Plutarch, De exilio, section 4

(플루타르코스, De exilio, section 4)

"φιλοσόφωσ· οὕτω καὶ ἡμεῖσ αὐτὴν ἀμυνώμεθα φιλοσοφοῦντεσ ἀξίωσ· τὸν Δία δὲ πῶσ ὑόντα; τὸν βορέαν δὲ πῶσ; πῦρ ζητοῦμεν βαλανεῖον ἱμάτιον στέγην·

καὶ γὰρ οὐχ ὑόμενοι καθήμεθ’ οὐδὲ κλαίομεν καὶ σοὶ τοίνυν παρ’ ὁντιναοῦν ἔστι τὸ κατεψυγμένον τοῦτο τοῦ βίου μέροσ ἀναζωπυρεῖν καὶ ἀναθάλπειν, ἑτέρων βοηθημάτων μὴ δεόμενον ἀλλὰ χρώμενον εὐλογίστωσ τοῖσ παροῦσιν. καὶ τὰ χρήσιμα ποιοῦσιν ἑαυτοῖσ, ἐν ᾧ μάλιστα καιρῷ βοηθεῖν πέφυκε.

τοὺσ γὰρ δοιοὺσ πίθουσ, ὦ φίλε, οὓσ Ὅμηροσ ἔφη κηρῶν ἐμπλείουσ ἐν οὐρανῷ κεῖσθαι, τὸν μὲν ἀγαθῶν τὸν δὲ φαύλων, οὐχ ὁ Ζεὺσ ταμιεύων κάθηται, καὶ μεθιεὶσ τοῖσ μὲν ἤπια καὶ μεμιγμένα τοῖσ δ’ ἄκρατα ῥεύματα τῶν κακῶν·

ὑπεκρεόντων.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION