헬라어 문장 검색 - Πλυταρ́Δεφαξιά25́0́00́

(플루타르코스, De faciae quae in orbe lunae apparet, section 25)

"καὶ ἄριστα τῇ παιδιᾷ τοῦ λόγου τὰσ ὀφρῦσ ἡμῶν ἔλυσασ, δι’ ἃ καὶ θάρσοσ ἡμῖν ἐγγίγνεται πρὸσ τὴν ἀπόκρισιν, μὴ πάνυ πικρὰν μηδ’ αὐστηρὰν εὐθύνην προσδοκῶσι· "καὶ γὰρ ὡσ ἀληθῶσ τῶν σφόδρα πεπεισμένων τὰ τοιαῦτα διαφέρουσιν οὐδὲν οἱ σφόδρα δυσκολαίνοντεσ αὐτοῖσ καὶ διαπιστοῦντεσ ἀλλὰ μὴ πράωσ τὸ δυνατὸν καὶ τὸ ἐνδεχόμενον ἐθέλοντεσ ἐπισκοπεῖν, εὐθὺσ οὖν τὸ πρῶτον οὐκ ἀναγκαῖόν ἐστιν, εἰ μὴ κατοικοῦσιν ἄνθρωποι τὴν σελήνην, μάτην γεγονέναι καὶ πρὸσ μηδέν. οὐδὲ γὰρ τήνδε τὴν γῆν δι’ ὅλησ ἐνεργὸν οὐδὲ προσοικουμένην ὁρῶμεν, ἀλλὰ μικρὸν αὐτῆσ μέροσ, ὥσπερ ἄκροισ τισὶν ἢ χερρονήσοισ ἀνέχουσιν ἐκ βυθοῦ γόνιμόν ἐστι ζῴων καὶ φυτῶν, τῶν δ’ ἄλλων τὰ μὲν ἔρημα καὶ ἄκαρπα χειμῶσι καὶ αὐχμοῖσ, τὰ δὲ πλεῖστα κατὰ τῆσ μεγάλησ δέδυκε θαλάσσησ. "ἀλλὰ σύ, τὸν Ἀρίσταρχον ἀγαπῶν ἀεὶ καὶ θαυμάζων, οὐκ ἀκούεισ Κράτητοσ ἀναγιγνώσκοντοσ Ὠκεανόσ, ὅσπερ γένεσισ πάντεσσι τέτυκται ἀνδράσιν ἠδὲ θεοῖσ, πλείστην ἐπὶ γαῖαν ἱήσιν. "ἀλλὰ πολλοῦ δεῖ μάτην ταῦτα γεγονέναι· "καὶ γὰρ ἀναθυμιάσεισ ἡ θάλασσα μαλακὰσ ἀνίησι καὶ τῶν πνευμάτων τὰ ἥδιστα, θέρουσ ἀκμάζοντοσ, ἐκ τῆσ ἀοικήτου καὶ κατεψυγμένησ αἱ χιόνεσ ἀτρέμα διατηκόμεναι χαλῶσι καὶ διασπείρουσιν ἡμέρασ τε καὶ νυκτὸσ ἕστηκεν ἀτρεκὴσ ἐν μέσῳ φύλαξ κατὰ Πλάτωνα καὶ δημιουργόσ. οὐδὲν οὖν κωλύει καὶ τὴν σελήνην ζῴων μὲν ἔρημον εἶναι, παρέχειν δ’ ἀνακλάσεισ τε τῷ φωτὶ περὶ αὐτὴν διαχεομένῳ καὶ συρροὴν ταῖσ τῶν ἀστέρων αὐγαῖσ ἐν αὐτῇ καὶ σύγκρασιν , ᾗ συνεκπέττει τε τὰσ ἀπὸ τῆσ γῆσ ἀναθυμιάσεισ , ἅμα τε καὶ τοῦ ἡλίου τὸ ἔμπυρον ἄγαν καὶ σκληρὸν ἀνίησι. "καὶ πού τι καὶ παλαιᾷ φήμῃ διδόντεσ Ἄρτεμιν αὐτὴν νομισθῆναι φήσομεν ὡσ παρθένον καὶ ἄγονον, ἄλλωσ δὲ βοηθητικὴν καὶ ὠφέλιμον. "ἔπειτα τῶν γ’ εἰρημένων οὐδέν, ὦ φίλε Θέων, ἀδύνατον δείκνυσι τὴν λεγομένην ἐπ’ αὐτῆσ οἴκησιν· "ἥ τε γὰρ δίνη πολλὴν ἔχουσα πραότητα καὶ γαλήνην ἐπιλεαίνει τὸν ἀέρα καὶ διανέμει συγκατακοσμούμενον, ὥστε μηδὲν εἶναι δέοσ ἐκπεσεῖν καὶ ἀποσφαλῆναι τοὺσ ἐκεῖ βεβιωκότασ· "ἥ τε μεταλλαγὴ καὶ τὸ ποικίλον τοῦτο τῆσ φορᾶσ καὶ πεπλανημένον οὐκ ἀνωμαλίασ οὐδὲ ταραχῆσ ἐστιν, ἀλλὰ θαυμαστὴν ἐπιδείκνυνται τάξιν ἐν τούτοισ καὶ πορείαν οἱ ἀστρολόγοι, κύκλοισ τισὶ περὶ κύκλουσ ἑτέρουσ ἐξελιττομένοισ συνάγοντεσ αὐτὴν οἱ μὲν ἀτρεμοῦσαν, οἱ δὲ λείωσ καὶ ὁμαλῶσ ἀεὶ τάχεσι τοῖσ αὐτοῖσ ἀνθυποφερομένην· "αὗται γὰρ αἱ τῶν κύκλων ἐπιβάσεισ καὶ περιαγωγαὶ καὶ σχέσεισ πρὸσ ἀλλήλουσ καὶ πρὸσ ἡμᾶσ τὰ φαινόμενα τῆσ κινήσεωσ ὕψη καὶ βάθη καὶ τὰσ κατὰ πλάτοσ παραλλάξεισ ἅμα ταῖσ κατὰ μῆκοσ αὐτῆσ περιόδοισ ἐμμελέστατα συμπεραίνουσι. "τὴν δὲ πολλὴν θερμότητα καὶ συνεχῆ πύρωσιν ὑφ’ ἡλίου παύσῃ φοβούμενοσ, ἂν πρῶτον μὲν ἀντιθῇσ ταῖσ ἕνδεκα θεριναῖσ συνόδοισ τὰσ πανσελήνουσ· "εἴσῃ δὲ τὸ συνεχὲσ τῆσ μεταβολῆσ ταῖσ ὑπερβολαῖσ χρόνον οὐκ ἐχούσαισ πολὺν ἐμποιεῖν κρᾶσιν οἰκείαν καὶ τὸ ἄγαν ἑκατέρασ ἀφαιρεῖν, ἀμέσου δὲ τούτων, ὡσ εἰκόσ, ὡρ́αν ἐάρι προσφορωτάτην ἔχουσιν. "ἔπειτα πρὸσ μὲν ἡμᾶσ καθίησι δἰ ἀέροσ θολεροῦ καὶ συνεπερείδοντοσ; "θερμότητα ταῖσ ἀναθυμιάσεσι τρεφομένην· "ἐκεῖ δὲ λεπτὸσ ὢν καὶ διαυγὴσ ὁ ἀὴρ σκίδνησι καὶ διαχεῖ τὴν αὐγήν, ὑπέκκαυμα καὶ σῶμα μηδὲν ἔχουσαν. "ὕλην δὲ καὶ καρποὺσ αὐτοῦ μὲν ὄμβροι τρέφουσιν, ἑτέρωθι δέ, ὥσπερ ἄνω περὶ Θήβασ παρ’ ὑμῖν καὶ Συήνην, οὐκ ὄμβριον ὕδωρ ἀλλὰ γηγενὲσ ἡ γῆ πίνουσα καὶ χρωμένη πνεύμασι καὶ δρόσοισ οὐκ ἂν ἐθελήσειεν, οἶμαι, τῇ πλεῖστον ὑομένῃ πολυκαρπία συμφέρεσθαι δι’ ἀρετήν τινα καὶ κρᾶσιν. "τὰ δ’ αὐτὰ φυτὰ τῷ γένει παρ’ ἡμῖν μέν, ἐὰν σφόδρα πιεσθῇ χειμῶσιν, ἐκφέρει πολὺν καὶ καλὸν καρπόν ἐν δὲ Λιβύῃ καὶ παρ’ ὑμῖν· "ἐν Αἰγύπτῳ δύσριγα κομιδῇ καὶ δειλὰ πρὸσ χειμῶνάσ; "ἐστι. "τῆσ δὲ Γεδρωσίασ καὶ Τρωγλοδύτιδοσ, ἣ καθήκει πρὸσ τὸν ὠκεανόν ἀφόρου διὰ ξηρότητα καὶ ἀδένδρου παντάπασιν οὔσησ, ἐν τῇ παρακειμένῃ καὶ περικεχυμένῃ θαλάττῃ θαυμαστὰ μεγέθη φυτῶν τρέφεται καὶ κατὰ βυθοῦ τέθηλεν· "ὧν τὰ μὲν ἐλαίασ τὰ δὲ δάφνασ τὰ δ’ Ἴσιδοσ τρίχασ καλοῦσιν. "οἱ δ’ ἀνακαμψέρωτεσ οὗτοι προσαγορευόμενοι, τῆσ γῆσ ἐξαιρεθέντεσ, οὐ μόνον ζῶσι κρεμάμενοι χρόνον ὅσον βούλεταί τισ ἀλλὰ βλαστάνουσιν. "σπείρεται δὲ τὰ μὲν πρὸσ χειμῶνοσ τὰ δὲ θέρουσ ἀκμάζοντοσ, ὥσπερ σήσαμον καὶ μελίνη· "τὸ δὲ θύμον ἢ τὸ κενταύριον ἂν εἰσ ἀγαθὴν καὶ πίονα σπαρῇ χώραν καὶ βρέχηται καὶ ἄρδηται, τῆσ κατὰ φύσιν ἐξίσταται ποιότητοσ καὶ ἀποβάλλει τὴν δύναμιν, αὐχμῷ δὲ χαίρει καὶ πρὸσ τὸ οἰκεῖον ἐπιδίδωσιν· "εἰ δ’ ὥσ φασιν οὐδὲ τὰσ δρόσουσ ἀνέχεται, καθάπερ τὰ πλεῖστα τῶν Ἀραβικῶν, ἀλλ’ ἐξαμαυροῦται διαινόμενα καὶ φθείρεται, τί δὴ θαυμαστόν ἐστιν εἰ γίγνονται περὶ τὴν σελήνην ῥίζαι καὶ σπέρματα καὶ ὗλαι μηδὲν ὑετῶν δεόμεναι μηδὲ χιόνων ἀλλὰ πρὸσ θερινὸν ἀέρα καὶ λεπτὸν εὐφυῶσ ἔχουσαι; "πῶσ δ’ οὐκ εἰκὸσ; "ἀνιέναι τε πνεύματα θαλπόμενα τῇ σελήνῃ καὶ τῷ σάλῳ τῆσ περιφορᾶσ αὔρασ τε παρομαρτεῖν ἀτρέμα, καὶ δρόσουσ καὶ ὑγρότητασ ἐλαφρὰσ περιχεούσασ, καὶ διασπειρομένασ ἐπαρκεῖν τοῖσ βλαστάνουσιν, αὐτὴν δὲ τῇ κράσει μὴ πυρώδη μηδ’ αὐχμηρὰν ἀλλὰ μαλακὴν καὶ ὑδροποιὸν εἶναι; "ξηρότητοσ μὲν γὰρ οὐδὲν ἀφικνεῖται πάθοσ ἀπ’ αὐτῆσ πρὸσ ἡμᾶσ, ὑγρότητοσ δὲ πολλὰ καὶ θηλύτητοσ, αὐξήσεισ φυτῶν, σήψεισ κρεῶν, τροπαὶ καὶ ἀνέσεισ οἴνων, μαλακότητεσ ξύλων, εὐτοκίαι γυναικῶν. δέδοικα δ’ ἡσυχάζοντα Φαρνάκην αὖθισ ἐρεθίζειν καὶ κινεῖν, ὠκεανοῦ τε πλημμύρασ ὡσ λέγουσιν αὐτοὶ καὶ πορθμῶν ἐπιδόσεισ, διαχεομένων καὶ αὐξανομένων ὑπὸ τῆσ σελήνησ τῷ ἀνυγραίνεσθαι, παρατιθέμενοσ. "διὸ πρὸσ σὲ τρέψομαι μᾶλλον, ὦ φίλε Θέων λέγεισ γὰρ ὑμῖν, ἐξηγούμενοσ ταυτὶ τὰ Ἀλκμᾶνοσ Διὸσ θυγάτηρ Ἔρσα τρέφει καὶ δίασ Σελάνασ, ὅτι νῦν τὸν ἀέρα καλεῖ Δία καί φησιν αὐτὸν ὑπὸ τῆσ σελήνησ καθυγραινόμενον εἰσ δρόσουσ τρέπεσθαι. "κινδυνεύει γάρ, ὦ ἑταῖρε, πρὸσ τὸν ἣλιον ἀντιπαθῆ φύσιν ἔχειν· "εἴγε μὴ μόνον, ὅσα πυκνοῦν καὶ ξηραίνειν ἐκεῖνοσ, αὕτη μαλάσσειν καὶ διαχεῖν πέφυκεν ἀλλὰ καὶ τὴν ἀπ’ ἐκείνου θερμότητα καθυγραίνειν καὶ καταψύχειν προσπίπτουσαν αὐτῇ καὶ συμμιγνυμένην. "οἵ τε δὴ τὴν σελήνην ἔμπυρον σῶμα καὶ διακαὲσ εἶναι νομίζοντεσ ἁμαρτάνουσιν οἵ τε τοῖσ ἐκεῖ ζῴοισ ὅσα τοῖσ ἐνταῦθα πρὸσ γένεσιν καὶ τροφὴν καὶ δίαιταν ἀξιοῦντεσ ὑπάρχειν, ἐοίκασιν ἀθέατοι τῶν περὶ τὴν φύσιν ἀνωμαλιῶν, ἐν αἷσ μείζονασ ἔστι καὶ πλείονασ πρὸσ ἄλληλα τῶν ζῴων ἢ πρὸσ τὰ μὴ ζῷα διαφορὰσ καὶ ἀνομοιότητασ εὑρεῖν. καὶ εὔστομοι μὲν ἄνθρωποι καὶ ὀσμαῖσ τρεφόμενοι μὴ ἔστωσαν, οἳ μηδ’ εἶναί μοι δοκοῦσιν· "ἣν δ’ Ἀμμώνιοσ ἡμῖν αὐτὸσ ἐξηγεῖτο δύναμιν, ᾐνίξατο μὲν Ἡσίοδοσ εἰπών οὐδ’ ὅσον ἐν μαλάχῃ τε καὶ ἀσφοδέλῳ μέγ’ ὄνειαρ ἔργῳ δ’ ἐμφανῆ παρέσχεν Ἐπιμενίδησ, διδάξασ ὅτι μικρῷ παντάπασιν ἡ φύσισ ὑπεκκαύματι ζωπυρεῖ καὶ συνέχει τὸ ζῷον, ἂν ὅσον ἐλαίασ μέγεθοσ λάβῃ, μηδεμιᾶσ ἔτι τροφῆσ δεόμενον. "τοὺσ δ’ ἐπὶ τῆσ σελήνησ, εἴπερ εἰσίν, εὐσταλεῖσ εἶναι τοῖσ σώμασι καὶ διαρκεῖσ ὑπὸ τῶν τυχόντων τρέφεσθαι πιθανόν ἐστι· "καὶ γὰρ αὐτὴν τὴν σελήνην, ὥσπερ τὸν ἣλιον, ζῷον ὄντα πύρινον καὶ τῆσ γῆσ ὄντα πολλαπλάσιον, ἀπὸ τῶν ὑγρῶν φασι τῶν ἀπὸ τῆσ γῆσ τρέφεσθαι, καὶ τοὺσ ἄλλουσ ἀστέρασ ἀπείρουσ ὄντασ· "οὕτωσ ἐλαφρὰ καὶ λιτὰ τῶν ἀναγκαίων φέρειν ζῷα τὸν ἄνω τόπον ὑπολαμβάνουσιν. "ἀλλ’ οὔτε ταῦτα συνορῶμεν οὔτε ὅτι καὶ χώρα καὶ φύσισ καὶ κρᾶσισ ἄλλη πρόσφορόσ ἐστιν αὐτοῖσ· "ὥσπερ οὖν εἰ, τῇ θαλάττῃ μὴ δυναμένων ἡμῶν προσελθεῖν μηδ’ ἅψασθαι μόνον δὲ τὴν θέαν αὐτῆσ πόρρωθεν ἀφορώντων καὶ πυνθανομένων ὅτι πικρὸν καὶ ἄποτον καὶ ἁλμυρὸν ὕδωρ ἐστίν, ἔλεγέ τισ ὡσ ζῷα πολλὰ καὶ μεγάλα καὶ παντοδαπὰ ταῖσ μορφαῖσ τρέφει κατὰ βάθουσ καὶ θηρίων ἐστὶ πλήρησ ὕδατι χρωμένων ὅσαπερ ὑμεῖσ ἀέρι, μύθοισ ἂν ὅμοια καὶ τέρασιν ἐδόκει περαίνειν οὕτωσ ἐοίκαμεν ἔχειν καὶ ταὐτὸ πάσχειν πρὸσ τὴν σελήνην, ἀπιστοῦντεσ ἐκεῖ τινασ ἀνθρώπουσ κατοικεῖν. ἐκείνουσ δ’ ἂν οἰόμαι πολὺ μᾶλλον ἀποθαυμάσαι τὴν γῆν, ἀφορῶντασ οἱο͂ν ὑποστάθμην καὶ ἰλὺν τοῦ παντὸσ ἐν ὑγροῖσ καὶ ὁμίχλαισ καὶ νέφεσι διαφαινομένην ἀλαμπὲσ καὶ ταπεινὸν καὶ ἀκίνητον χωρίον, εἰ ζῷα φύει καὶ τρέφει μετέχοντα κινήσεωσ ἀναπνοῆσ θερμότητοσ· "κἂν εἴ ποθεν αὐτοῖσ ἐγγένοιτο τῶν Ὁμηρικῶν τούτων ἀκοῦσαι σμερδαλέ’, εὐρώεντα, τά τε στυγέουσι θεοί περ καὶ τόσσον ἔνερθ’ Αἴδεω, ὅσον οὐρανὸσ ἔστ’ ἀπὸ γαίησ, ταῦτα φήσουσιν ἀτεχνῶσ περὶ τοῦ χωρίου τούτου λέγεσθαι καὶ τὸν Αἵδην ἐνταῦθα καὶ τὸν Τάρταρον ἀπῳκίσθαι, γῆν δὲ μίαν εἶναι τὴν σελήνην, ἴσον ἐκείνων τῶν ἄνω καὶ τῶν κάτω τούτων ἀπέχουσαν.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Plutarch, De faciae quae in orbe lunae apparet, section 25

(플루타르코스, De faciae quae in orbe lunae apparet, section 25)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION