헬라어 문장 검색 - Λυξιαν́Διαλογι

(루키아노스, Dialogi meretricii, Ιὄεσσα καὶ Πυθίασ και Λυσιάσ.)

Θρύπτῃ, ὦ Λυσία, πρὸσ ἐμέ; καὶ καλῶσ, ὅτι μήτε ἀργύριον πώποτε ᾔτησά σε μὴτ̓ ἀπέκλεισα ἐλθόντα, ἔνδον ἕτεροσ, εἰποῦσα, μήτε παραλογισάμενον τὸν πατέρα ἢ ὑφελόμενον τῆσ μητρὸσ ἠνάγκασα ἐμοὶ τι κομίσαι ὁποῖα αἱ ἄλλαι ποιοῦσιν, ἀλλ̓ εὐθὺσ ἐξ ἀρχῆσ ἄμισθον, ἀξύμβολον εἰσεδεξάμην. οἶσθα ὅσουσ ἐραστὰσ παρεπεμψάμην, Ἠθοκλέα τὸν πρυτανεύοντα νῦν καὶ Πασίωνα τὸν ναύκληρον καὶ τὸν συνέφηβόν σου Μέλισσον, καίτοι ἔναγχοσ ἀποθανόντοσ αὐτῷ τοῦ πατρὸσ καὶ κύριον αὐτὸν ὄντα τῆσ οὐσίασ· ἐγὼ δὲ σὲ τὸν Φάωνα μόνον εἶχον οὔτε τινὰ προσβλέπουσα ἕτερον οὔτε προσιεμένη ὅτι μὴ σέ· ᾤμην γὰρ ἡ ἀνόητοσ ἀληθῆ εἶναι ἃ ὤμνυεσ, καὶ διὰ τοῦτό σοι προσέχουσα ὥσπερ ἡ Πηνελόπη ἐσωφρόνουν, ἐπιβοωμένησ τῆσ μητρὸσ καὶ πρὸσ τὰσ φίλασ ἐγκαλούσησ. σὺ δὲ ἐπείπερ ἔμαθεσ ὑποχείριον ἔχων με τετηκυῖαν ἐπὶ σοί, ἄρτι μὲν Λυκαίνῃ προσέπαιζεσ ἐμοῦ ὁρώσησ, ὡσ λυποίησ ἐμέ, ἄρτι δὲ σὺν ἐμοὶ κατακείμενοσ ἐπῄνεισ Μαγίδιον τὴν ψάλτριαν· ἐγὼ δ̓ ἐπὶ τούτοισ δακρύω καὶ συνίημι ὑβριζομένη. πρῴην δὲ ὁπότε συνεπίνετε Θράσων καὶ σὺ καὶ Δίφιλοσ, παρῆσαν καὶ ἡ αὐλητρὶσ Κυμβάλιον καὶ Πυραλλὶσ ἐχθρὰ οὖσα ἐμοί. σὺ δὲ τοῦτ̓ εἰδὼσ τὴν Κυμβάλιον μὲν οὔ μοι πάνυ ἐμέλησεν ὅτι πεντάκισ ἐφίλησασ· σεαυτὸν γὰρ ὕβριζεσ τοιαύτην φιλῶν· Πυραλλίδα δὲ ὅσον ἐνένευεσ, καὶ πιὼν ἄν ἐκείνῃ μὲν ὑπέδειξασ τὸ ποτήριον, ἀποδιδοὺσ δὲ τῷ παιδὶ πρὸσ τὸ οὖσ ἐκέλευεσ, εἰ μὴ Πυραλλὶσ αἰτήσειε, μὴ ἂν ἄλλῳ ἐγχέαι· τέλοσ δὲ τοῦ μήλου ἀποδακών, ὁπότε τὸν Δίφιλον εἶδεσ ἀσχολούμενον ‐ ἐλάλει γὰρ Θράσωνι ‐ προκύψασ πωσ εὐστόχωσ προσηκόντισασ ἐσ τὸν κόλπον αὐτῆσ, οὐδὲ λαθεῖν γε πειρώμενοσ ἐμέ· ἡ δὲ φιλήσασα μεταξὺ τῶν μαστῶν ὑπὸ τῷ ἀποδέσμῳ παρεβύσατο. ταῦτα οὖν τίνοσ ἕνεκα ποιεῖσ;

τί σε ἢ μέγα ἢ μικρὸν ἠδίκησα, ἢ ἐλύπησα ἐγώ; τίνα ἕτερον εἶδον; οὐ πρὸσ μόνον σὲ ζῶ; οὐ μέγα, ὦ Λυσία, τοῦτο ποιεῖσ γύναιον ἄθλιον λυπῶν μεμηνὸσ ἐπὶ σοί; ἔστι τισ θεὸσ ἡ Ἀδράστεια καὶ τὰ τοιαῦτα ὁρᾷ· σὺ δέ ποτε λυπήσῃ τάχα, ἂν ἀκούσῃσ τι περὶ ἐμοῦ, κειμένην με ἤτοι βρόχῳ ἐμαυτὴν ἀποπνίξασαν ἤ ἐσ τὸ φρέαρ ἐπὶ κεφαλὴν ἐμπεσοῦσαν, ἢ ἕνα γέ τινα τρόπον εὑρήσω θανάτου, ὡσ μηκέτ̓ ἐνοχλοίην βλεπομένη. πομπεύσεισ τότε ὡσ μέγα καὶ λαμπρὸν ἔργον ἐργασάμενοσ. τί με ὑποβλέπεισ καὶ πρίῃ τοὺσ ὀδόντασ; εἰ γάρ τι ἐγκαλεῖσ, εἰπε, Πυθιὰσ ἡμῖν αὕτη δικασάτω. τί τοῦτο; οὐδὲ ἀποκρινάμενοσ ἀπέρχῃ καταλιπών με; ὁρᾷσ, ὦ Πυθιάσ, οἱᾶ πάσχω ὑπὸ Λυσίου; ὢ τῆσ ἀγριότητοσ, τὸ μηδὲ ἐπικλασθῆναι δακρυούσησ· λίθοσ, οὐκ ἄνθρωπόσ ἐστι. πλὴν ἀλλ̓ εἴ γε χρὴ τἀληθὲσ εἰπεῖν, σύ, ὦ Ιὄεσσα, διέφθειρασ αὐτὸν ὑπεραγαπῶσα καὶ τοῦτο ἐμφαίνουσα. ἐχρῆν δὲ μὴ πάνυ αὐτὸν ζηλοῦν· ὑπερόπται γὰρ αἰσθανόμενοι γίγνονται παῦ̓, ὦ τάλαινα, δακρύουσα, καὶ ἤν μοι πείθῃ, ἅπαξ ἢ δὶσ ἀπόκλεισον ἐλθόντα· ὄψει γὰρ ἀνακαιόμενον αὐτὸν πάνυ καὶ ἀντιμεμηνότα ἀληθῶσ. ἀλλὰ μηδ̓ εἴπῃσ, ἄπαγε. ἀποκλείσω Λυσίαν; εἴθε μὴ αὐτὸσ ἀποσταίη φθάσασ. ἀλλ̓ ἐπανέρχεται αὖθισ. ἀπολώλεκασ ἡμᾶσ, ὦ Πυθιάσ· λεγούσησ. οὐχὶ ταύτησ ἕνεκεν, ὦ Πυθιάσ, ἐπανελήλυθα, ἣν οὐδ̓ ἂν προσβλέψαιμι ἔτι τοιαύτην οὖσαν, ἀλλὰ διὰ σέ, ὡσ μὴ καταγιγνώσκῃσ ἐμοῦ καὶ λέγῃσ, ἄτεγκτοσ ὁ Λυσίασ ἐστίν.

ἀμέλει καὶ ἔλεγον, ὦ Λυσία. φέρειν οὖν ἐθέλεισ, ὦ Πυθιάσ, Ιὄεσσαν ταύτην τὴν νῦν δακρύουσαν αὐτὸν ἐπιστάντα αὐτῇ ποτε μετὰ νεανίου καθευδούσῃ ἐμοῦ ἀποστάσῃ; Λυσία, τὸ μὲν ὅλον ἑταίρα ἐστί. πότε δ̓ οὖν κατέλαβεσ αὐτοὺσ συγκαθεύδοντασ; ἕκτην σχεδὸν ταύτην ἡμέραν, νὴ Δί̓, ἕκτην γε, δευτέρᾳ ἱσταμένου· τὸ τήμερον δὲ ἑβδόμη ἐστίν. ὁ πατὴρ εἰδὼσ ὡσ πάλαι ἐρῴην ταυτησὶ τῆσ χρηστῆσ, ἐνέκλεισέ με παραγγείλασ τῷ θυρωρῷ μὴ ἀνοίγειν· ἐγὼ δέ, οὐ γὰρ ἔφερον μὴ οὐχὶ συνεῖναι αὐτῇ, τὸν Δρόμωνα ἐκέλευσα παρακύψαντα παρὰ τὸν θριγκὸν τῆσ αὐλῆσ, ᾗ ταπεινότατον ἦν, ἀναδέξασθαί με ἐπὶ τῶν νώτων· ῥᾷον γὰρ οὕτωσ ἀναβήσεσθαι ἔμελλον. τί ἂν μακρὰ λέγοιμι; ὑπερέβην, ἧκον, τὴν αὔλειον εὑρ͂ον ἀποκεκλεισμένην ἐπιμελῶσ· μέσαι γὰρ νύκτεσ ἦσαν. οὐκ ἔκοψα δ̓ οὖν, ἀλλ̓ ἐπάρασ ἠρέμα τὴν θύραν, ἤδη δὲ καὶ ἄλλοτ̓ ἐπεποιήκειν αὐτό, παραγαγὼν τὸν στροφέα παρεισῆλθον ἀψοφητί. ἐκάθευδον δὲ πάντεσ, εἶτα ἐπαφώμενοσ τοῦ τοίχου ἐφίσταμαι τῇ κλίνῃ. τί ἐρεῖσ, ὦ Δάματερ;

ἀγωνιῶ γάρ. ἐπειδὴ δὲ οὐχ ἑώρων τὸ ᾆσθμα ἕν, τὸ μὲν πρῶτον ᾤμην τὴν Λυδὴν αὐτῇ συγκαθεύδειν· τὸ δ̓ οὐκ ἦν, ὦ Πυθιάσ, ἀλλ̓ ἐφαψάμενοσ εὑρ͂ον ἀγένειόν τινα πάνυ ἁπαλόν, ἐν χρῷ κεκαρμένον, μύρων καὶ αὐτὸν ἀποπνέοντα. τοῦτο ἰδὼν εἰ μὲν καὶ ξίφοσ ἔχων ἦλθον, οὐκ ἂν ὤκνησα, εὖ ἴστε. τί γελᾶτε, ὦ Πυθιάσ; γέλωτοσ ἄξια δοκῶ σοι διηγεῖσθαι; τοῦτό σε, ὦ Λυσία, λελύπηκεν; ἡ Πυθιὰσ αὕτη μοι συνεκάθευδε. μὴ λέγε, ὦ Ιὄεσσα, πρὸσ αὐτόν. τί μὴ λέγω; Πυθιὰσ ἦν, φίλτατε, μετακληθεῖσα ὑπ̓ ἐμοῦ, ὡσ ἅμα καθεύδοιμεν· ἐλυπούμην γὰρ σὲ μὴ ἔχουσα. Πυθιὰσ ὁ ἐν χρῷ κεκαρμένοσ;

εἶτα δἰ ἕκτησ ἡμέρασ ἀνεκόμησε τοσαύτην κόμην; ἀπὸ τῆσ νόσου ἐξυρήσατο, ὦ Λυσία· ὑπέρρεον γὰρ αὐτῇ αἱ τρίχεσ. νῦν δὲ καὶ τὴν πηνήκην ἐπέθετο. δεῖξον, ὦ Πυθιάσ, δεῖξον οὕτωσ ὄν, πεῖσον αὐτόν. ἰδοὺ τὸ μειράκιον ὁ μοιχὸσ ὃν ἐζηλοτύπεισ. οὐκ ἐχρῆν οὖν, ὦ Ιὄεσσα, καὶ ταῦτα ἐρωντα ἐφαψάμενον αὐτόν; οὐκοῦν σὺ μὲν ἤδη πέπεισαι· βούλει δὲ ἀντιλυπήσω σε καὶ αὐτή; ὀργίζομαι γὰρ δικαίωσ ἐν τῷ μέρει. μηδαμῶσ, ἀλλὰ πίνωμεν ἤδη, καὶ Πυθιὰσ μεθ̓ ἡμῶν· ἄξιον γὰρ αὐτὴν παρεῖναι ταῖσ σπονδαῖσ. παρέσται. οἱᾶ πέπονθα διὰ σέ, ὦ γενναιότατε νεανίσκων Πυθίασ. ἀλλὰ καὶ διήλλαξα ὑμᾶσ ὁ αὐτόσ, ὥστε μή μοι χαλέπαινε. πλὴν τὸ δεῖνα, ὁρ́α, ὦ Λυσία, μή τινι εἴπῃσ τὸ περὶ τῆσ κόμησ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Lucian, Dialogi meretricii, Ιὄεσσα καὶ Πυθίασ και Λυσιάσ.

(루키아노스, Dialogi meretricii, Ιὄεσσα καὶ Πυθίασ και Λυσιάσ.)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION