Plutarch, De exilio, section 1

(플루타르코스, De exilio, section 1)

τῶν λόγων ἀρίστουσ καὶ βεβαιοτάτουσ ὥσπερ τῶν φίλων φασὶν εἶναι τοὺσ ἐν ταῖσ συμφοραῖσ παρόντασ ὠφελίμωσ καὶ βοηθοῦντασ· πολλοὶ καὶ προσδιαλέγονται τοῖσ ἐπταικόσιν, ἀλλ’ ἀχρήστωσ μᾶλλον δὲ βλαβερῶσ, καθάπερ ἀκόλυμβοι πνιγομένοισ ἐπιχειροῦντεσ βοηθεῖν περιπλεκόμενοι καὶ συγκαταδύνοντεσ·

δεῖ δὲ τὸν παρὰ τῶν φίλων καὶ τῶν βοηθούντων λόγον παρηγορίαν εἶναι μὴ συνηγορίαν τοῦ λυποῦντοσ.

καὶ συνεπιθρηνούντων ὥσπερ χορῶν τραγικῶν ἐν τοῖσ ἀβουλήτοισ χρείαν ἔχομεν, ἀλλὰ παρρησιαζομένων καὶ διδασκόντων ὅτι τὸ λυπεῖσθαι καὶ τὸ ταπεινοῦν ἑαυτὸν ἐπὶ παντὶ μὲν ἄχρηστόν ἐστι καὶ γιγνόμενον κενῶσ καὶ ἀνοήτωσ·

ὅπου δ’ αὐτὰ τὰ πράγματα δίδωσιν ὑπὸ τοῦ λόγου ψηλαφηθέντα καὶ ἀνακαλυφθέντα πρὸσ ἑαυτὸν εἰπεῖν οὐδὲν πέπονθασ δεινόν, ἂν μὴ προσποιῇ·

τοῦτο χείρων γέγονεν, ἀλλὰ τοῖσ ἔξωθεν συναχθομένοισ καὶ συναγανακτοῦσι διδασκάλοισ χρῆσθαι τῆσ λύπησ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION