Plutarch, De faciae quae in orbe lunae apparet, section 14

(플루타르코스, De faciae quae in orbe lunae apparet, section 14)

" οὐ μὴν ἀλλ’ εἴ γε δεῖ τὰσ καταδεδουλωμένασ ἕξει δόξασ ἀφέντασ ἤδη τὸ φαινόμενον ἀδεῶσ λέγειν, οὐδὲν ἐοίκεν ὅλου μέροσ αὐτὸ καθ’ ἑαυτὸ τάξιν ἢ θέσιν ἢ κίνησιν ἰδίαν ἔχειν, ἣν ἄν τισ ἁπλῶσ κατὰ φύσιν προσαγορεύσειεν. ἕκαστον, οὗ χάριν γέγονε καὶ πρὸσ ὃ πέφυκεν ἢ πεποίηται, τούτῳ παρέχῃ χρησίμωσ καὶ οἰκείωσ κινούμενον, ἑαυτὸ καὶ πάσχον ἢ ποιοῦν ἢ διακείμενον, ὡσ ἐκείνῳ πρὸσ σωτηρίαν ἢ κάλλοσ ἢ δύναμιν ἐπιτήδειόν ἐστι, τότε δοκεῖ τὴν κατὰ φύσιν χώραν ἔχειν καὶ κίνησιν καὶ διάθεσιν.

ὁ γοῦν ἄνθρωποσ, ὡσ εἴ τι τῶν ὄντων ἕτερον κατὰ φύσιν γεγονώσ, ἄνω μὲν ἔχει τὰ ἐμβριθῆ καὶ γεώδη μάλιστα περὶ τὴν κεφαλήν, ἐν δὲ τοῖσ μέσοισ τὰ θερμὰ καὶ πυρώδη·

τῶν δ’ ὀδόντων οἱ μὲν ἄνωθεν οἱ δὲ κάτωθεν ἐκφύονται, καὶ οὐδέτεροι παρὰ φύσιν ἔχουσιν·

οὐδὲ τοῦ πυρὸσ τὸ μὲν ἄνω περὶ τὰ ὄμματα ἀποστίλβον κατὰ φύσιν·

ἐστὶ τὸ δ’ ἐν κοιλίᾳ καὶ καρδίᾳ παρὰ φύσιν, ἀλλ’ ἕκαστον οἰκείωσ καὶ χρησίμωσ τέτακται ναὶ μὴν κηρύκων τε λιθορρίνων χελύων τε καὶ παντὸσ ὀστρέου φύσιν, ὥσ φησιν ὁ Ἐμπεδοκλῆσ, καταμανθάνων ἔνθ’ ὄψει χθόνα χρωτὸσ ὑπέρτατα ναιετάουσαν καὶ οὐ πιέζει τὸ λιθῶδεσ οὐδὲ καταθλίβει τὴν ἕξιν ἐπικείμενον, οὐδέ γε πάλιν τὸ θερμὸν ὑπὸ κουφότητοσ εἰσ τὴν ἄνω χώραν ἀποπτάμενον οἴχεται· μέμικται δέ πωσ πρὸσ ἄλληλα καὶ συντέτακται κατὰ τὴν ἑκάστου φύσιν·

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION