Plutarch, Marcellus, chapter 20

(플루타르코스, Marcellus, chapter 20)

τῶν δὲ Ῥωμαίων τοῖσ ἐκτὸσ ἀνθρώποισ δεινῶν μὲν εἶναι πόλεμον μεταχειρίσασθαι καὶ φοβερῶν εἰσ χεῖρασ ἐλθεῖν νομιζομένων, εὐγνωμοσύνησ δὲ καὶ φιλανθρωπίασ καὶ ὅλωσ πολιτικῆσ ἀρετῆσ ὑποδείγματα μὴ δεδωκότων, πρῶτοσ δοκεῖ τότε Μάρκελλοσ ὑποδεῖξαι τοῖσ Ἕλλησι δικαιοτέρουσ Ῥωμαίουσ, οὕτω γὰρ ἐχρῆτο τοῖσ συμβάλλουσι καὶ τοσαῦτα καὶ πόλεισ καὶ ἰδιώτασ εὐεργέτησεν ὥστε, εἴ τι περὶ Ἔνναν ἢ Μεγαρεῖσ ἢ Συρακουσίουσ ἔργον ἦν εἰργασμένον οὐκ ἐπιεικὲσ αὐτοῖσ, τοῦτο τῶν πεπονθότων αἰτίᾳ μᾶλλον ἢ τῶν πεποιηκότων δοκεῖν γεγονέναι. μνησθήσομαι δὲ ἑνὸσ ἀπὸ πολλῶν, πόλισ ἐστι τῆσ Σικελίασ Ἐγγύϊον οὐ μεγάλη, ἀρχαία δὲ πάνυ καὶ διὰ θεῶν ἐπιφάνειαν ἔνδοξοσ, ἃσ καλοῦσι Ματέρασ.

ἵδρυμα λέγεται Κρητῶν γενέσθαι τὸ ἱερόν καὶ λόγχασ τινὰσ ἐδείκνυσαν καὶ κράνη χαλκᾶ, τὰ μὲν ἔχοντα Μηριόνου, τὰ δὲ Οὐλίξου, τουτέστιν Ὀδυσσέωσ, ἐπιγραφάσ, ἀνατεθεικότων ταῖσ θεαῖσ.

ταύτην προθυμότατα καρχηδονίζουσαν Νικίασ, ἀνὴρ πρῶτοσ τῶν πολιτῶν, ἔπειθε μεταθέσθαι πρὸσ Ῥωμαίουσ, ἀναφανδὸν ἐν ταῖσ ἐκκλησίαισ παρρησιαζόμενοσ καὶ κακῶσ φρονοῦντασ ἐξελέγχων τοὺσ ὑπεναντίουσ. οἱ δὲ φοβούμενοι τὴν δύναμιν αὐτοῦ καὶ τὴν δόξαν ἐβουλεύσαντο συναρπάσαι καὶ παραδοῦναι τοῖσ Φοίνιξιν.

γεγονότων δὲ τῶν πρὸσ τὴν σύλληψιν ἑτοίμων ἦν μὲν ἐκκλησία τῶν πολιτῶν, ὁ δὲ Νικίασ μεταξύ τι λέγων καὶ συμβουλεύων πρὸσ τὸν δῆμον ἐξαίφνησ ἀφῆκεν εἰσ τὴν γῆν τὸ σῶμα, καὶ μικρὸν διαλιπών, οἱο͂ν εἰκὸσ, ἡσυχίασ σὺν ἐκπλήξει γενομένησ, τὴν κεφαλὴν ἐπάρασ καὶ περιενεγκὼν, ὑποτρόμῳ φωνῇ καὶ βαρείᾳ, κατὰ μικρὸν συντείνων καὶ παροξύνων τὸν ἦχον, ὡσ ἑώρα φρίκῃ καὶ σιωπῇ κατεχόμενον τὸ θέατρον, ἀπορρίψασ τὸ ἱμάτιον καὶ περιρρηξάμενοσ τὸν χιτωνίσκον, ἡμίγυμνοσ ἀναπηδήσασ ἔθεε πρὸσ τὴν ἔξοδον τοῦ θεάτρου, βοῶν ὑπὸ τῶν Ματέρων ἐλαύνεσθαι.

μηδενὸσ δὲ τολμῶντοσ ἅψασθαι μηδὲ ἀπαντῆσαι διὰ δεισιδαιμονίαν, ἀλλ’ ἐκτρεπομένων, ἐπὶ τὰσ πύλασ ἐξέδραμεν, οὔτε φωνῆσ τινοσ οὔτε κινήσεωσ πρεπούσησ δαιμονῶντι καὶ παραφρονοῦντι φεισάμενοσ.

ἡ δὲ γυνὴ συνειδυῖα καὶ συντεχνάζουσα τῷ ἀνδρί, λαβοῦσα τὰ παιδία πρῶτον μὲν ἱκέτισ προσεκυλινδεῖτο τοῖσ μεγάροισ τῶν θεῶν, ἔπειτα πλανώμενον ἐκεῖνον προσποιουμένη ζητεῖν κωλύοντοσ οὐδενὸσ ἀσφαλῶσ ἀπῆλθεν ἐκ τῆσ πόλεωσ, καὶ διεσώθησαν μὲν οὕτωσ εἰσ Συρακούσασ πρὸσ Μάρκελλον ἐπεὶ δὲ πολλὰ τοὺσ Ἐγγυϊούσ ὑβρίσαντασ καὶ πλημμελήσαντασ ἐλθὼν Μάρκελλοσ ἔδησε πάντασ ὡσ τιμωρησόμενοσ, ὁ δὲ Νικίασ ἐδάκρυσε παρεστώσ, τέλοσ δὲ χειρῶν καὶ γονάτων ἁπτόμενοσ παρῃτεῖτο τοὺσ πολίτασ, ἀπὸ τῶν ἐχθρῶν ἀρξάμενοσ, ἐπικλασθεὶσ ἀφῆκε πάντασ καὶ τὴν πόλιν οὐδὲν ἠδίκησε, τῷ δὲ Νικίᾳ χώραν τε πολλὴν καὶ δωρεὰσ πολλὰσ ἔδωκε. ταῦτα μὲν οὖν Ποσειδώνιοσ ὁ φιλόσοφοσ ἱστόρησε.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION