Plutarch, De exilio, section 12

(플루타르코스, De exilio, section 12)

ἀλλὰ ταῦτα μέν, ὦ φίλε, καὶ τὰ τοιαῦτα πρὸσ ἐκείνουσ λέγωμεν κἀκείνοισ ἐπᾴδωμεν, οἷσ εἰσ νῆσον ἀπῳκισμένοισ ἀνεπίμικτα ποιεῖ τἄλλα; πόντοσ ἁλὸσ, ὃ πολεῖσ ἀέκοντασ ἐρύκει·

σοὶ δ’ οὐχ ἑνὸσ δεδομένου μόνον, ἀλλ’ ἀπειρημένου τόπου, πασῶν ἐστιν ἐξουσία πόλεων ἡ μιᾶσ κώλυσισ. "οὐ στασιάζομεν οὐδ’ ἀναλίσκομεν οὐδὲ προσηρτήμεθα θύραισ ἡγεμόνοσ· "οὐδὲν οὖν μέλει ἡμῖν, ὅστισ ὁ κεκληρωμένοσ τὴν ἐπαρχίαν ἐστίν, εἰ ἀκράχολοσ εἰ ἐπαχθήσ. οἰνόπεδα παρορῶν, διὰ τὸ τραχὺ καὶ ἀνώμαλον διέβαλε τὴν νῆσον εἰπών ἣδε δ’ ὥστ’ ὄνου ῥάχισ ἕστηκεν ὕλησ;

ἀγρίασ ἐπιστεφήσ, οὕτω τῆσ φυγῆσ πρὸσ ἓν μέροσ τὸ ἄδοξον ἐντεινόμενοι παρορῶμεν τὴν ἀπραγμοσύνην καὶ τὴν σχολὴν καὶ τὴν ἐλευθερίαν.

καίτοι τούσ γε Περσῶν βασιλέασ ἐμακάριζον ἐν Βαβυλῶνι τὸν χειμῶνα διάγοντασ, ἐν δὲ Μηδίᾳ τὸ θέροσ, ἐν δὲ Σούσοισ τὸ ἥδιστον τοῦ ἐάροσ.

Ἀθήναισ, Ὀλύμπι’ ἐν Πίσῃ Νέμε’ ἐν Ἄργει πανηγυρίζειν, Πυθίων ἀγομένων εἰσ Δελφοὺσ παρελθεῖν, Ἰσθμίων εἰσ Κόρινθον, ἄνπερ ᾖ φιλοθέωροσ·

εἰ δὲ μή, σχολὴ περίπατοσ ἀνάγνωσισ ὕπνοσ ἀθορύβητοσ·

μήτε πραγματείασ μήτ’ ἄρχοντοσ μήθ’ ἡγεμόνοσ τὴν συνήθη δίαιταν περισπῶντοσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION