헬라어 문장 검색 - Λυξιαν́Διαλογι

(루키아노스, Dialogi meretricii, Κρωβύλη καὶ Κόρινανα.)

ὦ Κόριννα, ὡσ μὲν οὐ πάνυ δεινὸν ἦν, ὅ ἐνόμιζεσ, τὸ γυναῖκα γενέσθαι ἐκ παρθένου, μεμάθηκασ ἤδη, μετὰ μειρακίου μὲν ὡραίου γενομένη, μυᾶν δὲ τὸ πρῶτον μίσθωμα κομισαμένη, ἐξ ἧσ ὁρ́μον αὐτίκα ὠνήσομαί σοι. ναί, Μαννάριον. ἐχέτω δὲ καὶ ψήφουσ τινὰσ πυραυγεῖσ οἱο͂σ ὁ Φιλαινίδοσ ἐστίν. ἔσται τοιοῦτοσ. ἄκουε δὲ καὶ τἆλλα παῤ ἐμοῦ ἅ σε χρὴ ποιεῖν καὶ ὅπωσ προσφέρεσθαι τοῖσ ἀνδράσιν· ἄλλη μὲν γὰρ ἡμῖν ἀποστροφὴ τοῦ βίου οὐκ ἔστιν, ὦ θύγατερ, ἀλλὰ δύο ἔτη ταῦτα ἐξ οὗ τέθνηκεν ὁ μακαρίτησ σου πατήρ, οὐκ οἶσθα ὅπωσ ἀπεζήσαμεν; ὅτε δὲ ἐκεῖνοσ ἔζη, πάντα ἦν ἡμῖν ἱκανά· ἐχάλκευε γὰρ καὶ μέγα ἦν ὄνομα αὐτοῦ ἐν Πειραιεῖ, καὶ πάντων ἐστὶν ἀκοῦσαι διομνυμένων ἦ μὴν μετὰ Φιλῖνον μηκέτι ἔσεσθαι ἄλλον χαλκέα. μετὰ δὲ τὴν τελευτὴν τὸ μὲν πρῶτον ἀποδομένη τὰσ πυράγρασ καὶ τὸν ἄκμονα καὶ σφῦραν δύο μνῶν, ἀπὸ τούτων διετράφημεν· εἶτα νῦν μὲν ὑφαίνουσα, νῦν δὲ κρόκην κατάγουσα ἢ στήμονα κλώθουσα ἐποριζόμην τὰ σιτία μόλισ· ἔβοσκον δὲ σέ, ὦ θύγατερ, τὴν ἐλπίδα περιμένουσα. τὴν μνᾶν λέγεισ;

οὔκ, ἀλλὰ ἐλογιζόμην ὡσ τηλικαύτη γενομένη θρέψεισ μὲν ἐμέ, σεαυτὴν δὲ κατακοσμήσεισ ῥᾳδίωσ καὶ πλουτήσεισ καὶ ἐσθῆτασ ἕξεισ ἁλουργεῖσ καὶ θεραπαίνασ. πῶσ ἔφησ, μῆτερ, ἢ τί λέγεισ; συνοῦσα μὲν τοῖσ νεανίσκοισ καὶ συμπίνουσα μετ̓ αὐτῶν καὶ συγκαθεύδουσα ἐπὶ μισθῷ. καθάπερ ἡ Δαφνίδοσ θυγάτηρ Λύρα; ναί. ἀλλ̓ ἐκείνη ἑταίρα ἐστίν. οὐδὲν τοῦτο δεινόν· καὶ σὺ γὰρ πλουτήσεισ ὡσ ἐκείνη καὶ πολλοὺσ ἐραστὰσ ἕξεισ. τί ἐδάκρυσασ, ὦ Κόριννα; οὐχ ὁρᾷσ ὁπόσαι καὶ ὡσ περισπούδαστοί εἰσιν αἱ ἑταῖραι καὶ ὁρ́α χρήματα λαμβάνουσι; τὴν Δαφνίδα γοῦν ἐγὼ οἶδα, ὦ φίλη Ἀδράστεια, ῥάκη, πρὶν αὐτὴν ἀκμάσαι τὴν ὡρ́αν, περιβεβλημένην· ἀλλὰ νῦν ὁρᾷσ οἱά πρόεισι, χρυσὸσ καὶ ἐσθῆτεσ εὐανθεῖσ καὶ θεράπαιναι τέτταρεσ. πῶσ δὲ ταῦτα ἐκτήσατο ἡ Λύρα;

τὸ μὲν πρῶτον κατακοσμοῦσα ἑαυτὴν εὐπρεπῶσ καὶ εὐσταλὴσ οὖσα καὶ φαιδρὰ πρὸσ ἅπαντασ, οὐκ ἄχρι τοῦ καγχάζειν ῥᾳδίωσ καθάπερ σὺ εἰώθασ, ἀλλὰ μειδιῶσα ἡδὺ καὶ ἐπαγωγόν, εἶτα προσομιλοῦσα δεξιῶσ καὶ μήτε φενακίζουσα, εἴ τισ προσέλθοι ἢ προπέμψειε, μήτε αὐτὴ ἐπιλαμβανομένη τῶν ἀνδρῶν. ἢν δέ ποτε καὶ ἀπέλθῃ ἐπὶ δεῖπνον λαβοῦσα μίσθωμα, οὔτε μεθύσκεται, ‐ καταγέλαστον γὰρ καὶ μισοῦσιν οἱ ἄνδρεσ τὰσ τοιαύτασ ‐ οὔτε ὑπερεμφορεῖται τοῦ ὄψου ἀπειροκάλωσ, ἀλλὰ προσάπτεται μὲν ἄκροισ τοῖσ δακτύλοισ, σιωπῇ δὲ τὰσ ἐνθέσεισ οὐκ ἐπ̓ ἀμφοτέρασ παραβύεται τὰσ γνάθουσ, πίνει δὲ ἠρέμα, οὐ χανδόν, ἀλλ̓ ἀναπαυομένη. κἂν εἰ διψῶσα, ὦ μῆτερ, τύχοι; τότε μάλιστα, ὦ Κόριννα. καὶ οὔτε πλέον τοῦ δέοντοσ φθέγγεται οὔτε ἀποσκώπτει ἔσ τινα τῶν παρόντων, ἐσ μόνον δὲ τὸν μισθωσάμενον βλέπει· καὶ διὰ τοῦτο ἐκεῖνοι φιλοῦσιν αὐτήν. καὶ ἐπειδὰν κοιμᾶσθαι δέῃ, ἀσελγὲσ οὐδὲν οὐδὲ ἀμελὲσ ἐκείνη ἄν τι ἐργάσαιτο, ἀλλὰ ἐξ ἅπαντοσ ἓν τοῦτο θηρᾶται, ὡσ ὑπαγάγοιτο καὶ ἐραστὴν ποιήσειεν ἐκεῖνον· ταῦτα γὰρ αὐτὴν ἅπαντεσ ἐπαινοῦσιν. εἰ δὴ καὶ σὺ ταῦτα ἐκμάθοισ, μακάριαι καὶ ἡμεῖσ ἐσόμεθα· ἐπεὶ τά γε ἄλλα παρὰ πολὺ αὐτῆσ ἀλλ̓ οὐδέν, ὦ φίλη Ἀδράστεια, φημί, ζώοισ μόνον. εἰπέ μοι, ὦ μῆτερ, οἱ μισθούμενοι παντεσ τοιοῦτοί εἰσιν οἱο͂σ ὁ Εὔκριτοσ, μεθ̓ οὗ χθὲσ ἐκάθευδον;

οὐ πάντεσ, ἀλλ̓ ἔνιοι μὲν ἀμείνουσ, οἱ δὲ καὶ ἤδη ἀνδρώδεισ, οἱ δὲ καὶ οὐ πάνυ μορφῆσ εὐφυῶσ ἔχοντεσ. καὶ τοιούτοισ συγκαθεύδειν δεήσει; μάλιστα, ὦ θύγατερ· οὗτοι μέν τοι καὶ πλείονα διδόασιν· οἱ καλοὶ δὲ αὐτὸ μόνον καλοὶ θέλουσιν εἶναι. καὶ σοὶ δὲ μελέτω ἀεὶ τοῦ πλείονοσ, εἰ θέλεισ ἐν βραχεῖ λέγειν ἁπάσασ ἐνδειξάσασ σε τῷ δακτύλῳ, Οὐχ ὁρᾷσ τὴν Κόρινναν τὴν τῆσ Κρωβύλησ θυγατέρα ὡσ ὑπερπλουτεῖ καὶ τρισευδαίμονα πεποίηκε τὴν μητέρα; τί φήσ; ποιήσεισ ταῦτα; ποιήσεισ, οἶδα ἐγώ, καὶ προέξεισ ἁπασῶν ῥᾳδίωσ. νῦν δ̓ ἄπιθι λουσομένη, εἰ ἀφίκοιτο καὶ τήμερον τὸ μειράκιον ὁ Εὔκριτοσ· ὑπισχνεῖτο γάρ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Lucian, Dialogi meretricii, Κρωβύλη καὶ Κόρινανα.

(루키아노스, Dialogi meretricii, Κρωβύλη καὶ Κόρινανα.)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION