Epictetus, Works, gnomologium epicteteum e( stobaei libris 1-2)

(에픽테토스, Works, gnomologium epicteteum e( stobaei libris 1-2))

Ἐπικτήτου. Θεοὺσ δικαίᾳ καὶ μεμετρημένῃ διαθέσει τίμα, ἀλλὰ μὴ ἀμέτροισ δωρεαῖσ κολάκευε· οὔτε γὰρ κολακείᾳ χαίρει θεὸσ οὔτε ὁ κολακεύων τιμᾷ τὸ θεῖον. Θεοῖσ θῦε μὴ ἡνίκα ἂν πλουτήσῃσ, ἀλλ’ ἡνίκα ἂν φρονήσῃσ, τὸ μὲν γὰρ πλουτεῖν καὶ τῶν κακοδαιμόνων, τὸ δὲ φρονεῖν μόνον ἴδιον εὐδαιμόνων. Παρὰ θεῶν μὴ συνεχῆ αἴτει ὑγίειαν σώματοσ, ἀλλὰ διηνεκῶσ λάμβανε σωφροσύνην ψυχῆσ·

καὶ οὔτε ῥᾳδίωσ νοσήσεισ οὔτε νοσῶν δυσαρεστήσεισ. Μὴ ὧν ἐπιθυμεῖσ ταῦτα παρὰ θεῶν αἴτει, ἀλλ’ ὅπωσ αὐτῆσ ἀπαλλαγῇσ τῆσ ἐπιθυμίασ, τοῦτο ζήτει παρὰ θεῶν.

τότε σου εἰσακούουσιν οἱ θεοί, ἡνίκα ἂν μὴ περὶ τῶν ἡδέων, ἀλλὰ περὶ τῶν καλῶν εὔχῃ. καὶ τότε σοι δώσουσι τὰ καλά, ἡνίκα μὴ ἡδονῇ, ἀλλ’ ἀρετῇ χαίρεισ. Μέμνησο παρὰ τῶν μεγάλων αἰτεῖν τὰ μεγάλα·

μικρὰ γὰρ οὐκ ἂν δοῖεν. οὐδὲν θεοῦ μεῖζον καὶ ὑψηλότερον· εὐχόμενοσ τοιγαροῦν θεοῖσ αἴτει τὰ θεῖα, ὧν οὐδὲν σάρκινον καὶ γήινον ψαύει πάθοσ. Ὥσπερ μέλιτταν οὐ διὰ τὸ κέντρον μισεῖσ, ἀλλὰ διὰ τὸν καρπὸν τημελεῖσ, οὕτω καὶ φίλον μὴ δι’ ἐπίπληξιν ἀποστραφῇσ, ἀλλὰ διὰ τὴν εὔνοιαν ἀγάπα.

Εοἴκασιν οἱ κόλακεσ κηφῆσι·

καὶ γὰρ ἀργοὶ καὶ ἄκεντροι καὶ τοὺσ ἀλλοτρίουσ ἀναλίσκοντεσ καμάτουσ. οἱ φθονεροὶ σφηξί· καὶ γὰρ πληκτικοὶ καὶ ἄποροι καὶ ἀμετάδοτοι καὶ ἄχρειοι. οἱ χρηστοὶ μελίτταισ· καὶ γὰρ φιλόπονοι καὶ αὐτουργοὶ καὶ οἰκονομικοὶ καὶ εὔποροι καὶ πρᾷοι καὶ ἐπιπληκτικοὶ καὶ κοινωνικοί. ὥστ’, εἰ βούλει φίλοσ ὑπάρχων μετὰ πολλῶν διάγειν φίλων, μιμοῦ τὴν μέλιτταν· καθαρὸν ἔστω σοι τὸ σμῆνοσ κηφήνων καὶ σφηκῶν. Τοὺσ εἰσ φιλίαν σοι καθιέντασ δοκίμαζε μὴ ἐξ ὧν σοι δωροῦνται, ἀλλ’ ἐξ ὧν ἑαυτοῖσ μνῶνται καὶ χαρίζονται καὶ κατεπηγγείλαντο καὶ διέθεσαν.

Οὐ τὰ χρήματα φίλοι, ἀλλ’ ὁ φίλοσ χρήματα.

καὶ χρήματα μὲν φιλίαν οὐδέποτ’ ἂν ἐργάσαιντο, ὥσπερ οὐδὲ γῆ θεόν· φιλία δὲ χρήματα καὶ ἄλλωσ ἂν κτήσαιτο, καθάπερ θεὸσ γῆν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION