Plato, Republic, book 4 347:

(플라톤, Republic, book 4 347:)

μηδέν, ἦν δ’ ἐγώ, πω πάνυ παγίωσ αὐτὸ λέγωμεν, ἀλλ’ ἐὰν μὲν ἡμῖν καὶ εἰσ ἕνα ἕκαστον τῶν ἀνθρώπων ἰὸν τὸ εἶδοσ τοῦτο ὁμολογῆται καὶ ἐκεῖ δικαιοσύνη εἶναι, συγχωρησόμεθα ἤδη ‐ τί γὰρ καὶ ἐροῦμεν; ‐ εἰ δὲ μή, τότε ἄλλο τι σκεψόμεθα. νῦν δ’ ἐκτελέσωμεν τὴν σκέψιν ἣν ᾠήθημεν, εἰ ἐν μείζονί τινι τῶν ἐχόντων δικαιοσύνην πρότερον <ἢ> ἐκεῖ ἐπιχειρήσαιμεν θεάσασθαι, ῥᾷον ἂν ἐν ἑνὶ ἀνθρώπῳ κατιδεῖν οἱο͂́ν ἐστιν. καὶ ἔδοξε δὴ ἡμῖν τοῦτο εἶναι πόλισ, καὶ οὕτω ᾠκίζομεν ὡσ ἐδυνάμεθα ἀρίστην, εὖ εἰδότεσ ὅτι ἔν γε τῇ ἀγαθῇ ἂν εἰή. ὃ οὖν ἡμῖν ἐκεῖ ἐφάνη, ἐπαναφέρωμεν εἰσ τὸν ἕνα, κἂν μὲν ὁμολογῆται, καλῶσ ἕξει·

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION