Plutarch, Quaestiones Romanae, section 112

(플루타르코스, Quaestiones Romanae, section 112)

"διὰ τίνα δ’ αἰτίαν οὐδὲ κιττοῦ θιγεῖν ἐφεῖτο τῷ ἱερεῖ τοῦ Διόσ, οὐδ’ ὁδὸν διελθεῖν ἀναδενδράδοσ ἄνωθεν διατεταμένησ; οὐ ταῦτα τῶν Πυθαγορικῶν δεδιότων καὶ φυλαττομένων ἀλλ’ ἕτερα τούτοισ ἀπαγορευόντων; καὶ γὰρ τὸ ὑπ’ ἄμπελον ὑποπορεύεσθαι τὴν ἀναφορὰν ἐπὶ τὸν οἶνον εἶχεν, ὡσ οὐ θεμιτὸν τῷ ἱερεῖ μεθύσκεσθαι. τῶν γὰρ μεθυσκομένων ὑπὲρ κεφαλῆσ ὁ οἶνόσ ἐστι καὶ πιέζονται καὶ ταπεινοῦνται, δέον ὑπερτέρουσ εἶναι καὶ κρατεῖν ἀεὶ τῆσ ἡδονῆσ ταύτησ ἀλλὰ μὴ κρατεῖσθαι. τὸν δὲ κιττὸν πότερον ὡσ ἄκαρπον καὶ ἄχρηστον ἀνθρώποισ, ἀδρανῆ δὲ καὶ δι’ ἀσθένειαν ἑτέρων ὀχούντων δεόμενον, σκιᾷ δὲ καὶ χλωρότητοσ ὄψει γοητεύοντα τοὺσ πολλούσ, οὐκ ᾤοντο δεῖν ἀσύμβολον ἐν ταῖσ οἰκίαισ μάτην ἐντρέφεσθαι καὶ περιπλέκεσθαι, βλαβερὸν ὄντα τοῖσ προσδεχομένοισ φυτοῖσ;

ἢ ὡσ τῆσ γῆσ ἐχόμενον;

διὸ τῶν μὲν ὀλυμπίων ἱερῶν εἴργεται, καὶ οὔτ’ ἐν Ἥρασ Ἀθήνησιν οὔτε Θήβησιν ἐν Ἀφροδίτησ ἴδοι τισ ἂν κιττόν· Ἀγριωνίοισ δὲ καὶ Νυκτελίοισ, ὧν τὰ πολλὰ διὰ σκότουσ δρᾶται, πάρεστιν. ἢ καὶ τοῦτο συμβολικὴ θιάσων καὶ βακχευμάτων ἀπαγόρευσισ ἦν; μανίασ ἔχων ἐγερτικὸν καὶ παρακινητικὸν ἐξίστησι καὶ ταράττει, καὶ ὅλωσ ἀοίνον ἐπάγει μέθην καὶ χαρὰν τοῖσ ἐπισφαλῶσ πρὸσ ἐνθουσιασμὸν ἔχουσι.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION