헬라어 문장 검색 - Λυξιαν́Διαλογι

(루키아노스, Dialogi meretricii, μέλιττα καὶ Βάκχισ.)

εἴ τινα οἶσθα, Βακχί, γραῦν, οἱαῖ πολλαὶ Θετταλαὶ λέγονται ἐπᾴδουσαι καὶ ἐρασμίουσ ποιοῦσαι, εἰ καὶ πάνυ μισουμένη γυνὴ τυγχάνοι, οὕτωσ ὄναιο, παραλαβοῦσα ἧκέ μοι· θαἰμάτια γὰρ καὶ τὰ χρυσία ταῦτα προείμην ἡδέωσ, εἰ μόνον ἴδοιμι ἐπ̓ ἐμὲ αὖθισ ἀναστρέψαντα Χαρῖνον μισήσαντα τὴν Σιμίχην ὡσ νῦν ἐμέ. τί φήσ; οὐκέτι σύνεστιν ‐ ἀλλὰ παρὰ τὴν Σιμίχην, ὦ Μέλιττα, οἴχεται Χαρῖνοσ ‐ δἰ ἣν τοσαύτασ ὀργὰσ τῶν γονέων ἠνέσχετο οὐ βουληθεὶσ τὴν πλουσίαν ἐκείνην γῆμαι πέντε προικὸσ τάλαντα, ὡσ ἔλεγον, ἐπιφερομένην; μέμνημαι γὰρ ταῦτά σου ἀκούσασα. ἅπαντα ἐκεῖνα οἴχεται, ὦ Βακχί, καὶ πέμπτην ταύτην ἡμέραν οὐδ̓ ἑώρακα ὅλωσ αὐτόν, ἀλλὰ πίνουσι παρὰ τῷ συνεφήβῳ Παμμένει αὐτόσ τε καὶ Σιμίχη. δεινά, ὦ Μέλιττα, πέπονθασ.

ἀλλὰ τι καὶ ὑμᾶσ διέστησεν; ἐοίκε γὰρ οὐ μικρὸν τοῦτ̓ εἶναι. τὸ μὲν ὅλον οὐδὲ εἰπεῖν ἔχω· πρῴην δὲ ἀνελθὼν ἐκ Πειραιῶσ ‐ κατεληλύθει γὰρ, οἶμαι, χρέοσ τι άπαιτήσων πέμψαντοσ τοῦ πατρόσ ‐ οὔτε με προσέβλεψεν ἐσελθὼν οὔτε προσήκατο ὡσ ἔθοσ προσδραμοῦσαν, ἀποσεισάμενοσ δὲ περιπλακῆναι θέλουσαν, Ἄπιθι, φησί, πρὸσ τὸν ναύκληρον Ἑρμότιμον ἢ τὰ ἐπὶ τῶν τοίχων γεγραμμένα ἐν τῷ Κεραμεικῷ ἀνάγνωθι, ὅπου κατεστηλίτευται ὑμῶν τὰ ὀνόματα. τίνα Ἑρμότιμον, τίνα, ἔφην, ἢ ποίαν στήλην λέγεισ; ὁ δὲ οὐδὲν ἀποκρινάμενοσ οὐδὲ δειπνήσασ ἐκάθευδεν ἀποστραφείσ. πόσα οἰεί ἐπὶ τούτῳ μεμηχανῆσθαί με περιλαμβάνουσαν ἐπισιρέφουσαν φιλοῦσαν ἀπεστραμμένου τὸ μετάφρενον; ὁ δ̓ οὐδ̓ ὁπωστιοῦν ὑπεμαλάχθη, ἀλλ̓ εἴ μοι, φησίν, ἐπὶ πλέον ἐνοχλήσειασ, ἄπειμι ἤδη, εἰ καὶ μέσαι νύκτεσ εἰσίν. ὅμωσ ᾔδεισ τὸν Ἑρμότιμον;

ἀλλά με ἴδοισ, ὦ Βακχί, ἀθλιώτερον διάγουσαν ἢ νῦν ἔχω, εἴ τινα ἐγὼ ναύκληρον Ἑρμότιμον οἶδα. πλὴν ἀλλ̓ ὁ μὲν ἑώθεν ἀπεληλύθει τοῦ ἀλεκτρυόνοσ εὐθὺσ ᾅσαντοσ ἀνεγρόμενοσ, ἐγὼ δὲ ἐμεμνήμην ὅτι κατὰ τοίχου τινὸσ ἔλεγε καταγεγράφθαι τοὔνομα ἐν Κεραμεικῷ· ἔπεμψα οὖν Ἀκίδα κατασκεψομένην· ἡ δ̓ ἄλλο μὲν οὐδὲν εὑρ͂ε, τοῦτο δὲ μόνον ἐπιγεγραμμένον ἐσιόντων ἐπὶ τὰ δεξιὰ πρὸσ τῷ Διπύλῳ, Μέλιττα φιλεῖ Ἑρμότιμον, καὶ μικρὸν αὖθισ ὑποκάτω, Ὁ ναύκληροσ Ἑρμότιμοσ φιλεῖ Μέλιτταν. ὢ τῶν περιέργων νεανίσκων. συνίημι γάρ. λυπῆσαί τισ θέλων τὸν Χαρῖνον ἐπέγραψε ζηλότυπον ὄντα εἰδώσ· ὁ δὲ αὐτίκα ἐπίστευσεν. εἰ δέ που ἴδοιμι αὐτόν, διαλέξομαι. ἄπειρόσ ἐστι καὶ παῖσ ἔτι. ποῦ δ̓ ἂν ἴδοισ ἐκεῖνον, ὃσ ἐγκλεισάμενοσ ἑαυτὸν σύνεστι τῇ Σιμίχῃ; οἱ γονεῖσ δὲ ἔτι παῤ ἐμοὶ ζητοῦσιν λυξιαν. ιιι. 16 αὐτόν. ἀλλ̓ εἴ τινα εὑρ́οιμι, ὦ Βακχί, γραῦν, ὡσ ἔφην· ἀποσώσειε γὰρ ἂν φανεῖσα. ἔστιν, ὦ φιλτάτη, ὅτι χρησίμη φαρμακίσ, Σύρα τὸ γένοσ, ὠμὴ ἔτι καὶ συμπεπηγυῖα, ἥ μοί ποτε Φανίαν χαλεπαίνοντα κἀκεῖνον εἰκῆ, ὥσπερ Χαρῖνοσ, διήλλαξε μετὰ μῆνασ ὅλουσ τέτταρασ, ὅτε ἐγὼ μὲν ἤδη ἀπεγνώκειν, ὁ δὲ ὑπὸ τῶν ἐπῳδῶν ἧκεν αὖθισ ἐπ̓ ἐμέ.

τί δὲ ἔπραξεν ἡ γραῦσ, εἴπερ ἔτι μέμνησαι; λαμβάνει μὲν οὐδὲ πολύν, ὦ Μέλιττα, τὸν μισθόν, ἀλλὰ δραχμὴν καὶ ἄρτον· ἐπικεῖσθαι δὲ δεῖ μετὰ τῶν ἁλῶν καὶ ὀβολοὺσ ἑπτὰ καὶ θεῖον καὶ δᾷδα. ταῦτα δὲ ἡ γραῦσ λαμβάνει, καὶ κρατῆρα κεκερᾶσθαι δεῖ καὶ πίνειν ἐκείνην μόνην. δεήσει δέ τι αὐτοῦ ἀνδρὸσ εἶναι, οἱο͂ν ἱμάτια ἢ κρηπῖδασ ἢ ὀλίγασ τῶν τριχῶν ἤ τι τῶν τοιούτων. ἔχω τὰσ κρηπῖδασ αὐτοῦ. ταύτασ κρεμάσασα ἐκ παττάλου ὑποθυμιᾷ τῷ θείῳ, πάττουσα καὶ τῶν ἁλῶν ἐπὶ τὸ πῦρ·

σὺ δέ, ὦ Ἀκί, τὸν ἄρτον καὶ τὸ θεῖον καὶ τα ἄλλα πάντα πρὸσ τὴν ἐπῳδὴν εὐτρέπιζε. ἐπιλέγει δὲ ἀμφοῖν τὰ ὀνόματα καὶ τὸ ἐκείνου καὶ τὸ σόν. εἶτα ἐκ τοῦ κόλπου προκομίσασα ῥόμβου ἐπιστρέφει ἐπῳδήν τινα λέγουσα ἐπιτρόχῳ τῇ γλώττῃ, βαρβαρικὰ καὶ φρικώδη ὀνόματα. ταῦτα ἐποίησε τότε. καὶ μετ̓ οὐ πολὺ Φανίασ, ἅμα καὶ τῶν συνεφήβων ἐπιτιμησάντων αὐτῷ καὶ τῆσ Φοιβίδοσ, ᾗ συνῆν, πολλὰ αἰτούσησ, ἧκέ μοι, τί πλέον; ὑπὸ τῆσ ἐπῳδῆσ ἀγόμενοσ. ἔτι δὲ καὶ τοῦτό με σφόδρα κατὰ τῆσ Φοιβίδοσ τὸ μίσηθρον ἐδιδάξατο, τηρήσασαν τὸ ἴχνοσ, ἐπὰν ἀπολίποι, ἀμαυρώσασαν ἐπιβῆναι μὲν τῷ ἀριστερῷ ἐκείνησ τὸν ἐμὸν δεξιόν, τῷ δεξιῷ δὲ τὸν ἀριστερὸν ἔμπαλιν καὶ λέγειν, Ἐπιβέβηκά σοι καὶ ὑπεράνω εἰμί· καὶ ἐποίησα ὡσ προσέταξε. μὴ μέλλε, μὴ μέλλε, ὦ Βακχί, κάλει ἤδη τὴν Σύραν.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Lucian, Dialogi meretricii, μέλιττα καὶ Βάκχισ.

(루키아노스, Dialogi meretricii, μέλιττα καὶ Βάκχισ.)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION