Plutarch, De tuenda sanitate praecepta, chapter, section 3

(플루타르코스, De tuenda sanitate praecepta, chapter, section 3)

ἓν μὲν οὖν τοῦτο τῶν γελασθέντων ἦν· δεύτερον δ’ οἶμαι τὸ περὶ τὰσ τροφὰσ ἃσ προσφέρετε τοῖσ κάμνουσιν. ἅπτεσθαι γὰρ αὐτῶν διὰ χρόνου παρῄνει καὶ γεύεσθαι, συνεθίζοντασ αὑτοὺσ ἐν τῷ ὑγιαίνειν καὶ μὴ τρέμοντασ ὥσπερ τὰ παιδάρια μηδὲ μισοῦντασ ἐκείνην τὴν δίαιταν, ἀλλὰ ποιουμένουσ ἀτρέμα χειροήθη ταῖσ ὀρέξεσι καὶ σύντροφον, ὅπωσ ἐν τῷ νοσεῖν μὴ δυσχεραίνωμεν ὡσ φάρμακα τὰ σιτία μηδ’ ἀσχάλλωμεν ἁπλοῦν τι καὶ ἄνοψον καὶ ἄκνισον λαμβάνοντεσ.

ὅθεν οὐδ’ ἀλούτουσ ποτὲ φευκτέον ἐλθεῖν ἐπὶ τροφὴν οὐδ’ ὕδωρ πιεῖν οἴνου παρόντοσ οὐδὲ θερμὸν ἐν θέρει, χιόνοσ παρακειμένησ, τὰσ μὲν ἐπιδεικτικὰσ καὶ σοφιστικὰσ χαίρειν ἐῶντασ ἀποσχέσεισ τῶν τοιούτων καὶ μεγαλαυχίασ ἐπὶ ταῖσ ἀποσχέσεσιν, αὐτοὺσ δὲ καθ’ ἑαυτοὺσ σιωπῇ τήν τε ὄρεξιν ἅμα τοῦ συμφέροντοσ ὑπήκοον ἐθίζοντασ εἶναι μετ’ εὐκολίασ, καὶ τῆσ ψυχῆσ ἀφαιροῦντασ πόρρωθεν ἔτι τὴν περὶ ταῦτα μικρολογίαν ἐν ταῖσ νόσοισ καὶ τὸ ἐπιθρηνεῖν, ἀνοδυρομένησ ὡσ ἐξ ἡδονῶν μεγάλων καὶ ἀγαπητῶν εἰσ ἀγεννῆ καὶ ταπεινὴν ἀπελήλαται δίαιταν.

καὶ κατὰ μέροσ ὡσ ἕκαστα πειρωμένῳ χρήσιμόν ἐστι, μάλιστα δὲ τῶν περὶ τὸ σῶμα διαιτημάτων ἐν τοῖσ ὑγιεινοτάτοισ ἐπάγοντα τὴν συνήθειαν εὐμενῆ καὶ γνώριμα τῇ φύσει καὶ οἰκεῖα παρασκευάζειν, μεμνημένον ἃ πάσχουσιν ἔνιοι καὶ ποιοῦσιν ἐν ταῖσ ἀρρωστίαισ, χαλεπαίνοντεσ καὶ δυσανασχετοῦντεσ ὓδατοσ θερμοῦ προσφερομένου καὶ ῥοφήματοσ ἢ ἄρτου, μιαρὰ μὲν ταῦτα καὶ ἀηδῆ μιαροὺσ δὲ καὶ χαλεποὺσ τοὺσ ἀναγκάζοντασ;

ἀποκαλοῦντεσ πολλοὺσ δὲ καὶ λουτρὸν ἀπώλεσεν, οὐδὲν ἐν ἀρχῇ μέγα κακὸν ἔχοντασ ἀλλ’ ἢ τὸ μὴ δύνασθαι μηδ’ ὑπομένειν γεύσασθαι τροφῆσ ἀλούτουσ·

ὧν καὶ Τίτοσ ἦν ὁ αὐτοκράτωρ, ὥσ φασιν οἱ νοσηλεύσαντεσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION