헬라어 문장 검색 - Πλυταρ́Δεφαξιά16́0́02́

(플루타르코스, De faciae quae in orbe lunae apparet, section 16 2:)

"ἀλλὰ τἄλλα , μὲν ἴσωσ ἄστρα καὶ τὸν ὅλον οὐρανὸν εἴσ τινα φύσιν καθαρὰν καὶ εἰλικρινῆ καὶ τῆσ κατὰ πάθοσ ἀπηλλαγμένην μεταβολῆσ τιθεμένοισ ὑμῖν καὶ κύκλον ἄγουσιν ἀιδίου καὶ ἀτελευτήτου περιφορᾶσ οὐκ ἄν τισ ἔν γε τῷ νῦν διαμάχοιτο, καίτοι μυρίων οὐσῶν ἀποριῶν. ὅταν δὲ καταβαίνων ὁ λόγοσ οὕτω θίγῃ τῆσ σελήνησ, οὐκέτι φυλάττει τὴν ἀπάθειαν ἐν αὐτῇ καὶ τὸ κάλλοσ ἐκεῖνο τοῦ σώματοσ ἀλλ’ ἵνα τὰσ ἄλλασ ἀνωμαλίασ καὶ διαφορὰσ ἀφῶμεν, αὐτὸ τοῦτο τὸ διαφαινόμενον πρόσωπον πάθει τινὶ τῆσ οὐσίασ ἢ ἀναμίξει πωσ ἑτέρασ ἐπιγέγονε· "πάσχει δέ τι καὶ τὸ μιγνύμενον· "ἀποβάλλει γὰρ τὸ εἰλικρινέσ, βίᾳ τοῦ χείρονοσ ἀναπιμπλάμενον. "αὐτῆσ δὲ νώθειαν καὶ τάχουσ ἀμβλύτητα καὶ τὸ θερμὸν ἀδρανὲσ καὶ ἀμαυρόν, ᾧ κατὰ τὸν Ιὤνα μέλασ οὐ πεπαίνεται βότρυσ, εἰσ τί θησόμεθα πλὴν ἀσθένειαν αὐτῆσ καὶ πάθοσ, εἰ πάθουσ ἀιδίῳ σώματι καὶ ὀλυμπίῳ μέτεστιν; "ὅλωσ γάρ, ὦ φίλε Ἀριστότελεσ, γῆ μὲν οὖσα πάγκαλόν τι χρῆμα καὶ σεμνὸν ἀναφαίνεται καὶ κεκοσμημένον· "ὡσ δ’ ἄστρον ἢ φῶσ ἤ τι σῶμα θεῖον καὶ οὐράνιον, δέδια μὴ ἄμορφοσ καὶ ἀπρεπὴσ καὶ καταισχύνουσα τὴν καλὴν ἐπωνυμίαν εἴ γε τῶν ἐν οὐρανῷ τοσούτων τὸ πλῆθοσ ὄντων μόνη φωτὸσ ἀλλοτρίου δεομένη περίεισι κατὰ Παρμενίδην αἰεὶ παπταίνουσα πρὸσ αὐγὰσ ἠελίοιο ὁ μὲν οὖν ἑταῖροσ ἐν, τῇ διατριβῇ τοῦτο δὴ τὸ Ἀναξαγόρειον ἀποδεικνὺσ ὡσ ἥλιοσ ἐντίθησι τῇ σελήνῃ τὸ λαμπρόν εὐδοκίμησεν· "ἐγὼ δὲ ταῦτα μὲν οὐκ ἐρῶ, ἃ παρ’ ὑμῶν· "ἢ μεθ’ ὑμῶν ἔμαθον, ἑκὼν δὲ πρὸσ τὰ λοιπὰ βαδιοῦμαι. "φωτίζεσθαι τοίνυν τὴν σελήνην οὐχ ὡσ ὑέλον ἢ κρύσταλλον ἐλλάμψει καὶ διαφαύσει τοῦ ἡλίου πιθανόν ἐστιν· "οὐδ’ αὖ κατὰ σύλλαμψίν τινα καὶ συναυγασμόν, ὥσπερ αἱ δᾷδεσ αὐξομένου τοῦ φωτόσ· "οὕτω γὰρ οὐδὲν ἧττον ἐν νουμηνίαισ ἢ διχομηνίαισ ἔσται πανσέληνοσ· "ἡμῖν, εἰ μὴ στέγει μηδ’ ἀντιφράττει τὸν ἥλιον ἀλλὰ διίησιν ὑπὸ μανότητοσ ἢ κατὰ σύγκρασιν εἰσλάμπει; "καὶ συνεξάπτει περὶ αὐτὴν τὸ φῶσ. οὐ γὰρ ἔστιν ἐκκλίσεισ οὐδ’ ἀποστροφὰσ αὐτῆσ, ὥσπερ ὅταν ᾖ διχότομοσ καὶ ἀμφίκυρτοσ ἢ μηνοειδήσ, αἰτιᾶσθαι περὶ τὴν σύνοδον ἀλλὰ κατὰ στάθμην, φησὶ Δημόκριτοσ, ἱσταμένη τοῦ φωτίζοντοσ ὑπολαμβάνει καὶ δέχεται τὸν ἥλιον· "ὥστ’ αὐτήν τε φαίνεσθαι καὶ διαφαίνειν ἐκεῖνον εἰκὸσ ἦν. ἡ δὲ πολλοῦ δεῖ τοῦτο ποιεῖν· "αὐτή τε γὰρ ἄδηλόσ ἐστι τηνικαῦτα κἀκεῖνον ἀπέκρυψε καὶ ἠφάνισε πολλάκισ ἀπεσκέδασεν δὲ οἱ αὐγάσ ὥσπερ φησιν Ἐμπεδοκλῆσ ἐσ γαῖαν καθύπερθεν, ἀπεσκνίφωσε δὲ γαίησ τόσσον, ὅσον τ’ εὖροσ γλαυκώπιδοσ ἔπλετο μήνησ, καθάπερ εἰσ νύκτα καὶ σκότοσ οὐκ εἰσ ἄστρον ἑτερο τοῦ φωτὸσ ἐμπεσόντοσ. "ὃ δὲ λέγει Ποσειδώνιοσ, ὡσ ὑπὸ βάθουσ τῆσ σελήνησ οὐ περαιοῦται δι’ αὐτῆσ τὸ τοῦ ἡλίου φῶσ πρὸσ ἡμᾶσ, ἐλέγχεται καταφανῶσ. ὁ γὰρ ἀὴρ ἄπλετοσ ὢν καὶ βάθοσ ἔχων πολλαπλάσιον τῆσ σελήνησ ὅλοσ ἐξηλιοῦται καὶ καταλάμπεται ταῖσ αὐγαῖσ. ἀπολείπεται τοίνυν τὸ τοῦ Ἐμπεδοκλέουσ, ἀνακλάσει τινὶ τοῦ ἡλίου πρὸσ τὴν σελήνην γίγνεσθαι τὸν ἐνταῦθα φωτισμὸν ἀπ’ αὐτῆσ; ". ὅθεν οὐδὲ θερμὸν οὐδὲ λαμπρὸν ἀφικνεῖται πρὸσ ἡμᾶσ, ὥσπερ ἦν εἰκόσ, ἐξάψεωσ καὶ μίξεωσ φώτων γεγενημένησ. "ἀλλ’ οἱο͂ν αἵ τε φωναὶ κατὰ τὰσ ἀνακλάσεισ ἀμαυροτέραν ἀναφαίνουσι τὴν τοῦ φθέγματοσ αἵ τε πληγαὶ τῶν ἀφαλλομένων βελῶν μαλακώτεραι προσπίπτουσιν·

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Plutarch, De faciae quae in orbe lunae apparet, section 16 2:

(플루타르코스, De faciae quae in orbe lunae apparet, section 16 2:)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION