Lucian, Dialogi meretricii, Ἀμπελὶσ καὶ Χρυσίσ.

(루키아노스, Dialogi meretricii, Ἀμπελὶσ καὶ Χρυσίσ.)

ὅστισ δέ, ὦ Χρυσί, μήτε ζηλοτυπεῖ μήτε ὀργίζεται μήτε ἐρράπισέ ποτε ἢ περιέκειρεν ἢ τὰ ἱμάτια περιέσχισεν, ἔτι ἐραστὴσ ἐκεῖνόσ ἐστιν; οὐκοῦν ταῦτα μόνα ἐρῶντοσ, ὦ Ἀμπελί, δείγματα; ναί, τοῦτ̓ ἀνδρὸσ θερμοῦ· ἐπεὶ τἆλλα, φιλήματα καὶ δάκρυα καὶ ὁρ́κοι καὶ τὸ πολλάκισ ἥκειν ἀρχομένου ἔρωτοσ σημεῖον καὶ φυομένου ἔτι· τὸ δὲ πῦρ ὅλον ἐκ τῆσ ζηλοτυπίασ ἐστίν. ὥστε εἰ καὶ σέ, ὡσ φήσ, ὁ Γοργίασ ῥαπίζει καὶ ζηλοτυπεῖ, χρηστὰ ἔλπιζε καὶ εὔχου ἀεὶ τὰ αὐτὰ ποιεῖν. τὰ αὐτά; τί λέγεισ; ἀεὶ ῥαπίζειν με; οὐχί, ἀλλ̓ ἀνιᾶσθαι, εἰ μὴ πρὸσ μόνον αὐτὸν βλέποισ. ἐπεὶ εἰ μὴ ἐρᾷ γε, τί ἂν ἔτι ὀργίζοιτο, εἰ σύ τινα ἕτερον ἐραστὴν ἔχεισ; ἀλλ̓ οὐδὲ ἔχω ἔγωγε· ὁ δὲ μάτην ὑπέλαβε τὸν πλούσιόν μου ἐρᾶν, διότι ἄλλωσ ἐμνημόνευσά ποτε αὐτοῦ. καὶ τοῦτο ἡδὺ τὸ ὑπὸ πλουσίων οἰέσθαι σπουδάζεσθαί σε·

οὕτω γὰρ ἀνιάσεται μᾶλλον καὶ φιλοτιμήσεται, ὡσ μὴ ὑπερβάλοιντο αὐτὸν οἱ ἀντερασταί. καὶ μὴν οὗτόσ γε μόνον ὀργίζεται καὶ ῥαπίζει, δίδωσι δὲ οὐδέν. ἀλλὰ δώσει· ζηλότυποι γὰρ καὶ μάλιστα λυπηθήσονται. οὐκ οἶδ̓ ὅπωσ ῥαπίσματα λαμβάνειν βούλει με, ὦ Ἀμπελίδιον. οὔκ, ἀλλ̓. ὡσ οἶμαι, μεγάλοι ἔρωτεσ γίγνονται, εἰ πύθοιτο ἀμελεῖσθαι, εἰ δὲ πιστεύσει μόνοσ ἔχειν, ἀπομαραίνεταί πωσ ἡ ἐπιθυμία. ταῦτα λέγω πρὸσ σὲ εἴκοσιν ὅλοισ ἔτεσιν ἑταιρήσασα, σὺ δὲ ὀκτωκαιδεκαέτισ, οἶμαι, ἢ ἔλαττον οὖσα τυγχάνεισ. εἰ βούλει δέ, καὶ διηγήσομαι ἃ ἔπαθόν ποτε οὐ πάνυ πρὸ πολλῶν ἐτῶν· ἤρα μου Δημόφαντοσ ὁ δανειστὴσ ὁ κατόπιν οἰκῶν τῆσ Ποικίλησ. οὗτοσ οὐδεπώποτε πλέον τι πέντε δραχμῶν δέδωκε καὶ ἠξίου δεσπότησ εἶναι. ἤρα δέ, ὦ Χρυσί, ἐπιπόλαιόν τινα ἔρωτα οὔτε ὑποστένων οὔτε δακρύων οὔτε ἀωρὶ παραγιγνόμενοσ ἐπὶ τὰσ θύρασ, ἀλλ̓ αὐτὸ μόνον συνεκάθευδέ μοι ἐνίοτε, καὶ τοῦτο διὰ μακροῦ. ἐπειδὴ δὲ ἐλθόντα ποτὲ ἀπέκλεισα ‐ Καλλίδησ γὰρ ὁ γραφεὺσ ἔνδον ἦν δέκα δραχμὰσ πεπομφώσ ‐ τὸ μὲν πρῶτον ἀπῆλθέ μοι λοιδορησάμενοσ·

ἐπεὶ δὲ πολλαὶ μὲν διῆλθον ἡμέραι, ἐγὼ δὲ οὐ προσέπεμπον, ὁ Καλλίδησ δὲ ἔνδον ἦν αὖθισ, ὑποθερμαινόμενοσ ἤδη τότε ὁ Δημόφαντοσ καὶ αὐτὸσ ἀναφλέγεται ἐσ τὸ πρᾶγμα καὶ ἐπιστάσ ποτε ἀνεῳγμένην τηρήσασ τὴν θύραν ἔκλαεν, ἔτυπτεν, ἠπείλει φονεύσειν, περιερρήγνυε τὴν ἐσθῆτα, ἅπαντα ἐποίει, καὶ τέλοσ τάλαντον δοὺσ μόνοσ εἶχεν ὀκτὼ ὅλουσ μῆνασ. ἡ γυνὴ δὲ αὐτοῦ πρὸσ ἅπαντασ ἔλεγεν ὡσ ὑπὸ φαρμάκων ἐκμήναιμι αὐτόν. τὸ δὲ ἦν ἄρα ζηλοτυπία τὸ φάρμακον. ὥστε, ὦ Χρυσί, καὶ σὺ χρῶ ἐπὶ τὸν Γοργίαν τῷ αὐτῷ φαρμάκῳ· πλούσιοσ δὲ ὁ νεανίσκοσ ἔσται, ἤν τι ὁ πατὴρ αὐτοῦ πάθῃ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION