Plutarch, De exilio, section 10

(플루타르코스, De exilio, section 10)

ὅπου γὰρ οὐ φαύλωσ δοκεῖ λέγειν ὁ Καλλίμαχοσ τό μὴ μετρεῖν σχοίνῳ Περσίδι τὴν σοφίην; μετροῦντεσ, ἐὰν νῆσον οἰκῶμεν διακοσίων σταδίων, ἀλλὰ μὴ τεσσάρων ἡμερῶν ὥσπερ ἡ Σικελία περίπλουν ἔχουσαν, ὀδυνᾶν ἑαυτοὺσ καὶ θρηνεῖν ὀφείλομεν ὡσ κακοδαιμονοῦντεσ;

τί γὰρ ἡ πλατεῖα χώρα πρὸσ τὸν ἄλυπον βίον;

οὐκ ἀκούεισ τοῦ Ταντάλου λέγοντοσ ἐν τῇ τραγῳδίᾳ σπείρω δ’ ἄρουραν δώδεχ’ ἡμερῶν ὁδόν, Βερέκυντα χῶρον εἶτα μετ’ ὀλίγον λέγοντοσ οὑμὸσ δὲ πότμοσ οὐρανῷ κυρῶν ἄνω, ἔραζε πίπτει, καί με προσφωνεῖ τάδε· γίγνωσκε τἀνθρώπεια μὴ σέβειν ἄγαν;

ἑκὰσ ἀνδρῶν ἀλφηστάων καὶ κατοικῶν ἀνεπίμικτοσ ἀνθρώπων ἀπάνευθε, πολυκλύστῳ ἐνὶ πόντῳ, τὸν ἥδιστον παρεσκεύασε βίον τοῖσ ἑαυτοῦ πολίταισ.

τὰσ δὲ Κυκλάδασ πρότερον μὲν οἱ Μίνω παῖδεσ, ὕστερον δ’ οἱ Κόδρου καὶ Νείλεω κατῴκησαν, ἐν αἷσ τὰ νῦν οἱ ἀνόητοι φυγάδεσ οἰόνται κολάζεσθαι.

καίτοι ποία φυγαδικὴ νῆσοσ οὐκ ἔστι πλατυτέρα τῆσ Σκιλλουντίασ χώρασ, ἐν ᾗ Ξενοφῶν μετὰ τὴν στρατείαν τὸ λιπαρὸν εἶδε γῆρασ; ἕκαστον ἔτοσ εἰσ ἄστυ κατῄει Διονυσίων καινοῖσ τραγῳδοῖσ, ὡσ ἔφασαν, τὴν ἑορτήν.

Ἀριστοτέλην δὲ καὶ λελοιδόρηκε Θεόκριτοσ ὁ Χῖοσ, ὅτι τὴν παρὰ Φιλίππῳ καὶ Ἀλεξάνδρῳ δίαιταν ἀγαπήσασ εἵλετο ναίειν ἀντ’ Ἀκαδημείασ Βορβόρου ἐν προχοαῖσ. ἔστι γὰρ ποταμὸσ περὶ Πέλλην, ὃν Μακεδόνεσ Βόρβορον καλοῦσι. τὰσ δὲ νήσουσ ὥσπερ ἐπίτηδεσ ὑμνῶν καὶ συνιστὰσ ἡμῖν ὁ ποιητήσ, Λῆμνον δ’ εἰσαφίκανε, πόλιν θείοιο Θόαντοσ·

καὶ ὅσσον Λέσβοσ ἄνω, μακάρων ἕδοσ, ἐντὸσ ἐέργει· καί Σκῦρον ἑλὼν αἰπεῖαν, Ἐνυῆοσ πτολίεθρον·

καὶ οἳ δ’ ἐκ Δουλιχίοιο Ἐχινάων θ’ ἱεράων νήσων, αἳ ναίουσι πέρην ἁλὸσ, Ἤλιδοσ ἄντα. καὶ τῶν ἐπιφανῶν ἀνδρῶν νῆσον οἰκεῖν φησι τὸν θεοφιλέστατον Αἰόλον, τὸν σοφώτατον Ὀδυσσέα, τὸν ἀνδρειότατον Αἰάντα, τὸν φιλοξενώτατον Ἀλκίνουν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION