Plutarch, De exilio, section 8

(플루타르코스, De exilio, section 8)

ἂν γὰρ σκοπῇσ ἄνευ κενῆσ δόξησ τὴν ἀλήθειαν, ὁ μίαν πόλιν ἔχων ξένοσ ἐστὶ τῶν ἄλλων ἁπασῶν καὶ ἀλλότριοσ. οὐ γὰρ δοκεῖ καλὸν οὐδὲ δίκαιον εἶναι καταλιπόντα τὴν ἑαυτοῦ νέμειν ἑτέραν. Σπάρταν ἔλαχεσ, ταύταν κόσμει, κἂν ἄδοξοσ ᾖ κἂν νοσώδησ κἂν ταράττηται στάσεσιν ὑφ’ ἑαυτῆσ καὶ πράγμασι μὴ ὑγιαίνουσιν.

οὗ δ’ ἡ τύχη τὴν ἰδίαν ἀφῄρηται, τούτῳ δίδωσιν ἔχειν τὴν ἀρέσασαν. κἀνταῦθα σοφόν ἐστι καὶ χρήσιμον·

καὶ πατρίδα μὴ περισπῶσαν μὴ ἐνοχλοῦσαν μὴ προστάττουσαν· ἴσχει δέ με πορφυρέασ ἁλὸσ, ἀμφιταρασσομένασ ὀρυμαγδόσ·

ἀλλὰ μᾶλλον τὸ τοῦ Φιλίππου λογιζόμενοσ·

"ὡσ μικροῦ μέρουσ τῆσ γῆσ φύσει μετέχοντεσ, ὅλησ ἐφιέμεθα τῆσ οἰκουμένησ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION