Plutarch, De faciae quae in orbe lunae apparet, section 22 3:

(플루타르코스, De faciae quae in orbe lunae apparet, section 22 3:)

"ὅτι τοιαύτην ἐξεύρηκασ ἀπόδειξιν, ὦ Ἀπολλωνίδη, δι’ ἧσ κἀμὲ καὶ σαυτὸν ἀποδείξεισ τῶν Ἀλωαδῶν ἐκείνων εἶναι μείζονασ οὐκ ἐν ἅπαντι μέντοι χρόνῳ τῆσ ἡμέρασ ἀλλὰ πρωῒ μάλιστα καὶ δείλησ, εἰ οἰεί, τὰσ σκιὰσ ἡμῶν τοῦ ἡλίου ποιοῦντοσ ἠλιβάτουσ, τὸν καλὸν τοῦτ’ αἰσθήσει παρέχειν συλλογισμόν, ὡσ, εἰ μέγα τὸ σκιαζόμενον, ὑπερμέγεθεσ τὸ σκιάζον. "ἐν Λήμνῳ μὲν οὐδέτεροσ ἡμῶν εὖ οἶδ’ ὅτι γέγονε, τουτὶ μέντοι τὸ τεθρυλημένον ἰαμβεῖον ἀμφότεροι πολλάκισ ἀκηκόαμεν Ἄθωσ καλύψει πλευρὰ Λημνίασ βοόσ· "ἐπιβάλλει γὰρ ἡ σκιὰ τοῦ ὄρουσ, ὡσ ἐοίκε, χαλκῷ τινι βοιδίῳ, μῆκοσ ἀποτείνουσα διὰ τῆσ θαλάττησ οὐκ ἔλαττον ἑπτακοσίων σταδίων, τὸ κατασκιάζον ὕψοσ εἶναι διὰ τὴν αἰτίαν ὅτι πολλαπλασίουσ αἱ τοῦ φωτὸσ ἀποστάσεισ τῶν σωμάτων τὰσ σκιὰσ ποιοῦσι. "δεῦρο δὴ θεῶ καὶ τῆσ σελήνησ, ὅτε πάμμηνόσ ἐστι καὶ μάλιστα τὴν ἰδέαν ἔναρθρον τοῦ προσώπου βαθύτητι τῆσ σκιᾶσ ἀποδίδωσι, τὸ μέγιστον ἀπέχοντα διάστημα τὸν ἥλιον ἡ γὰρ ἀπόστασισ τοῦ φωτὸσ αὕτη τὴν σκιὰν μεγάλην, οὐ τὰ μεγέθη τῶν ὑπὲρ τὴν σελήνην ἀνωμαλιῶν , πεποίηκε. "καὶ μὴν οὐδὲ τῶν ὀρῶν τὰσ ὑπεροχὰσ ἐῶσι μεθ’ ἡμέραν αἱ περιαυγαὶ τοῦ ἡλίου καθορᾶσθαι, τὰ μέντοι βαθέα καὶ κοῖλα φαίνεται καὶ σκιώδη πόρρωθεν. "οὐδὲν οὖν ἄτοπον, εἰ· "καὶ τῆσ σελήνησ τὴν ἀντίληψιν καὶ τὸν ἐπιφωτισμὸν οὐκ ἔστι καθορᾶν ἀκριβῶσ, αἱ δὲ τῶν σκιερῶν παραθέσεισ παρὰ τὰ λαμπρὰ τῇ διαφορᾷ τὴν ὄψιν οὐ λανθάνουσιν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION