Plutarch, De exilio, section 6

(플루타르코스, De exilio, section 6)

τὸ δέ σε μὴ κατοικεῖν Σάρδεισ οὐδέν ἐστιν· οὐδὲ γὰρ Ἀθηναῖοι πάντεσ κατοικοῦσι Κολλυτὸν οὐδὲ Κορίνθιοι Κράνειον οὐδὲ Πιτάνην Λάκωνεσ. ἐκ Μελίτησ εἰσ Διωμίδα, ὅπου καὶ μῆνα Μεταγειτνιῶνα καὶ θυσίαν ἐπώνυμον ἄγουσι τοῦ μετοικισμοῦ τὰ Μεταγείτνια, τὴν πρὸσ ἑτέρουσ γειτνίασιν εὐκόλωσ καὶ ἱλαρῶσ ἐκδεχόμενοι καὶ στέργοντεσ·

;

οὐκ ἂν εἴποισ. τί οὖν τῆσ οἰκουμένησ μέροσ ἢ τῆσ γῆσ ἁπάσησ ἕτερον ἑτέρου μακράν ἐστιν, ἣν ἀποδεικνύουσιν οἱ μαθηματικοὶ σημείου λόγον ἔχουσαν ἀδιαστάτου πρὸσ τὸν οὐρανόν; ἀλλ’ ἡμεῖσ ὥσπερ μύρμηκεσ ἢ μέλιτται μυρμηκιᾶσ μιᾶσ ἢ κυψέλησ ἐκπεσόντεσ ἀδημονοῦμεν καὶ ξενοπαθοῦμεν, οὐκ εἰδότεσ οὐδὲ μεμαθηκότεσ οἰκεῖα τὰ πάντα ποιεῖσθαι καὶ νομίζειν ὥσπερ ἐστί.

καίτοι γελῶμεν τὴν ἀβελτερίαν τοῦ φάσκοντοσ ἐν Ἀθήναισ βελτίονα σελήνην εἶναι τῆσ ἐν Κορίνθῳ· τὴν θάλατταν τὸν ἀέρα τὸν οὐρανὸν, ὡσ ἕτερα καὶ διαφέροντα τῶν συνήθων.

ἡ μὲν γὰρ φύσισ ἐλευθέρουσ ἡμᾶσ καὶ λελυμένουσ ἀφίησιν, ἡμεῖσ δ’ αὐτοὶ συνδέομεν ἑαυτοὺσ συστενοχωροῦμεν ἐγκατοικοδομοῦμεν, εἰσ μικρὰ καὶ γλίσχρα συνελαύνομεν.

εἶτα τῶν μὲν Περσῶν βασιλέων καταγελῶμεν, εἴ γε δὴ ἀληθὲσ ὅτι τὸ τοῦ Χοάσπου μόνον ὕδωρ πίνοντεσ ἄνυδρον αὑτοῖσ τὴν ἄλλην ποιοῦσιν οἰκουμένην· Παρνασὸν ἐπιποθοῦντεσ, ἄπολιν καὶ ἀοίκητον αὑτοῖσ τὴν οἰκουμένην ποιοῦμεν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION