Plutarch, Marcellus, chapter 2

(플루타르코스, Marcellus, chapter 2)

Μάρκελλοσ δὲ πρὸσ οὐδὲν μὲν ἦν μάχησ εἶδοσ ἀργὸσ οὐδὲ ἀνάσκητοσ, αὐτὸσ δ’ ἑαυτοῦ κράτιστοσ ἐν τῷ μονομαχεῖν γενόμενοσ οὐδεμίαν πρόκλησιν ἔφυγε, πάντασ δὲ τοὺσ προκαλεσαμένουσ ἀπέκτεινεν. ἐν δὲ Σικελίᾳ τὸν ἀδελφὸν Ὀτακίλιον κινδυνεύοντα διέσωσεν ὑπερασπίσασ καὶ ἀποκτείνασ τοὺσ ἐπιφερομένουσ, ἀνθ’ ὧν ὄντι μὲν ἔτι νέῳ στέφανοι καὶ γέρα παρὰ τῶν στρατηγῶν ἦσαν, εὐδοκιμοῦντα δὲ μᾶλλον ἀγορανόμον μὲν ἀπέδειξε τῆσ ἐπιφανεστέρασ τάξεωσ ὁ δῆμοσ, οἱ δὲ ἱερεῖσ αὔγουρα. τοῦτο δ’ ἐστὶν ἱερωσύνησ εἶδοσ, ᾧ μάλιστα τὴν ἀπ’ οἰωνῶν μαντικὴν ἐπιβλέπειν καὶ παραφυλάττειν νόμοσ δέδωκεν.

ἠναγκάσθη δὲ ἀγορανομῶν δίκην ἀβούλητον εἰσενεγκεῖν.

ἦν γὰρ αὐτῷ παῖσ ὁμώνυμοσ ἐν ὡρ́ᾳ, τὴν ὄψιν ἐκπρεπήσ, οὐχ ἧττον δὲ τῷ σωφρονεῖν καὶ πεπαιδεῦσθαι περίβλεπτοσ ὑπὸ τῶν πολιτῶν τούτῳ Καπετωλῖνοσ ὁ τοῦ Μαρκέλλου συνάρχων, ἀσελγὴσ ἀνὴρ καὶ θρασύσ, ἐρῶν λόγουσ προσήνεγκε. τοῦ δὲ παιδὸσ τὸ μὲν πρῶτον αὐτοῦ καθ’ ἑαυτὸν ἀποτριψαμένου τὴν πεῖραν, ὡσ δὲ αὖθισ ἐπεχείρησε κατειπόντοσ πρὸσ τὸν πατέρα, βαρέωσ ἐνεγκὼν ὁ Μάρκελλοσ προσήγγειλε τῇ βουλῇ τὸν ἄνθρωπον. ὁ δὲ πολλὰσ μὲν ἀποδράσεισ καὶ παραγραφὰσ ἐμηχανᾶτο, τοὺσ δημάρχουσ ἐπικαλούμενοσ, ἐκείνων δὲ μὴ προσδεχομένων τὴν ἐπίκλησιν ἀρνήσει τὴν αἰτίαν ἔφευγε, καὶ μάρτυροσ οὐδενὸσ τῶν λόγων γεγονότοσ ἔδοξε μεταπέμπεσθαι τὸν παῖδα τῇ βουλῇ, παραγενομένου δ’ ἰδόντεσ ἐρύθημα καὶ δάκρυον καὶ μεμιγμένον ἀπαύστῳ τῷ θυμουμένῳ τὸ αἰδούμενον, οὐδενὸσ ἄλλου δεηθέντεσ τεκμηρίου κατεψηφίσαντο καὶ χρήμασιν ἐζημίωσαν Καπετωλῖνον, ἐξ ὧν ὁ Μάρκελλοσ ἀργυρᾶ λοιβεῖα ποιησάμενοσ τοῖσ θεοῖσ καθιέρωσεν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION