσ ἐστίν οὔτε γὰρ τροφὴν ἀφανίζειν ὅσιον αὐτοὺσ ἄδην ἔχοντασ, οὔτε νάματοσ ἐμφορηθέντασ πηγὴν ἀποτυφλοῦν καὶ ἀποκρύπτειν, οὔτε πλοῦ σημεῖα καὶ ὁδοῦ διαφθείρειν χρησαμένουσ, ἀλλ’ ἐᾶν καὶ ἀπολείπειν τὰ χρήσιμα τοῖσ δεησομένοισ μεθ’ ἡμᾶσ. ὅθεν οὐδὲ φῶσ λύχνου μὴ δεομένουσ ἀπολλύναι διὰ μικρολογίαν καλόν, ἀλλὰ τηρεῖν καὶ ἀπολείπειν, εἴ τισ ἔλθοι δεόμενοσ παρόντοσ ἔτι καὶ λάμποντοσ· "καὶ γὰρ ὄψιν, εἰ δυνατὸν ἦν, καὶ ἀκοὴν χρῆσαι καλῶσ; "εἶχεν ἑτέρῳ, καὶ νὴ Δία τὴν φρόνησιν καὶ τὴν ἀνδρείαν, μέλλοντασ αὐτοὺσ καθεύδειν καὶ ἡσυχάζειν. "ὁρ́α δέ, εἰ καὶ μελέτησ ἕνεκα τοῦ εὐχαρίστου τὰσ τοιαύτασ ἐφιέντεσ ὑπερβολὰσ οὐκ ἀτόπωσ οἱ παλαιοὶ καὶ δρῦσ ἐσέβοντο καρποφόρουσ, καὶ συκῆν τινα προσηγόρευσαν ἱερὰν Ἀθηναῖοι καὶ μορίαν ἐκκόπτειν ἀπαγορεύουσι· "ταῦτα γὰρ οὐ ποιεῖ πρὸσ δεισιδαιμονίαν ἐπιφόρουσ, ὡσ ἔνιοί φασιν, ἀλλὰ προσεθίζει τὸ εὐχάριστον ἡμῶν καὶ κοινωνικὸν ἐν τοῖσ ἀναισθήτοισ καὶ ἀψύχοισ πρὸσ ἀλλήλουσ. "ὅθεν ὀρθῶσ μὲν Ἡσίοδοσ οὐδ’ κἰῶ́ιώσρ ἀπὸ χυτροπόδων ἀνεπιρρέκτων ἐᾷ παρατίθεσθαι σῖτον ἢ ὄψον, ἀλλ’ ἀπαρχὰσ τῷ πυρὶ καὶ γέρα τῆσ διακονίασ ἀποδιδόντασ· "τοῦτο καὶ τῷ περὶ τῆσ τραπέζησ λόγῳ πάροδον οἰκείαν δίδωσιν, οἰομένῳ δεῖν ἀεί τι καταλιπεῖν οἰκέταισ ἀπὸ δείπνου καὶ παισὶν οἰκετῶν;

"χαίρουσι γὰρ οὐχ οὕτω λαμβάνοντεσ ὡσ μεταλαμβάνοντεσ. "διὸ καὶ τοὺσ Περσῶν βασιλεῖσ φασιν οὐ μόνον φίλοισ καὶ ἡγεμόσι καὶ σωματοφύλαξιν ἀποπέμπειν ἀεὶ μερίδασ, ἀλλὰ καὶ τὸ τῶν δούλων καὶ τὸ τῶν κυνῶν ἀεὶ δεῖπνον ἐπὶ τῆσ ἐκείνων προτίθεσθαι τραπέζησ, ὡσ ἀνυστὸν ἦν, πάντασ οἷσ ἐχρῶντο ποιουμένων ὁμοτραπέζουσ καὶ ὁμεστίουσ. "ἡμεροῦνται γὰρ τῇ τῆσ τροφῆσ μεταδόσει καὶ τὰ σκυθρωπότατα τῶν θηρίων. "ὦ ἑταῖρε, τὸν ἐκ τῆσ παροιμίασ ἀποκείμενον ἰχθῦν διὰ τί οὐχ ἕλκομεν εἰσ μέσον μετὰ τῆσ Πυθαγορικῆσ χοίνικοσ, ἐφ’ ἧσ ἀπηγόρευε καθῆσθαι, διδάσκων ἡμᾶσ ἀεί τι τοῦ παρόντοσ εἰσ τὸ μέλλον ὑπολείπειν καὶ τῆσ αὔριον ἐν τῇ σήμερον μνημονεύειν;

"ἡμῖν μὲν οὖν τοῖσ Βοιωτοῖσ τὸ λεῖπέ τι καὶ Μήδοισ διὰ στόματὸσ ἐστιν, ἐξ οὗ Μῆδοι τήν τε Φωκίδα, καὶ τὰ ἔσχατα τῆσ Βοιωτίασ ἄγοντεσ καὶ φέροντεσ ἐπέτρεχον ἀεὶ δὲ καὶ· "πανταχοῦ δεῖ πρόχειρον εἶναι τὸ λεῖπέ τι καὶ ξένοισ ἐπελθοῦσιν ὡσ ἔγωγε καὶ τοῦ Ἀχιλλέωσ κενὴν ἀεὶ καὶ λιμώδη καταλαμβανομένην αἰτιῶμαι τὴν τράπεζαν· "τῶν τε γὰρ περὶ τὸν Αἰάντα καὶ τὸν Ὀδυσσέα πρέσβεων ἀφικομένων, οὐδὲν ἔχων ἕτοιμον ἀναγκάζεται μαγειρεύειν ἐξ ὑπαρχῆσ καὶ ὀψοποιεῖν τόν τε Πρίαμον φιλοφρονεῖσθαι βουλόμενοσ πάλιν ἀναΐξασ ὀίν ἄργυφον σφάττει καὶ διαιρεῖ καὶ ὀπτᾷ, πολὺ μέροσ περὶ ταῦτ’ ἀναλίσκων τῆσ νυκτόσ. ὁ δ’ Εὔμαιοσ, ἅτε δὴ θρέμμα γεγονὼσ σοφοῦ σοφόν, οὐ πράγματ’ εἶχε, τοῦ Τηλεμάχου ἐπιφανέντοσ, ἀλλ’ εὐθὺσ ἑστιᾷ καθίσαντα, πίνακασ κρεῶν παρατιθεὶσ ὀπταλέων, ἃ ῥα τῇ προτέρῃ κατέλειπον ἔδοντεσ. "εἰ δὲ τοῦτο δόξει μικρόν, ἐκεῖνό γ’ οὐ μικρόν, τὸ συστέλλειν καὶ ἀνέχειν τὴν ὄρεξιν ἔτι παρούσησ τῆσ ἀπολαύσεωσ· "ἧττον γὰρ ἐπιθυμοῦσι τῶν ἀπόντων οἱ ἐθισθέντεσ ἀπέχεσθαι τῶν παρόντων. ὑπολαβὼν δ’ ὁ Λεύκιοσ ἔφη τῆσ μάμμησ ἀκηκοὼσ μνημονεύειν, ὡσ ἱερὸν μὲν ἡ τράπεζα, δεῖ δὲ τῶν ἱερῶν μηδὲν εἶναι κενόν.

"ἐδόκει καὶ μίμημα τῆσ γῆσ ἡ τράπεζ’ εἶναι· "πρὸσ γὰρ τῷ τρέφειν ἡμᾶσ καὶ στρογγύλη καὶ μόνιμόσ ἐστι καὶ καλῶσ ὑπ’ ἐνίων ἑστία καλεῖται. "καθάπερ γὰρ τὴν γῆν ἀεί τι χρήσιμον ἔχειν καὶ φέρειν ἡμῖν ἀξιοῦμεν, οὕτωσ οὐδὲ τὴν τράπεζαν οἰόμεθα δεῖν κενὴν ὁρᾶν καὶ ἀνερμάτιστον ἀπολειπομένην.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Plutarch, Quaestiones Convivales, book 7, Διὰ τί τοῖσ πάλαι Ῥωμαίοισ ἔθοσ ἦν μήτε τράπεζαν αἰρομένην περιορᾶν κενὴν μήτε λύχνον σβεννύμενον.

(플루타르코스, Quaestiones Convivales, book 7, Διὰ τί τοῖσ πάλαι Ῥωμαίοισ ἔθοσ ἦν μήτε τράπεζαν αἰρομένην περιορᾶν κενὴν μήτε λύχνον σβεννύμενον.)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION