헬라어 문장 검색 - Πλυταρ́Νονποσσ́22́

(플루타르코스, Non posse suaviter vivi secundum Epicurum, section 22)

καὶ μὴν μετά γε τοὺσ πονηροὺσ καὶ τοὺσ πολλοὺσ; τρίτον ἤδη σκεψώμεθα, τὸ βέλτιστον ἀνθρώπων καὶ θεοφιλέστατον γένοσ ἐν ἡλίκαισ εἰσὶν ἡδοναῖσ, καθαραῖσ περὶ θεοῦ δόξαισ συνόντεσ, ὡσ πάντων μὲν ἡγεμὼν ἀγαθῶν πάντων δὲ πατὴρ καλῶν ἐκεῖνόσ ἐστι, καὶ φαῦλον οὐδὲν αὐτῷ ποιεῖν θέμισ ὥσπερ οὐδὲ πάσχειν. ἀγαθὸσ γάρ ἐστιν, ἀγαθῷ δὲ περὶ οὐδενὸσ ἐγγίνεται φθόνοσ, οὔτε φόβοσ οὔτε ὀργὴ οὔτ’ μῖσοσ·

οὐδὲ γὰρ θερμοῦ τὸ ψύχειν ἀλλὰ τὸ θερμαίνειν, ὥσπερ οὐδ’ ἀγαθοῦ τὸ βλάπτειν·

ὀργὴ,δὲ χάριτοσ καὶ χόλοσ εὐμενείασ καὶ τοῦ φιλανθρώπου καὶ φιλόφρονοσ τὸ δυσμενὲσ;

καὶ ταρακτικὸν ἀπωτάτω τῇ φύσει τέτακται· τὰ μὲν γὰρ ἀρετῆσ καὶ δυνάμεωσ τὰ δ’ ἀσθενείασ ἐστὶ καὶ φαυλότητοσ.

οὐ τοίνυν ὀργαῖσ καὶ χάρισι συνέχεται τὸ θεῖον ἅμα, ὅτι χαρίζεσθαι καὶ βοηθεῖν πέφυκεν, ὀργίζεσθαι δὲ καὶ κακῶσ ποιεῖν οὐ πέφυκεν· ὁ δὲ Μειλίχιοσ ὁ δ’ Ἀλεξίκακοσ, ὁ δ’ Ἀπόλλων κατεκρίθη θνατοῖσ ἀγανώτατοσ ἔμμεν ὡσ;

Πίνδαρόσ φησι.

"πάντα δὲ τῶν θεῶν κατὰ τὸν Διογένην, καὶ κοινὰ τὰ τῶν φίλων καὶ φίλοι τοῖσ θεοῖσ οἱ ἀγαθοί· "καὶ τὸν θεοφιλῆ μή τι εὖ πράττειν ἢ θεοφιλῆ μὴ εἶναι τὸν σώφρονα καὶ δίκαιον ἀδύνατόν ἐστιν. ἔχειν ἐκκόπτοντασ ἑαυτῶν ἡδονὴν καὶ χαρὰν τοσαύτην, ὅση πάρεστι τοῖσ οὕτω διακειμένοισ πρὸσ τὸ δαιμόνιον ἡμῖν;

ἢ τῷ μὲν Ἐπικούρῳ καὶ Μητρόδωροσ καὶ Πολύαινοσ καὶ Ἀριστόβουλοσ ἐκθάρσημα καὶ γῆθοσ ἦσαν, ὧν τοὺσ πλείστουσ θεραπεύων νοσοῦντασ ἢ καταθρηνῶν ἀποθνήσκοντασ διετέλεσε·

Λυκοῦργοσ δ’ ὑπὸ τῆσ Πυθίασ προσαγορευθεὶσ Ζηνὶ φίλοσ καὶ πᾶσιν Ὀλύμπια δώματ’ ἔχουσι καὶ Σωκράτησ οἰόμενοσ αὑτῷ διαλέγεσθαι τὸ δαιμόνιον ὑπ’ εὐμενείασ, καὶ Πίνδαροσ ἀκούων ὑπὸ τοῦ Πανὸσ ᾄδεσθαί τι μέλοσ ὧν αὐτὸσ ἐποίησε μετρίωσ ἔχαιρεν; ἢ Φορμίων τοὺσ Διοσκόρουσ ἢ τὸν Ἀσκληπιὸν Σοφοκλῆσ ξενίζειν αὐτόσ τε πειθόμενοσ καὶ τῶν ἄλλων οὕτωσ ἐχόντων διὰ τὴν γενομένην ἐπιφάνειαν;

ἃ δ’ Ἑρμογένησ ἐφρόνει περὶ τῶν θεῶν, ἄξιόν ἐστιν αὐτοῖσ ὀνόμασι διαμνημονεῦσαι·

"οἱ πάντα μὲν εἰδότεσ πάντα δὲ δυνάμενοι θεοί, οὕτω μοι φίλοι εἰσίν, ὡσ διὰ τὸ ἐπιμελεῖσθαί μου οὔποτε λήθω αὐτοὺσ οὔτε νυκτὸσ οὔθ’ ἡμέρασ οὔθ’ ὅποι ἂν ὁρμῶμαι οὔθ’ ὅ τι ἂν μέλλω πράττειν διὰ δὲ τὸ προειδέναι καὶ ὅ τι ἐξ ἑκάστου ἀποβήσεται σημαίνουσι, πέμποντεσ ἀγγέλουσ, φήμασ καὶ ἐνύπνια καὶ οἰωνούσ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Plutarch, Non posse suaviter vivi secundum Epicurum, section 22

(플루타르코스, Non posse suaviter vivi secundum Epicurum, section 22)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION