Plutarch, De exilio, section 16

(플루타르코스, De exilio, section 16)

ἀλλ’ ἐπεὶ πολλοὺσ τὰ τοῦ Εὐριπίδου κινεῖ δυνατῶσ τῆσ φυγῆσ κατηγορεῖν δοκοῦντοσ, ἴδωμεν ἃ λέγει καθ’ ἕκαστον ἐρωτῶν καὶ ἀποκρινόμενοσ· ταῦτα πρώτωσ οὐκ ὀρθῶσ οὐδ’ ἀληθῶσ ἀξιοῦται. ἀλλὰ νοῦν ἔχοντοσ ἀνδρὸσ ἐν καιροῖσ καὶ πράγμασιν ἐχεμυθίασ;

καὶ σιωπῆσ δεομένοισ, ὥσπερ αὐτὸσ ἀλλαχόθι βέλτιον εἴρηκε σιγᾶν θ’ ὅπου δεῖ καὶ λέγειν ἵν’ ἀσφαλέσ. ἔπειτα τὴν τῶν κρατούντων ἀμαθίαν οὐχ ἧττον οἴκοι μένοντασ ἢ φεύγοντασ ἀνάγκη φέρειν·

δεδίασι, τὸ δὲ μέγιστον καὶ ἀτοπώτατον, εἰ παρρησίαν τῶν φυγάδων ἀφαιρεῖται·

"μὴ δυναμένη φέρειν ὥσπερ ἡ Σεμέλη τὸν Διόνυσον.

"οὕτωσ ἐγὼ διατίθημι τοὺσ κακῶσ με ποιοῦντασ·

"τί δὲ Θεοδώρῳ μέλει, ἔφη, πότερον ὑπὲρ γῆσ ἢ ὑπὸ γῆσ σήπεται; "’ τί δέ; "Διογένησ οὐκ εἶχε παρρησίαν, ὃσ εἰσ τὸ τοῦ Φιλίππου στρατόπεδον παρελθών, ὁπηνίκα μαχούμενοσ ἐχώρει τοῖσ Ἕλλησι, καὶ πρὸσ αὐτὸν ἀναχθεὶσ ὡσ; "κατάσκοποσ, ναί, κατάσκοποσ ἔφη τῆσ ἀπληστίασ ἀφῖχθαι αὐτοῦ καὶ τῆσ ἀφροσύνησ, ἥκοντοσ ἐν βραχεῖ καιρῷ διακυβεῦσαι περὶ τῆσ ἡγεμονίασ ἅμα καὶ τοῦ σώματοσ; ’" τί δέ; "σὺ τί κρέασ λέγει σκοπεῖσ, οὐ τί νοῦν ἔχων ἄνθρωποσ;

ἀλλ’ οὐδὲ γεωμετρῶν φυγὴ παρρησίαν οὐδὲ γραμμικῶν ἀφαιρεῖται, περὶ ὧν ἴσασι καὶ μεμαθήκασι διαλεγομένων πόθεν γε δὴ καλῶν κἀγαθῶν ἀνθρώπων; "ἐμφράττει, τὴν γλῶσσαν ἀποστρέφει, ἄγχει, σιωπᾶν ποιεῖ.

τὰ δ’ ἑξῆσ τοῦ Εὐριπίδου ποῖὰ τιν’ ἐστίν; καὶ τοῦτο τῆσ ἀβελτερίασ ἔγκλημα μᾶλλον ἢ τῆσ φυγῆσ ἐστιν.

τείχουσ ἐκτὸσ προέλθωσι.

πεφραγμένοσ ἐστράτευσεν, ὡσ αὐτὸσ μετὰ μικρὸν ὁμολογεῖ πολλοὶ δὲ Δαναῶν καὶ Μυκηναίων ἄκροι πάρεισι, λυπρὰν χάριν ἀναγκαίαν δ’ ἐμοὶ διδόντεσ.

ὅμοια δὲ καὶ τὰ τῆσ μητρὸσ ὀλοφυρομένησ·

ἐγὼ δέ σοι οὔτε πῦρ ἀνῆψα γόνιμον ἐν γάμοισ, ἀνυμέναια δ’ Ἰσμηνὸσ ἐκηδεύθη λουτροφόρου χλιδᾶσ·

. ταύτην ἔδει χαίρειν καὶ ἀγαπᾶν πυνθανομένην ναίοντα βασίλεια τηλικαῦτα τὸν υἱόν· λουτρὸν Ἰσμηνόν, ὡσ ἐν Ἄργει μήθ’ ὕδωρ τῶν γαμούντων μήτε πῦρ ἐχόντων, τὰ τοῦ τύφου κακὰ καὶ τῆσ ἀβελτερίασ τῇ φυγῇ περιτίθησιν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION