Plutarch, chapter 18

(플루타르코스, chapter 18)

ταῦτα τοῦ Εὐμενοῦσ λέγοντοσ τὸ μὲν ἄλλο πλῆθοσ ἄχθει κατείχετο καὶ κλαυθμὸσ ἦν, οἱ δὲ ἀργυράσπιδεσ ἄγειν ἐβόων καὶ μὴ φλυαροῦντι προσέχειν οὐ γὰρ εἶναι δεινόν εἰ Χερρονησίτησ ὄλεθροσ οἰμώξεται μυρίοισ γυμνάσασ πολέμοισ Μακεδόνασ, ἀλλ’ εἰ τῶν Ἀλεξάνδρου καὶ Φιλίππου στρατιωτῶν οἱ κράτιστοι τοσαῦτα καμόντεσ ἐν γήρᾳ στέρονται τῶν ἐπάθλων καὶ τροφὴν παρ’ ἑτέρων λαμβάνουσιν, αἱ δὲ γυναῖκεσ αὐτῶν ἤδη τρίτην νύκτα τοῖσ πολεμίοισ συγκαθεύδουσιν. ἅμα δὲ ἦγον αὐτὸν ἐπιταχύνοντεσ. "ὡσ ἐλέφαντα ἣ ὡσ λέοντα.

μετὰ μικρὸν δὲ συμπαθὴσ γενόμενοσ τῶν τε δεσμῶν τοὺσ βαρεῖσ ἐκέλευσεν ἀφελεῖν καὶ παῖδα παραδέξασθαι τῶν συνήθων, ὅπωσ ἀλείψαιτο, καὶ τῶν φίλων ἐφῆκε τῷ βουλομένῳ συνδιημερεύειν καὶ κομίζειν τὰ ἐπιτήδεια, βουλευόμενοσ δὲ περὶ αὐτοῦ πλείονασ ἡμέρασ προσίετο καὶ λόγουσ καὶ ὑποσχέσεισ, Νεάρχου τε τοῦ Κρητὸσ καὶ Δημητρίου τοῦ υἱοῦ φιλοτιμουμένων τὸν Εὐμενῆ σῶσαι, τῶν δὲ ἄλλων ὁμοῦ τι πάντων ἐνισταμένων καὶ κελευόντων ἀναιρεῖν.

λέγεται δὲ τὸν Εὐμενῆ τοῦ φυλάσσοντοσ αὐτὸν Ὀνομάρχου πυθέσθαι τί δήποτε Ἀντίγονοσ ἐχθρὸν ἄνδρα καὶ πολέμιον λαβὼν ὑποχείριον οὔτε ἀποκτίννυσι ταχέωσ οὔτε εὐγενῶσ ἀφίησι·

"καὶ τότε εἶχον ἐροῦ δὲ τοὺσ εἰσ χεῖρασ ἐλθόντασ· "ἀλλ’ οὐδενὶ κρείττονι προστυχὼν οἶδα. "τὸν κρείττονα εὑρ́ηκασ, τί οὐκ ἀναμένεισ τὸν ἐκείνου καιρόν;

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION