Plutarch, chapter 18 1:

ταῦτα τοῦ Εὐμενοῦσ λέγοντοσ τὸ μὲν ἄλλο πλῆθοσ ἄχθει κατείχετο καὶ κλαυθμὸσ ἦν, οἱ δὲ ἀργυράσπιδεσ ἄγειν ἐβόων καὶ μὴ φλυαροῦντι προσέχειν οὐ γὰρ εἶναι δεινόν εἰ Χερρονησίτησ ὄλεθροσ οἰμώξεται μυρίοισ γυμνάσασ πολέμοισ Μακεδόνασ, ἀλλ’ εἰ τῶν Ἀλεξάνδρου καὶ Φιλίππου στρατιωτῶν οἱ κράτιστοι τοσαῦτα καμόντεσ ἐν γήρᾳ στέρονται τῶν ἐπάθλων καὶ τροφὴν παρ’ ἑτέρων λαμβάνουσιν, αἱ δὲ γυναῖκεσ αὐτῶν ἤδη τρίτην νύκτα τοῖσ πολεμίοισ συγκαθεύδουσιν. ἅμα δὲ ἦγον αὐτὸν ἐπιταχύνοντεσ.