Plutarch, De faciae quae in orbe lunae apparet, section 2

(플루타르코스, De faciae quae in orbe lunae apparet, section 2)

"ὁρᾷσ γὰρ εὐθὺσ, ὡσ ἄτοποσ ὁ λέγων τὸ φαινόμενον εἶδοσ ἐν τῇ σελήνῃ πάθοσ εἶναι τῆσ ὄψεωσ, ὑπεικούσησ τῇ λαμπρότητι δι’ ἀσθένειαν, ὃ καλοῦμεν· "οὐ συνορῶν ὅτι πρὸσ τὸν ἣλιον ἔδει τοῦτο γίγνεσθαι μᾶλλον, ὀξὺν ἀπαντῶντα καὶ πλήκτην ὥσ που καὶ Ἐμπεδοκλῆσ τὴν ἑκατέρων ἀποδίδωσιν οὐκ ἀηδῶσ διαφορὰν ἣλιοσ ὀξυβελὴσ ἠδ’ ἱλάειρα σελήνη; "τὸ ἐπαγωγὸν αὐτῆσ καὶ ἱλαρὸν καὶ ἄλυπον οὕτω προσαγορεύσασ· "ἔπειτα λόγον ἀποδιδούσ, καθ’ ὃν αἱ ἀμυδραὶ καὶ ἀσθενεῖσ ὄψεισ οὐδεμίαν διαφορὰν ἐν τῇ σελήνῃ μορφῆσ ἐνορῶσιν, , ἀλλὰ λεῖοσ αὐταῖσ; "ἀντιλάμπει καὶ περίπλεωσ αὐτῆσ ὁ κύκλοσ, οἱ δ’ ὀξὺ καὶ σφοδρὸν ὁρῶντεσ ἐξακριβοῦσι μᾶλλον καὶ διαστέλλουσιν ἐκτυπούμενα τὰ εἴδη τοῦ προσώπου, καὶ τῆσ διαφορᾶσ ἅπτονται σαφέστερον ἔδει γάρ, οἶμαι, τοὐναντίον, εἴπερ ἡττωμένου πάθοσ ὄμματοσ ἐποίει τὴν φαντασίαν· "ὅπου τὸ πάσχον ἀσθενέστερον, σαφέστερον εἶναι τὸ φαινόμενον. "ἡ δ’ ἀνωμαλία καὶ παντάπασιν ἐλέγχει τὸν λόγον· "οὐ γὰρ ἔστι συνεχοῦσ σκιᾶσ καὶ συγκεχυμένησ ὄψισ, ἀλλ’ οὐ φαύλωσ ὑπογράφων ὁ Ἀγησιάναξ εἴρηκε πᾶσα μὲν ἣδε πέριξ πυρὶ λάμπεται ἐν δ’ ἄρα μέσσῃ γλαυκότερον κυάνοιο φαείνεται ἠύτε κούρησ ὄμμα καὶ ὑγρὰ μέτωπα· "τὰ δὲ ῥέθει ἄντα ἐοίκεν· "ὄντωσ γὰρ ὑποδύεται περιιόντα τοῖσ λαμπροῖσ τὰ σκιερὰ, καὶ πιέζει πάλιν ὑπ’ αὐτῶν καὶ ἀποκοπτόμενα, καὶ ὅλωσ πέπλεκται δι’ ἀλλήλων· "ὥστε γραφικὴν τὴν διατύπωσιν εἶναι τοῦ σχήματοσ· "τοῦτο δὲ καὶ πρὸσ Κλέαρχον, ὦ Ἀριστότελεσ, οὐκ ἀπιθάνωσ ἐδόκει λέγεσθαι τὸν ὑμέτερον ὑμέτεροσ γὰρ ἁνήρ, Ἀριστοτέλουσ τοῦ παλαιοῦ γεγονὼσ συνήθησ, εἰ καὶ πολλὰ τοῦ Περιπάτου παρέτρεψεν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION